Image via Schrik je van het vooruitzicht om naast twee andere kinderen ook nog een pasgeborene te krijgen? Ik heb me zo’n negen maanden afgevraagd hoe ik het zou doen, maar nu nummer drie er is, wil ik graag drie redenen met u delen waarom ik denk dat u zich niet (al te veel) zorgen hoeft te maken als u op het punt staat een derde baby aan uw gezin van vier toe te voegen.
1. Tegen de tijd dat je drie kinderen hebt, geloof je eigenlijk dat “ook dit zal voorbijgaan.”
Mensen houden ervan om te zeggen, “ook dit zal voorbijgaan,” over alles wat met ouderschap te maken heeft. Dit cliché is me in mijn jaren als moeder ontelbare keren voorgehouden, meestal door weemoedige oudere vrouwen die er snel achteraan zeiden: “Geniet ervan! Het gaat snel voorbij.” Toen ik in de loopgraven zat met pasgeborene nr. 1, kon ik gewoon niet geloven dat er ooit een einde zou komen aan de fysieke en mentale uitputting. En ik geloofde het ook niet met pasgeborene 2, omdat ik dacht dat mijn overleving de eerste keer een toevalstreffer moest zijn geweest, en het deed er zelfs niet toe omdat het managen van een pasgeborene met een peuter een heel ander spel was. Maar nu ben ik degene die mezelf voortdurend vertelt dat “dit” niet eeuwig zal duren, wat “dit” op dat moment ook betekent: elke nacht wakker worden in hormoon-zweet doordrenkte lakens; staren naar mijn eeuwig rommelige huis; het gevoel dat mijn man en ik nooit meer een echt gesprek zullen hebben, laat staan op een echte date, en zelfs als we dat deden, zou ik me helemaal niet sexy voelen omdat al mijn kleren melkvlekken, te strak, of te baggy zijn.
Maar tegen de tijd dat je de derde hebt, heb je al die dingen al twee keer overleefd! Je hebt het twee keer doorstaan en je zult het nog een keer doorstaan. Op een nacht slaap je lekker, op een ochtend is je pyjama nog droog, en op een dag hou je de was bij. OK, misschien niet dat laatste, maar de meeste dingen gaan voorbij zonder dat je het beseft, en het is o zo veel gemakkelijker om diep adem te halen en met de uitdagingen van het hebben van een pasgeborene om te gaan als je echt gelooft, vanuit je eigen ervaringen, dat dingen op een dag echt anders zullen zijn. En dan kun je al die kostbare momenten beter waarderen omdat je weet dat ook die vluchtig zijn. Van binnen word je een weemoedige oude dame die in de kruidenierswinkel woorden van bemoediging wil spreken tot elke gehaaste moeder die wanhopig probeert een krijsende baby te sussen. Maar maak je geen zorgen: aan de buitenkant zul je geen oud vrouwtje zijn. Ooit zul je een afspraakje hebben met je man in een sexy outfit, dat beloof ik!
2. Als je ook maar iets bereikt, voel je je de Moeder van het Jaar. En ik bedoel ALLES.
De tanden van beide kinderen zijn gepoetst en de baby is gevoed? Moeder van het jaar. Kinder knutselproject voltooid (en met “ambacht” bedoel ik iets als het rijgen van een pijpenreiniger door een aantal cheerios)? Moeder van het jaar. Toen ik mijn eerste solo-uitstapje naar de apotheek met hen allemaal achterliet, stelde ik me voor wat ik zou aantrekken op mijn Moeder van het Jaar banket. En dan te bedenken dat ik in één arm de peuter droeg die ik had weggegrist uit een schap vol verkoudheidsmedicijnen, en dat mijn andere arm vastzat aan het handvat van de emmer van het babyautostoeltje, en dat ik met mijn hoofd naar links en rechts zwaaide en riep: “Ben je bij me?! Ben je bij me?!” naar de oudste die achter me liep met ons kostbare pakje baby Zantac. Dat doet er allemaal niet toe. Ik nam drie kleine kinderen mee naar de apotheek en we vertrokken zonder de hulp van winkelbedienden. Als dat me niet kwalificeert voor Moeder van het Jaar, weet ik niet wat wel.
3. is makkelijker dan .
OK, dit klinkt mij ook gek in de oren, maar het is waar. Let wel, ik zeg niet dat het makkelijk is om drie kinderen te hebben, zeker niet als je een peuter hebt, want ik denk dat het hebben van een peuter en een pasgeborene een van de super-moeilijkste dingen ter wereld is. MAAR, het is voor mij zoooo veel gemakkelijker geweest om ermee om te gaan omdat ik nu een ouder kind in huis heb. Toen hij nog maar met zijn tweede kind was, was ik de enige in huis die hem echt kon vermaken, en dat was HARD omdat ze allebei MIJ zo hard nodig hadden. Maar nu vermaken de oudste twee elkaar, en de oudste is zelfs behulpzaam. En dan bedoel ik niet behulpzaam op de manier van “Schat, kun je alsjeblieft een doekje voor me pakken? Wacht, ik bedoel niet elk doekje uit de verpakking trekken!”. Hij is behulpzaam op een “Wil je in godsnaam een manier vinden om je broer van de treintafel te halen terwijl ik je andere broer borstvoeding geef” manier. En het is fijn om weer iemand in huis te hebben die consequent volzinnen spreekt, poept zonder dat ik het weet, en humor kan vinden in de gekke dingen die de kleintjes doen. Ja, ze vechten, maar, wat maakt het uit. “Ook dit gaat voorbij,” toch? Ik weet dat ze allemaal zullen groeien en volwassen worden en ik zal het geluk hebben om hun kleine relaties te zien ontwikkelen, net zoals ik de eerste twee heb zien uitgroeien tot beste maatjes.
Dus, hou moed, toekomstige moeder van drie. Sommige mensen laten het eng klinken, maar ik zou het niet anders willen.
Gerelateerd bericht: Reasons It’s Awesome To Have Three Kids