35 Beste NBA Vieringen in de Hardwood Geschiedenis

35. DeShawn Stevenson – I Can’t Feel My Face

DeShawn Stevenson genoot van een solide carrière gedurende zijn 13 jaar in de competitie. Er was nooit enige zorg dat de batterij leeg zou raken voor de energieke swingman. Zijn agressieve stijl ging gepaard met een onverzettelijke houding die niemand in de steek liet.

Laat het maar aan de man over die LeBron James “overschat” noemde, om zijn handgebaar toe te schrijven aan iets van werkelijk stompzinnige grandeur. In plaats van inspiratie op te doen voor het zwaaien met John Cena’s klassieke “je kunt me niet zien” beweging, heeft Stevenson zijn “I Can’t Feel My Face” gecrediteerd aan de dansbeweging van rapper Tony Yayo. Yayo heeft gezegd dat zijn beweging eigenlijk was geïnspireerd door de zoon van 50 Cent.

In tegenstelling tot speculaties, verwezen de “I Can’t Feel My Face” t-shirts die Stevenson verkocht totaal niet naar Johnny Depp’s beroemde regel uit de film “Blow.” Ook al kwam het idee voor de actie van een kerel genaamd Yayo. Tuurlijk, we gaan voor de PG versie van dit NBA feest.

34. Caron Butler – The Call

Game 3 van de 2014 Western Conference Finals bracht ons feestelijk goud. Oklahoma City’s Caron Butler begroef een grote bucket in het vierde kwart, waardoor San Antonio in een time-out werd gedwongen. Butler maakte meteen van de gelegenheid gebruik om zijn handtelefoon te pakken en te bellen.

Teamgenoot Hasheem Thabeet was blij met de ontvangst en beantwoordde opgewonden zijn eigen handtelefoon. Ondertussen leek Andre Roberson zijn eigen handtelefoon af te luisteren, en keek geschokt naar wat Butler zei dat hij zojuist had gedaan.

The Call. De Backstreet Boys maakten het populair, maar Caron Butler maakte het een handtekening van NBA-vieringen.

Steph Curry – The Shimmy

Wat is er zo speciaal aan Steph Curry’s shimmy? Het is een beetje onaangenaam en ziet er stom uit.

Exact. Curry lijkt de controle over zijn lichaam te verliezen na diepe driepunters, en breekt in ondraaglijk onhandige stuiptrekkingen. Het is Movin’ Like Bernie, maar dan veel erger – vooral voor de fans van de tegenpartij.

>

via GIPHY

Naast het kauwen op zijn gebitsbeschermer als een kauwspeeltje, is er niets dat fans zo in vuur en vlam zet als Curry’s shimmy. Hoe meer tegenstanders Curry afkraken voor zijn beweging, hoe vaker hij over het veld glijdt.

Geniaal. Vernietig hun team en “dans” dan op het collectieve graf van de gebroken geesten van de fans.

Darius Miles en Quentin Richardson – Antennes omhoog?

Wat zijn die hoofdstoten die Darius Miles en Quentin Richardson zo graag doen? Zijn het hoorns, misschien een ode aan een Texaanse alma mater? Maar Miles kwam direct uit de lagere school de competitie binnen en Q-Rich ging naar DePaul – dus dat klopt niet. Het echte antwoord is meer… daarbuiten.

Vanwege de geruchten zeggen we: “Ik wil het geloven.” De beweging is naar verluidt minder een stoot of tik en meer een ruk. Het zou een signaal zijn om de buitenaardse antennes op te trekken en op te letten.

Of dat nu waar is of niet, D-Miles en Q-Rich houden hun mond over de betekenis van het gebaar. Het mysterie alleen al maakt deze beweging geweldig, zelfs als het zinloos blijkt te zijn.

Kevin Garnett – Stanchion Headbutt

Dit speciale pre-game ritueel past misschien niet helemaal in de mal van NBA-vieringen, maar laat je niet misleiden door de timing ervan. Beschouw Kevin Garnett een kopstoot tegen een staander als een ceremonieel offer aan de basketbalgoden. Het is een bizar ritueel dat alleen iemand zo bezield als KG ons kan schenken.

