Dit is het eerste jaar dat ik vergeten ben hoe oud ik ben. Ik ben het echt vergeten en heb meerdere keren moeten rekenen, gisterochtend nog.
Ik zeg niet dat ik oud ben. Dat zou een flauwe grap zijn. Het is gewoon dat dit het eerste jaar is waarin mijn leeftijd er helemaal niet toe doet. Want als je eenmaal kinderen hebt, vraagt niemand er meer naar. Ze willen weten hoe oud ze zijn. Je bent nu gewoon een gevestigde volwassene, wat na bijna mijn hele twintiger jaren te hebben doorgebracht als de “Ik kan niet geloven dat je nog maar _ _” jongen, eigenlijk een leuke afwisseling is.
Niettemin denk ik dat het een vergissing is voor mensen van mijn leeftijd om na te denken over hoe jong ze zijn – om oud worden en doodgaan te zien als iets dat ver in de toekomst gebeurt. In plaats daarvan geef ik de voorkeur aan Seneca’s observatie, die over hoe de dood niet iets is dat één keer gebeurt, maar iets dat op dit moment gebeurt. We sterven elke dag, zei hij, en elke seconde die voorbijgaat is verloren voor de dood. Als we op die manier kunnen denken, kunnen we echt leven en niets voor lief nemen.
Je kunt lezen wat ik in de loop der jaren heb geschreven (en wat ik heb geleerd) in de serie berichten die ik op mijn verjaardagen heb gedaan. Ik denk dat de eerste was toen ik 20 werd, maar hier zijn 26, 27, 28, 29, 30, en 31. Wat dit jaar betreft, zijn hier enkele gedachten die ik had en lessen die ik heb geleerd. Misschien besparen ze jou wat moeite. Of misschien moet je ze zelf leren.
-Het leven is beter met minder Facebook erin. In januari veranderde ik het wachtwoord van mijn persoonlijke account en mijn fanpagina, gaf het over aan een assistent en heb het sindsdien niet meer gecontroleerd. Ik heb één wegwerpaccount zonder vrienden, zonder feed, dat behoort tot één groep die ik nodig heb voor mijn werk. Ik denk niet dat ik ook maar iets gemist heb. Ik had dit eerder moeten doen.
-Je werkt heel hard om geld te krijgen… en als je het eenmaal hebt besteed je tijd aan zorgen of je het wel goed gebruikt.
-Marcus Aurelius’ regel: Om het te accepteren zonder arrogantie, om het te laten gaan met onverschilligheid. God, dat is goed. En zo moeilijk om te doen.
-Er is iets met water, koud vers water in het bijzonder. Hoe meer tijd je er in de buurt doorbrengt, maar nog belangrijker, erin, hoe beter. En Texas is erg ondergewaardeerd als het gaat om zwemmen (kijk maar eens naar sommige plaatsen op deze lijst)
-Ik sprak mijn zus met Kerstmis en ze vertelde me dat ze nog nooit in haar leven 911 had gebeld. Ik heb waarschijnlijk 25 keer gebeld? (en niet omdat ik gek ben, ze waren allemaal voor mensen die hulp nodig hadden). Als je nog nooit 911 hebt gebeld, kan dat een teken zijn dat je niet genoeg rare of interessante dingen doet. Of je ogen zijn gewoon dicht.
-Het echte voordeel van elke dag hetzelfde dragen (of een vaste kledingrotatie hebben) is eigenlijk niet de tijd of beslissingsmoeheid die het je bespaart. Het is dat je nooit gaat winkelen. Ik ben het afgelopen jaar naar misschien vijf winkels geweest? En één winkelcentrum? Jerry Seinfeld had het er ooit over dat ‘quality time’ met je kinderen onzin is. Tijd is tijd. Hij zei zelfs dat ‘vuilnistijd’ – ’s avonds laat samen cornflakes eten, op de bank liggen – eigenlijk de beste tijd is. Ik denk dat dat geldt voor het leven als geheel. Vergeet het najagen van ervaringen. Het is allemaal prachtig, als je ervoor kiest.
