Als je me de laatste tijd bent tegengekomen op sociale media of een van mijn blogberichten hebt gezien, zal het je niet zijn ontgaan dat ik de vlag hang voor vreugdevolle nuchterheid. Let op het woord vreugdevol, ik zeg nooit dat ik het drinken heb ‘opgegeven’, want ik heb niets opgegeven, NADA, zilch, ik ben er alleen maar op vooruit gegaan.
Natuurlijk voelde het in het begin niet zo, ik ben aanvankelijk gestopt voor Droge Januari, omdat het lezen van Clare Pooley’s boek The Sober Diaries voordat we haar interviewden op BBC Radio 2 (ik ben een co-host bij Steve Wright in de namiddag) me inspireerde om het op zijn minst een poging te geven. Ik had jaren gehad van wakker om 3 uur ’s nachts berispen mezelf voor de zoveelste keer te veel drank, (en op een dinsdag om te beginnen), en te lezen dat Clare vond dat haar wereld had opengesteld, betekende dat ik kreeg zicht op de mogelijkheden.
‘Zou ik er na Dry Jan weer naar teruggaan?’ vroeg ik mezelf af, en in de eerste weken, toen ik me echt zwaar voelde, fysiek en emotioneel, zou ik misschien hebben gezegd: ‘Ja, op een gegeven moment zou ik wel weer een drankje lusten’ Maar nu? Echt niet. Waarom zou ik mezelf in godsnaam willen onderwerpen aan giftig gif dat me angstig maakte, te zwaar, onzeker, misselijk en angstig, onduidelijk, geïrriteerd… ik kan nog wel even doorgaan. Als ik terugkijk, is het ongelooflijk dat als ik ooit voedsel at dat me niet aanstond, me ziek of misselijk maakte, ik dat voedsel voor altijd zou vermijden. Waarom duiken we met alcohol de volgende avond weer op om onszelf aan nog meer schade bloot te stellen?
Ik vertelde het bijna niemand in het begin, in zekere zin ben ik daar trots op, het laat zien dat ik in staat was om door sociale situaties te navigeren zonder ophef te maken, (het is verrassend hoe mensen het niet echt kan schelen als je om een bruisend water vraagt, zolang je er maar niet over doorzeurt) het laat zien dat ik aan de buitenkant niet zo wispelturig was als ik me van binnen voelde, en het laat zien dat – God zij dank, sociaal zijn zonder drank nu, zeker in het Verenigd Koninkrijk, perfect mogelijk is. Gelukkig viel het wegvallen van de drank samen met de enorme toename van de beschikbaarheid van alcoholvrije dranken, zodat het perfect mogelijk werd om te vragen om mocktails, alcoholvrije bieren, en in sommige pubs zelfs om alcoholvrije wijn. (Wees nooit bang om je drankje te pimpen als een gelegenheid niet serveert wat je wilt, neem je eigen drankje mee – ze komen er wel) Thuis gaf ik me over aan ambachtelijke ‘gin’-alternatieven, fantastische botanische middelen, die, op smaak gebracht met lekkere tonic en een schijfje komkommer, mij het ‘ritueel’ en de glamour bezorgden die ik nodig had, ZONDER de alcohol. We hebben nu zelfs ‘droge’ bars, zoals de Redemption bars, volledig alcoholvrije bars en restaurant in Londen.
Aan de andere kant heb ik er spijt van dat ik het mezelf niet gemakkelijker heb gemaakt en dat ik niet de steun heb gekregen die ik nodig had. Ik weet nu dat het tegenovergestelde van verslaving verbinding is en toen ik eindelijk mijn ‘schuldige geheim’ deelde, vond ik ongelooflijke kracht in gedeelde gesprekken over sommige van de rare stukjes van het nuchter worden, zoals beenkrampen, drinkdromen (zo raar!) hoe om te gaan met ‘nuchtere shamers’ en de mooie geneugten van het schuilen met een vuurtje en een vroege nacht hebben. Ik leerde ook, net iets te laat, hoe belangrijk het is om opnieuw te kalibreren. Mijn arme hersenen waren helemaal van slag en ik had me waarschijnlijk eerder beter kunnen voelen als ik eraan gedacht had te doen wat ik nu ook tegen anderen zeg – laat je voeding controleren, zorg dat je veel goede voedingsstoffen binnenkrijgt, eet regelmatig, vergeet eiwitten niet en kijk of je supplementen nodig hebt voor dopamine, GABA en seratonine.
