Ik wist altijd al dat ik minstens twee kinderen wilde. Dus, nadat ik mijn eerste kind had gekregen, moest ik niet beslissen of ik wel of niet een tweede zou krijgen, maar wanneer. Met andere woorden, ik moest proberen uit te vinden wat het beste leeftijdsverschil tussen broers en zussen is.
Natuurlijk heeft niemand 100% controle over de spreiding van kinderen. Verrassingszwangerschappen overkomen veel mensen (in 2011 waren 45% van de zwangerschappen in de Verenigde Staten onbedoeld, volgens het Guttmacher Institute). Maar mijn partner maakt geen sperma, dus in plaats van me zorgen te maken over een “verrassing” moest ik me zorgen maken over het contact opnemen met mijn spermadonor en het regelen van onze maandelijkse flesjes-overdracht rendez-vous. En, natuurlijk, wist ik niet precies wanneer ik zwanger zou worden. En dat speelde mee in de berekeningen.
Een studie uit 2011, gepubliceerd in Journal of Human Resources, onderzocht meer dan 12.000 ouders en ontdekte dat wanneer de leeftijdskloven groter waren, oudere kinderen academisch voordeel hadden (en niet ten koste van jongere kinderen). En uit een onderzoek uit 2006, gepubliceerd in Journal of the American Medical Association, bleek dat “tussenpozen tussen zwangerschappen korter dan 18 maanden en langer dan 59 maanden significant geassocieerd zijn met een verhoogd risico op ongunstige perinatale uitkomsten.” Ik dacht oorspronkelijk dat ik kinderen wilde met een tussenpoos van twee jaar. Dus toen mijn eerste 1 was, begon ik te denken om het opnieuw te proberen.
Mijn besluit om het te gaan proberen werd gevolgd door een periode van stilstand. Een moeilijke eerste zwangerschap deed me twijfelen aan mijn vermogen om een energieke peuter bij te houden onder het gewicht van verpletterende vermoeidheid. Maar, uiteindelijk, praatte ik mezelf om. Het wettelijke papierwerk voor de spermadonor nam een paar maanden in beslag, en zwanger worden nog een paar maanden meer. Het resultaat is dat mijn kinderen drie jaar en vijf maanden van elkaar zijn.
Ik ben zo blij met hoe alles gelopen is. Want, in mijn (beperkte en duidelijk bevooroordeelde) ervaring, ben ik tot de conclusie gekomen dat drie jaar de perfecte leeftijdskloof is. Dat geldt misschien niet voor iedereen, maar wel voor mij en mijn gezin:
- Omdat je maar één kind in de luiers hebt
- Omdat de “grote jongen” kan lopen
- Omdat je geen dubbele wandelwagen hoeft te duwen
- Omdat het “grote kind” zich aan enkele eenvoudige veiligheidsregels kan houden
- Omdat de kinderen in dezelfde leeftijdscategorie zitten voor activiteiten
- Omdat je kleren kunt hergebruiken…
- … & Autostoeltjes
- Omdat het “grote kind” kan begrijpen dat er een baby op komst is
- Omdat de “grote jongen” de pasgeborene kan vasthouden…
- … & Als ze willen, kunnen ze zelfs de navelstreng doorknippen
- Omdat een niet-passend dutjesschema een goed ding kan zijn
Omdat je maar één kind in de luiers hebt
Ok, dit is niet 100% waar. Mijn oudste zoon, die ik Emmett zal noemen, was zindelijk voordat hij 3 was, voordat ik zwanger werd. En toen, als reactie, reactie, of peutergroot protest op mijn zwangerschap, werd hij on-potty-trained. (Gelukkig alleen op het gebied van plassen.)
Het hele misselijkmakende eerste trimester had ik niet te maken met poep in luiers. Ongelukjes, ja, totdat ik het opgaf en hem weer fulltime in zijn onderbroek deed, wat makkelijker bleek te zijn. En toen de baby (die ik Tyler zal noemen) kwam, en ik weer energie had en meer aanwezig kon zijn in Emmett’s leven, leerde hij vrij snel weer op het potje te plassen.
Omdat de “grote jongen” kan lopen
De baby zal moeten worden gedragen. De spullen van de baby moeten worden gedragen. De spullen van de grote kinderen moeten worden gedragen. De boodschappen, bibliotheekboeken en dekens moeten worden gedragen. Als het grote kind zichzelf soms al kan voortbewegen in de richting die jij wilt, is dat een enorme hulp.
Omdat je geen dubbele wandelwagen hoeft te duwen
Ja, dat kan als je dat wilt. Of je neemt een zit-sta, of zo’n ride-along-plankje. Maar het hoeft niet. En als je twee kinderen hebt, is de mogelijkheid om aankopen te minimaliseren en gewoon, je weet wel, dingen, altijd gunstig.