Voordat KG zijn hersencellen aan de basketbalgoden offert, komt hij in de zone en lijkt hij zich om te kleden. Hij trekt onhandig zijn shorts naar beneden en stopt zijn shirt in, alsof hij in een kleedkamer is. Nadat alles op zijn plaats ligt, stoot Garnett zijn hoofd tegen de offerpaal. Als de ceremonie is afgelopen, kan de wedstrijd beginnen.

Glen Davis – Big Baby Hungry

Sommige NBA-spelers komen de competitie binnen met een label dat hun hele carrière blijft hangen. Glen “Big Baby” Davis – een totale mafkees – heeft de belichaming van de kleverige bijnaam. Sommige atleten proberen met alle mogelijke middelen een bepaald imago van zich af te schudden, maar Big Baby staat voor gek.

via GIPHY

Een wedstrijd na een onmenselijke finalewedstrijd van de Eastern Conference (2010), waarin Davis de winnende treffer maakte en een kind aan de kant schoof tijdens een adrenalinerijke viering, was Big Baby nog steeds hongerig naar meer. Na het raken van het schot, Davis moet hebben watertanden bij het idee van back-to-back grote wedstrijden, want hij kon niet stoppen met likken zijn karbonades.

We kunnen lachen wat we willen, maar de man Big Baby droeg zijn hart op zijn mouw, en het was betoverend.

Jason Terry – The Jet

Het voelt alsof Jason “The Jet” Terry is het spelen van basketbal sinds het begin 1891. Telkens als The Jet een drie maakt, is het alsof Vadertje Tijd (mogelijk Terry zelf) de klok heeft teruggedraaid. Zelfs als Terry 40 jaar oud is, lijkt hij op dat moment nog net een kind op het veld.

Het omhoog gooien van de vleugels en het “zoomen” over het veld is klassiek. Het is een van de NBA-vieringen waar elk kind dat recreatief basketbal speelde zich in kan vinden. We zijn er allemaal geweest: de diepe drie die op een of andere manier de veel atletischer verdediger omzeilt; het banken van het glas, geleid door een soort hemelse wind door het net.

Sla de vleugels uit en rijd op het moment. Er komen meer spelers die hun vleugels uitslaan op het veld.

Chris Andersen – Birdman

Jason Terry mag dan The Jet zijn, maar het luchtruim staat open voor iedereen die wil vliegen. Chris “Birdman” Andersen heeft zijn innerlijke vogel geest dier omarmd, en we applaudisseren hem voor het moedig tonen ervan. De man kon vliegen – met uitzondering van de Dunk Contest van 2005 – zoals hij de fans liet zien met een feestelijke vleugelflap.

Nadat Anderson een schot had geslagen of een jam had neergegooid, strekte hij zijn vleugels uit. Als hij een paar keer met zijn vleugels wapperde, ging het publiek uit zijn dak. Met een tatoeage van een vogel op zijn borst en “Birdman” in zijn nek, zou het een misdaad voor Anderson zijn geweest om niet met zijn spanwijdte te pronken.

Marc Gasol – McSwagger

Marc Gasol bracht een eerbetoon aan een hedendaagse atleet uit een heel ander soort competitie. Die atleet is MMA-legende in wording Conor McGregor, dus onder de NBA-vieringen had dit heel wat om waar te maken. Zeker, de 7-1 Spanjaard deed de 5-9 Ier trots.

McGregor kwam onlangs na een ongelooflijke overwinning na 2016’s gevecht van het jaar, zijn rematch met Nate Diaz. Een van de beste hoogtepunten van het verbluffende gevecht kwam al voordat het gevecht begon. McGregor betrad de octagon met de swaggiest walk denkbaar.