Riep de stem van de Wijnheks in de eerste maanden? Zeker, ik voelde me enorm chagrijnig en zeker FOMO dat iedereen om me heen ‘chillde’ en afsprak voor drankjes, en ik had mijn belachelijke gelofte gedaan om 100 dagen te halen, ik voelde me geïrriteerd dat anderen ‘er gewoon één konden nemen’ terwijl het leek alsof ik niet geboren was met een uit-knop. Na verloop van tijd echter, toen 100 dagen er 200 werden en de voordelen begonnen door te dringen, begon ik te beseffen dat ik absoluut geen zin had om terug te keren naar het verdoven van mijn echte gevoelens, ik vond om Catherine Gray’s geweldige boektitel te citeren – The Unexpected Joy of Being Sober.
Ik had gehoopt dat ik binnen een paar weken gewicht zou verliezen, zou slapen als een baby, zou bruisen van energie en een heldere huid zou hebben. Helaas waren er in het begin weinig eenhoorns en regenbogen. Ik voelde me rauw, van slag, chaotisch en helemaal niet geaard. Hoewel ik het niemand vertelde, wist ik genoeg over zelfzorg om te weten dat het hielp om mijn gedachten op te schrijven, dus mijn vertrouwde dagboek kreeg het zwaar te verduren. Ik herinnerde me eindelijk om wat fatsoenlijk vers geperst sap en supplementen in mijn arme lichaam dat had geleden jaren van misbruik, en ik las elk beetje van quit lit ik kon vinden om mezelf eraan te blijven herinneren dat het beste nog moest komen.
En het was echt, soberheid echt is, het geschenk dat blijft geven. Wat een flauwe uitdrukking, maar ik kan geen andere bedenken. Ik dacht dat na alle ‘eerste keren’ – de eerste vakantie, het eerste feest, mijn eerste nuchtere verjaardag, Kerstmis, enzovoort – het misschien allemaal een beetje ‘vlak’ zou lijken – maar dat is niet het geval. Nuchter zijn verandert je op zoveel manieren, en je wereld gaat letterlijk open.
Natuurlijk komen er te zijner tijd voordelen bij die precies zijn zoals je zou verwachten. Afhankelijk van het feit of je je eigen lichaamsgewicht aan suiker eet, (waarbij je de ene hunkering vervangt door een andere), bereikt je gewicht voor de meeste mensen wel een soort van evenwicht. Bijna iedereen met wie ik heb gesproken, heeft gemerkt dat zijn angst is afgenomen of verdwenen, en er ontstaat een gevoel van optimisme en vreugde, zelfs bij mensen die altijd chagrijnig zijn geweest. Op een morgen werd ik wakker en kon het gevoel niet echt plaatsen; was ik ongerust? Stond ik op het punt iets te doen wat ik vergeten was? Was ik nieuwsgierig? Ik lag daar met een soort van fladderend gevoel tot ik me realiseerde dat het gevoel was – tevredenheid.
Ik denk dat het pas in het tweede jaar was dat ik me realiseerde dat ik mezelf leuk begon te vinden als persoon. Hilarisch eigenlijk, ik ben al jaren een voorstander van zelfliefde, als een Hay House auteur en presentator op Hay House radio heb ik elke goeroe geïnterviewd die er is, en weet alles wat er te weten valt over het belang van zelfliefde, van het herkennen van die krachtige zin ‘Ik ben genoeg’ Maar was het waar voor mij persoonlijk? Natuurlijk niet! Ik verlaagde mijn vibratie met de drank (Er is een reden waarom het geesten heet!)
Het is nu waar voor mij, ik ben eindelijk in staat om in de ‘authentieke’ mij te stappen. Het is niet dat ik was in-authentiek voordat, ik altijd maakte mijn onvolkomenheden bekend, mijn website heet ‘imperfectlynatural’, het was altijd echt belangrijk voor mij om erop te wijzen dat ik niet alles goed te krijgen, af en toe een koekje gaat wel goed met de biologische sap, en hoewel ik nooit chemische producten – wat dan ook – op mijn lichaam of in mijn huis gebruik, sluipt er natuurlijk wel eens een flesje Jiff naar binnen als ik even niet oplet en toen ik onlangs mijn ‘soberheid’ retraite bij Champneys leidde, vergat ik mijn heerlijke natuurlijke zeep en …OK .ik geef het toe, ik gebruikte de gewone zeep in de badkamer. Ik heb altijd mijn tekortkomingen ‘bezeten’ maar nu kan ik mezelf ook waarderen.
Ik ben er ook jonger op geworden, (!) ja ik geloof echt dat je de jaren terugdraait als je niet drinkt.