Ik herinner me dat we bij American Apparel een of ander project bespraken en dat een van de leidinggevenden een mening had waar de meesten het niet mee eens waren. Ze probeerden hem ervan te overtuigen dat hij het mis had en verwachtten dat hij hen ook zou overtuigen. Maar hij zei gewoon, “Dat is oké. Ik vind het prima om hier alleen voor te staan.” Het was een terloopse opmerking, maar ik denk er nog vaak aan. De wereld kan meer van dat gebruiken. Het is iets wat ik probeer in mijn eigen leven.
-Iets wat ik heb geleerd van mijn eigen ervaring met interviews geven dat heeft me geholpen te ontspannen als ik dingen lees: Het is geen goede zaak om te bagatelliseren hoe hard je werkt of wat je routine is. Dus natuurlijk zal het klinken alsof een CEO 90 uur per week werkt of dat elke hoofdcoach in zijn kantoor slaapt. Ik zeg niet dat een atleet zijn geen sleur is, maar als wat je op Instagram zag of wat ze aan journalisten vertelden 100% accuraat was, zou je niet zo veel van hen dronken zien worden. Het punt is: Meet jezelf niet af aan de aanmatiging van andere mensen. Je hebt geen idee wat er achter gesloten deuren gebeurt.
-Dit jaar heb ik nogal wat herlezen (East of Eden, The Odyssey, What Makes Sammy Run? etc). Het was echt heerlijk. Vooral toen ik hetzelfde exemplaar kon vinden dat ik de eerste keer had gebruikt en ik de aantekeningen kon zien die ik had gemaakt en het eten dat ik had gemorst.
-Er is iets speciaals aan herlezen, maar nog iets beters aan het luisteren naar een liedje op repeat – wel honderden keren. Vooral van een artiest die hoogtij viert en verplettert (Bon Iver, Bruce Springstreen, The National). Zo veel van mijn beste inzichten of creatieve sessies zijn gekomen van de staat die helpt induceren.
-Het leven is te kort om oorlogen te laten woeden op meerdere fronten. Daarmee bedoel ik conflicten met meerdere groepen, mensen, buren, wat dan ook. Je moet beslissen wat je laat gaan en wat je gaat doordrukken. Anders eindig je als Hitler in zijn bunker met de hele wereld tegen je gewapend.
-Tracht minder aan resultaten te denken. Probeer gewoon contact te maken met de bal. Doe je best, maak contact met de bal. De rest gaat vanzelf.
-Ik keek ’s ochtends pas op mijn telefoon als ik één ding had gedaan (douchen, eten, wat dan ook). Toen heb ik het verplaatst naar ik kijk niet op mijn telefoon voor de eerste dertig minuten nadat ik wakker word. Nu ga ik richting een uur. De ochtenden zijn drastisch verbeterd. De dagen ook.
-Meer jonge mensen zouden op zijn minst moeten proberen te jagen. Het brengt je buiten. Je kunt je telefoon niet gebruiken. Het leert je hoe wapens werken en hoe gevaarlijk ze zijn. Het dwingt je om de cirkel van het leven van dichtbij en persoonlijk te bekijken. Het is gezonder dan bijna alles wat je kunt eten.
-Politieke correctheid is gevaarlijk, maar wreed en ongevoelig zijn is dat ook. De gevoelens van mensen doen ertoe en hoe aardiger we zijn, hoe beter we ons allemaal voelen.
-Je moet weten hoe je wilt dat je dag eruitziet. Zo bouw je een leven op.
-Eén van de dingen die gebeuren als je een groot genoeg publiek krijgt, is dat je vrij regelmatig vervelende e-mails van mensen begint te krijgen. Vaak over heel kleine dingen zoals spelfouten of veronderstelde meningsverschillen over politiek. Een tijdje geleden begon ik te antwoorden: “Dank je voor dit heel aardige berichtje. Ik hoop dat je je er beter door voelt.” Bijna altijd antwoorden ze terug dat ze niet eens weten waarom ze het stuurden of waarom ze zo boos waren. En dat is iets goeds om te onthouden: Zelfs als je mensen iets wreeds of kwetsends ziet doen, zien ze dat waarschijnlijk niet zo. Het kan de moeite waard zijn eerst met ze te praten voordat je ze volledig afschrijft.