Nadat Gasol zijn dolk in het hart van de Lakers dreef met een go-ahead basket, kanaalde hij de Ierse swag van McGregor in de viering.

Shawn Kemp – Lister Blister

Dit is een dunk van Shawn “Posterize Anything with A Pulse” Kemp, dus verwacht wat NSFW beelden, want Kemp dunkt het leven uit Alton Lister. Kemps speelstijl bestaat eigenlijk uit drie woorden: rauw, agressief atletisch.

De hele carrière van Kemp is een soort hoogtepuntenreel waarin hij de waardigheid van tegenstanders verbrijzelt met de ene na de andere monsterjam. Dus de uitspraak dat dit waarschijnlijk zijn meest absurde was, spreekt boekdelen. Alsof het dunken van Lister nog niet bevredigend genoeg was, stond Kemp over Lister’s levenloze lichaam en wees herhaaldelijk naar hem.

Kemps daden spraken meer dan woorden; een herinnering dat mensen nog jaren naar dit brute moment zouden kijken… en hem recht naar Lister zouden zien wijzen.

Sam Cassell – Big Balls

Fans kijken vol ontzag toe hoe Sam Cassell over het veld rent om een enorme bucket te vieren. Het is als een klassieke scène uit de Austin Powers films – met een groot verschil. Het lijkt erop dat hij zijn… “Basketbal! Twee grote, ronde basketballen!” Opgroeien is geen pretje. Laat de koppelingskinderen dat dan ook vieren.

via GIPHY

Cassells feestelijke streling van cojones is alleen voorbehouden aan de meest speciale gelegenheden. Andere NBA-spelers blijven de gewaardeerde traditie in ere houden wanneer ze zelf een belangrijk schot neerhalen. There’s no time like crunch time, and coming up clutch deserves a special clutching of the balls when they go in the basket.

Antoine Walker – The Walker Wiggle

Het is belangrijk te benadrukken dat deze feestelijke dans van Antoine Walker, duidelijk, een wiggle is. In geen geval zullen we de heiligheid van ‘Toine ontheiligen en het ten onrechte een shimmy noemen. Steph Curry viert feest met een shimmy-actie, en in vergelijking daarmee is het duidelijk dat die van Walker een heel andere vorm van stuiptrekking is.

via GIPHY

De “Walker Wiggle” klinkt eigenlijk heel goed; de alliteratie maakt dit tot een kenmerk van NBA-vieringen.

‘Toine was een van de meest excentrieke persoonlijkheden in de NBA tijdens zijn carrière van 1996-2008. Deze funky danspas illustreert perfect het karakter waar hij om bekend stond. Lees verder voor meer gekke danspasjes op het veld.

Steph Curry – Point Up to Pops

Deze specifieke punt naar de hemel van Steph Curry na het neerhalen van een trey is niet alleen voor zijn pops, hoewel Dell Curry een buitenaardse touch van buiten de boog had. Deze shout out is voor de Big Poppa, de OG Father in de driepunter Holy Trinity.

Natuurlijk is Curry lang niet de enige atleet die naar de man boven wijst na het raken van een schot. Het is een traditie onder NBA-vieringen en vele andere sporten. Wat indrukwekkend is, is hoe vaak Curry die vinger omhoog heeft gestoken, want hij blijft in razendsnel tempo het driepuntsklassement beklimmen.

Vince Carter – It’s Over

In het jaar 2000 nam Vinsanity de wereld over nadat Vince “Half-Man/Half-Amazing” Carter de grenzen van de zwaartekracht tartte. Elke keer als Carter een dunk maakte, moesten de fans hun kaken van de vloer rapen om te verwerken wat er zojuist was gebeurd.

via GIPHY

Carter’s “It’s over”-gebaar is een van de meest sprekende NBA-vieringen. Carter leidde het op met een omgekeerde 360 windmill, gevolgd door een 180 windmill van achter de hoepel, dan een tussen de benen throwdown off the bounce. Na die derde dunk draaide Carter zich om, keek naar de camera en zei tegen de wereld: “Het is voorbij.”