Omdat het “grote kind” zich aan enkele eenvoudige veiligheidsregels kan houden
Ook bij deze bewering geldt weer een paar kanttekeningen, zoals “als hij er zin in heeft” of “gedurende een paar seconden”. Maar dat maakt een groot verschil! Als ik het grote kind, al is het maar af en toe, kan vragen om zich aan de zijkant van de overbeladen wandelwagen vast te houden, is het makkelijker om de straat over te steken. Als ik het grote kind kan vragen de baby niet te slaan, kan ik, als iedereen in een goede bui is, even mijn ogen sluiten terwijl ik water op mijn gezicht gooi, in de hoop dat een snelle schrobbeurt twee dagen achter elkaar een douche afdoende vervangt.
Omdat de kinderen in dezelfde leeftijdscategorie zitten voor activiteiten
Met een baby en een peuter van 3 jaar kan ik naar verhaaltjestijd in de bibliotheek gaan. Ik denk echter dat als ik een kind van 5 had gehad, ze zich zouden hebben verveeld. Met een baby en een 3-jarige kan ik naar de speeltuin voor de kleintjes. Als ze ouder worden, zullen een 1-jarige en een 4-jarige allebei het kindermuseum leuk vinden. Een 2-jarige en een 5-jarige vinden allebei de schommels in de speeltuin het leukste.
Omdat je kleren kunt hergebruiken…
Met drie jaar verschil zullen ze tot minstens de middelbare school niet in dezelfde maat kleren zitten, dus je kunt alles dubbel gebruiken.
(En ja, ik hoor sommigen van jullie zeggen: “Maar alleen als ze van hetzelfde geslacht zijn.” Waarop ik antwoord: “Alleen als je denkt dat jongens geen jurken of roze kunnen dragen.” En dat kunnen ze wel.)
… & Autostoeltjes
Tegen de tijd dat de baby er is, is de grote klaar met het kuipautostoeltje. Als de baby uit de kuip groeit, is de grote klaar om over te stappen op een stoelverhoger, zodat de baby een achterwaarts gerichte cabriolet kan krijgen.
Laten we eerlijk zijn, autostoeltjes zijn duur, vooral de baby- en cabrioletstoeltjes. Ja, je zult waarschijnlijk uiteindelijk twee stoelverhogers nodig hebben, maar die stoelen zijn veel minder prijzig. (En blijf natuurlijk op de hoogte van eventuele terugroepacties of veranderingen in de veiligheid van autostoeltjes, want dat zou van invloed zijn op de vraag of je je kind al dan niet het autostoeltje van hun broertje of zusje kunt laten gebruiken.
Omdat het “grote kind” kan begrijpen dat er een baby op komst is
Mijn zoon wist dat we probeerden zwanger te worden. Toen hij 2 jaar oud was, kon hij al tot twee tellen, dus hielp hij me met het tellen van de lijnen op mijn zwangerschapstest. Hij ging met me mee naar bijna al mijn prenatale afspraken met mijn verloskundige en arts. En hij was erbij toen zijn broertje ter wereld kwam. Met een kleiner leeftijdsverschil kan de komst van een baby heel plotseling en schokkend lijken. Met een leeftijdsverschil van drie jaar wist mijn zoon wat er gebeurde en had hij veel tijd om zich voor te bereiden.
Omdat de “grote jongen” de pasgeborene kan vasthouden…
Een van mijn favoriete foto’s van mijn kinderen is die van Emmett die Tyler vasthoudt, enkele uren nadat Tyler was geboren. Ja, ik stond naast hen en ondersteunde Tylers hoofd, maar Emmett hield hem echt vast en deed zijn best om voorzichtig te zijn en goed voor zijn kleine baby te zorgen.
Aangezien ik een thuisbevalling had, was Emmett bij Tylers geboorte aanwezig en zijn kleine handjes waren net groot genoeg en bekwaam genoeg om te proberen de navelstreng door te knippen.
(Het bleek dat zijn kleine handen niet sterk genoeg waren, dus hij kreeg wat hulp, maar hij had nog steeds het gevoel dat hij het helemaal zelf deed.
Omdat een niet-passend dutjesschema een goed ding kan zijn
Ja, het is moeilijk als de dutjesschema’s van de kinderen niet op elkaar zijn afgestemd. Of, in mijn geval, wanneer het grote kind helemaal geen slaapjes meer doet voordat de baby er is, zodat ik nooit een pauze heb gehad.
Maar het gespreide dutjesschema bleek een goede zaak te zijn. Een van de moeilijkste dingen voor de grote kinderen is dat ze niet langer de onverdeelde aandacht van de ouders hebben. Dus Tyler’s dutjes werden een kans voor Emmett, die meer dan wat ook in de wereld hunkert naar aandacht, om wat één-op-één tijd te krijgen.
Studies waarnaar verwezen wordt:
Buckles, K. S.; Munnich, E. L. (2011) Birth Spacing and Sibling Outcomes, Journal of Human Resources, https://www.sole-jole.org/12106.pdf
Conde-Agudelo, A.; Rosas-Bermúdez, A.; Kafury-Goeta, A. C., (2006) Birth spacing and risk of adverse perinatal outcomes: Een meta-analyse. Journal of the American Medical Association, doi: 10.1001/jama.295.15.1809