-“Alleen dat je het juiste doet. De rest doet er niet toe.”
-Het is niet alleen dat de media overdrijft en sensationeel maakt. Het is eigenlijk nog erger: Meestal weten ze niet eens waar ze het over hebben. Kijk eens naar het Gell-Mann Amnesia Effect en neem een minuut de tijd om echt te kijken naar de berichtgeving over een gebied waar je een echte expert of insider in bent. Zie je hoe slecht het is? Deze verkooppunten hebben geen magisch hogere normen als het gaat om Donald Trump of sport of het laatste nieuws. In feite is de berichtgeving waarschijnlijk slechter omdat de gebeurtenissen ondoorzichtiger zijn en de haast om de eerste te zijn groter is. Dus serieus, hoe minder je kijkt hoe beter. Zijn er goede verslaggevers? Natuurlijk.
-Peter Thiel had het over het optimaliseren van je leven voor dingen die niet oud worden of een afnemende opbrengst hebben. Ergens wonen met een prachtig uitzicht was er één van die hij noemde. Ik heb daar veel over nagedacht.
-Laat de massa je niet van het tegendeel overtuigen: Bijna alles is ingewikkeld en niets is eenvoudig. Mensen zijn ingewikkeld. De schandalen waarin ze verzeild raken of de misstappen die ze begaan hebben, zijn gecompliceerd. Politiek is ingewikkeld. Kwesties – abortus, doodstraf, het Midden-Oosten – zijn allemaal ingewikkeld. Ras is ingewikkeld. De geschiedenis is ingewikkeld. Ik weet dat het niet veel voorstelt, maar de sociale media en onze steeds toenemende polarisatie hebben geleid tot een soort massale versimpeling van alles. Nuance past niet in een tweet. Zeggen, “Ik weet het niet zeker” of “Dat maakt me ongemakkelijk” gaat niet viraal. Zwart-wit zekerheid wel. Iemand afkraken voor een fout of een gebrek wel.
– In verband daarmee: De menigte heeft niet meer mensen nodig. Als je niet meedoet, zal iemand anders je waarschijnlijk vervangen. Maar als je niet de moeilijke vragen stelt, als je niet uitreikt en controleert op de persoon die ze palen op, als je niet nadenkt over de foto, zal iemand anders?
-Lees niet de lange bijschriften van mensen op Instagram. Ze zijn bijna universeel inane bullshit.
-Je bent nooit trots dat je je humeur verloor.
-Je hebt een filosofie nodig en je moet het opschrijven. En herschrijf hem en neem hem regelmatig door. Het leven is te moeilijk (en te ingewikkeld) om te proberen het te proberen en te verwachten dat je het juiste doet.
-De wereld breekt ons allemaal, zei Hemingway, en degenen die niet willen breken, doodt ze. Wees bereid om op te geven. Om te falen. Om toe te geven dat je het verpest hebt. Om het in de toekomst op een andere manier te proberen. Dat is de enige manier om te overleven… en om beter te worden.
-Ik kan een paar dingen bedenken waarvan ik dacht dat ik ze niet lekker vond, maar nu ik ouder ben, vind ik ze wel lekker: ananas, guacamole, sushi. Maar voor het grootste deel, de dingen die ik niet lekker vind, vind ik niet lekker. Dus ik doe niet aan verworven smaken. Dat is me goed van pas gekomen, met alcohol als beste voorbeeld.
-Het is niet leuk om Donald Trump te zijn. Of LaVar Ball. Of een van deze mensen. Onthoud dit. Vergeet dat karma hen inhaalt. Het is nu klote. Zelfs als je het niet kunt zien.
-Maar als ik tevreden ben met wat ik heb, zal ik dan niet stoppen met beter worden? Nee. We spelen beter met geld van het huis. Voel je je ook beter.
-Het is altijd de moeite waard om na te denken over de dingen die je heel sterk geloofde en nu heel duidelijk verkeerd over waren. Want alleen een idioot zou niet zien dat dat steeds weer gaat gebeuren.
-Stilte is de sleutel…tot zo’n beetje alles.