Vinsanity had nog meer, hij propte zijn arm langs de rand met de beroemde “Honey Dip” dunk voordat hij de lijn overschreed bij zijn poging tot een slam vanaf de vrije worplijn. Het maakte niet uit, dat wel. Zoals hij zei, het was al voorbij.

NBA Celebrations – Calling the Masses

“Join me!” Hoewel de fans misschien niet echt een schreeuwende oproep horen bij deze beweging, is de boodschap luid en duidelijk. Het publiek voelt deze oproep tot actie vaak nadat iemand een andere speler in de luren legt, de and-one krijgt, of een harde overtreding begaat. Soms is het op weg naar de koppelingstijd, wanneer een speler begint te zwaaien naar het publiek om luid te worden. Het maakt niet uit wanneer het gebeurt, het wordt beantwoord met pandemonium.

Het “get loud”-gebaar is een fanfavoriet, maar het is niet te overtreffen door het truitje trekken. Er gebeurt iets wilds als een topspeler op de grond belandt of gewoon zo opgefokt is dat hij niets anders kan doen dan schreeuwen en aan de letters over zijn borst rukken. Fans weten wat dat betekent.

“Ahhh, hij rukt aan zijn shirt om de stad van het team te laten zien. Dat is onze stad! Dat is ons team! Ik zal sterven voor deze man!” Als de spelers opgewonden raken, raken de fans opgewonden. En ze weten dat ze hun ballers goed moeten vertegenwoordigen.

J.R. Smith – Praise the Three

Een lijst van over-the-top NBA vieringen zou niet compleet zijn zonder een verschijning van J.R. “Henny Gawd” Smith. J.R. Swish is een posterkind voor bizarre activiteiten, en zijn belachelijke driepuntvieringsroutine illustreert perfect waarom.

Deze gelegenheid doet zich niet al te vaak voor, wat het des te specialer maakt wanneer het moment eindelijk daar is. Om deze schoonheid na te bootsen, moet je gewoon op één knie gaan zitten en een paar overdreven tokkels op een luchtgitaar geven. Maak het af met een zwaai van drie vingers naar de hemel, terwijl je omhoog kijkt naar de Henny Gawd boven die de drie de toegang tot de basket heeft verleend.

Larry Johnson – De ‘L’

Larry Johnson zal waarschijnlijk worden herinnerd aan zijn tijd met het iconische Charlotte Hornets-team uit de jaren ’90. Na zijn eerste vijf jaar in de competitie, trok LJ naar New York. Daar gaf hij Knicks-fans een aantal memorabele NBA-feesten in Madison Square Garden.

Met zijn grootmoederdagen achter zich, bracht LJ zijn naamgenoot in het spel. Na het begraven van een drie, zou Johnson zich omdraaien en het “L” gebaar omhoog gooien voor iedereen te zien. Een soortgelijke viering heeft de NFL in beroering gebracht, met spelers als Terrell Owens die pronkte met de “T-O” en T.Y. Hilton met de “T-Y.”

Het siert LJ dat hij de middelen had om zijn rechterhand omhoog te steken, zodat de letter niet voor iedereen achterstevoren was. Dat is het teken van een man die heeft genoten van een viering of twee.

Reggie Miller – The Choke

Het is kwaadaardig, rauw, en universeel. Het gooien van de choke teken is een van de meer intense NBA vieringen te bereiken van het hardhout. Het werd meteen vereeuwigd als een NBA-klassieker dankzij Indiana’s Reggie Miller. Spoel terug naar het hoogtepunt van de Pacers-Knicks rivaliteit in de jaren ’90.

Er was niets dan kwaad bloed tussen Miller en Knicks superfan Spike Lee tijdens een cruciale Game 5 van de play-offs in 1994. Miller kon niet stoppen met praten; hij en Lee hadden beiden hun mond vol tijdens de wedstrijd. Tijdens een paar vrije worpen van de Pacers wendde Miller zich tot Lee en gaf het universele choke-teken.