Relaties kunnen verschuiven en vorm krijgen, dat is waar. Nuchter zijn betekent dat je moet kijken naar wat er echt aan de hand is in je leven, in plaats van het gewoon te verdoven, dus als er scheurtjes beginnen te komen in een partnerschap, kan het verliezen van hun drinkmaatje de laatste druppel zijn voor een partner die hen niet steunt. Gelukkig vond mijn man, die nooit een grote drinker was, het leuk om mijn ambachtelijke botanicals en AF-bieren uit te proberen en besefte hij al snel dat het helemaal geen zin had om alcohol te drinken. Andere relaties verliepen niet zo goed, ik moest de vreselijke waarheid onder ogen zien dat ik regelmatig uren van mijn leven had verspild met mensen die ik eigenlijk niet zo aardig vond. Wat een tijdverspilling.
Wat dat betreft, heb ik geleerd dat tijd rekt, je zou verbaasd zijn hoeveel tijd het kost om een drinker te zijn, te denken aan drinken, drankjes te kopen, te plannen wanneer je de volgende keer gaat drinken, daadwerkelijk te drinken (ver over tijd), je weg naar huis te vinden, hopelijk veilig en te herstellen van het drinken… Om nog maar te zwijgen van het opruimen van elke ramp die in de slipstream is achtergebleven. Als het allemaal ophoudt, kun je tijd terugwinnen en die verstandig gebruiken om de dingen te doen die je altijd al wilde doen. Al die dingen die je op de lange baan had geschoven, van baan veranderen, reizen, een boek schrijven, dat goede doel beginnen, lijken nu allemaal mogelijk.
Alcohol steelt je vreugde, maar nuchter zijn kan je moedig maken.
Ik heb ook geld bespaard, of liever gezegd ik heb het opnieuw toegewezen, er zijn veel nuchtere apps online die berekenen hoeveel geld er niet aan alcohol wordt uitgegeven, het kan verbijsterend zijn! Ik moedig mensen aan om echt geld op te nemen en het te zien ophopen in een vaas of glazen pot, trakteer jezelf dan op iets leuks.
Ik werd aanwezig voor mijn kinderen, ik nam mezelf altijd in de maling dat ik een ‘down with it’ moeder was, maar in werkelijkheid zat ik gewoon aan de wijnbar, het is ongelooflijk hoeveel beter je als ouder bent, als je jezelf niet bedwelmt en je relatie met drank voorrang geeft boven de mensen van wie je zegt het meest te houden in de wereld. De eerste keer dat ik een telefoontje kreeg van mijn tiener om te vragen of hij ’s avonds laat een lift naar huis kon krijgen, of dat hij een taxi moest bellen, huilde ik zowaar van blijdschap dat ik om 2 uur ’s nachts naar de auto kon huppelen en rijden, woop woop.
Mijn eerste all-inclusive nuchtere vakantie voelde eng, maar ik hoefde me geen zorgen te maken, zo lang je altijd om een mooi glas vraagt (het irriteert me echt dat ze wijnglazen moeten heten, hoe kan een vloeistof eigenaar worden van een recipiënt?) is het prima om bruisend water te drinken, mocktails (laat ze gewoon ophouden met de siroop) en de meeste bars in Europa hebben AF-bieren.
Toen ik de meeste inspirerende podcasts had uitgeput, begon ik mijn eigen, en bijna een jaar later is Alcohol Free Life mijn werk van liefde. Ik voel me ongelooflijk gelukkig met een aantal geweldige gasten, waaronder quit lit auteurs, experts en nuchtere helden. Ik heb een soort niche voor mezelf gevonden met mijn kijk op welzijn en zelfzorg in soberheid, en heb alleen maar vrijgevigheid en vriendelijkheid gevonden bij andere ‘nuchter-fluencers’ die het al langer doen dan ik. De waarheid is dat nuchter zijn je aardiger maakt.
Ik heb ook The Sober Club gelanceerd, een online community met een ledenportaal dat boordevol inhoud, inspiratie en motivatie zit om de beste versie van jezelf te worden. Ik was al super gezondheidsbewust, dus het dumpen van de drank was de ontbrekende schakel in de wellness-puzzel voor mij, maar voor veel mensen, zodra ze stoppen met het gieten in de giftige stoffen, beginnen ze zich te realiseren hoe belangrijk goede voeding is, van mindset, meditatie, het volgen van hun dromen, passie en doel. Ik nodig vooraanstaande voedingsdeskundigen, relatie-experts, artsen en natuurgeneeskundigen, evenals hypnotherapeuten en meditatieleraren uit om hun expertise met ons te delen en het omvat een online cursus Get the Buzz without the Booze.
Voor alles wil ik één ding met je delen als je overweegt om je ;nuchtere schoenen’
Hadden mensen me maar verteld hoe fantastisch het leven zonder alcohol echt is!
www.thesoberclub.com