Miller scoorde die avond ook 39 punten voor zijn team en gaf de Knicks een L. Het is veilig om te zeggen dat Miller zonder een greintje spijt op dat moment kan terugkijken.

Vince Carter – Crank It Up

Dit is een van de meest onbegrepen NBA-vieringen. Bereid je voor op deze kennisbom, basketbalsuperfans. Vince Carter, die een van de beste feestmoves heeft van al die gelukkige zielen die kunnen dunken, laat de motor niet “op toeren komen” zoals velen denken. Laat het weten!

Hoe geweldig het idee van de motor ook lijkt, Carter heeft duidelijk gemaakt dat hij niets aan het opvoeren is. De hoogvlieger noemt dit eigenlijk zijn “crank it up” move. Voor de echte feestneuzen is het inbouwen van een scala aan varianten een must. Dus, Carter’s enkele draai, dubbele draai, hoge draai, lage draai, en zelfs langzame draai. Vieren is een kunst, mensen.

16. John Wall – The Self-Titled

John Wall was al een enigma voordat hij het veld op stapte voor zijn eerste NBA wedstrijd. De man had al zijn eigen liedje en dansje! In Kentucky had Wall zijn eigen choreografie, die vervolgens uitmondde in een gelijknamig nummer dat de natie overspoelde als The Dougie.

>

Zelfs degenen die nul danscapaciteiten hebben, kunnen aan de rage meedoen. Gewoon de menigte een goede buiging geven terwijl je de vuist in en uit draait. Wie zijn familienaam niet te schande maakt als hij de dansvloer betreedt, kan Wall’s real-deal dans doen. Eén waarschuwing: wie niet kan ballen zoals Wall, moet waarschijnlijk niet de volledige celly uitbraken.

NBA GOATs – Pregame Powder

Ah, the chalk! Deze prachtige ceremonie behoort tot geen specifieke grote, dus fans kunnen stoppen met ruziën over of LeBron, Garnett, of Jordan het cool maakte. Ze hebben het allemaal gedaan, en hopelijk zal een andere toekomstige GOAT het zich op een dag ook eigen maken.

Hoewel dit typisch een pre-game ritueel is, hoort het nog steeds thuis in het grotere plaatje van NBA-vieringen. Het krijten is een beetje formaliteit voor het individu om te genieten van voor de wedstrijd. Zodra dat poeder wordt geklapt, kan er net zo goed een ceremoniemeester zijn die verklaart: “Laat de spelen beginnen!”

Kobe Bryant – Mamba Snarl

Uh oh. Daar is het… De Mamba snarl. Als Kobe Bryant in de zone was, wat 99 procent van de tijd leek, bereikte hij een ander niveau van gevaarlijkheid. Geen enkele tegenstander was veilig wanneer Kobe transformeerde in zijn Animorphs-vorm, de Black Mamba.

Wanneer Kobe het Mamba territorium betrad, was de blik op zijn gezicht onmiskenbaar. Nadat hij een schot had genageld, liep hij terug met zijn onderkaak vooruit, dolken schietend door die vernauwde ogen die verantwoordelijk zijn voor meerdere moorden op het moreel.

Kobe’s snauw is misschien niet de vrolijkste van de NBA-vieringen. Toch is het ongetwijfeld een iconische look voor degenen die niet tegelijkertijd op een hoog niveau kunnen concurreren en plezier hebben. Zelfs als het onaangenaam is, moet je respect hebben voor degenen die balbehandeling als een en al business.

James Harden – Home Cookin’

Niets brengt Houston basketbal fans op gang als James Harden begint te koken in de keuken. Als The Beard in de zone komt en schoten begint te lossen, geeft hij de fans een kleine show op zijn weg terug naar het veld.

Harden pakt zijn denkbeeldige keukengerei en begint in de pan te roeren. De fans van de Rockets hoeven zich echter geen zorgen te maken dat hun bebaarde leider zich laat meeslepen in de NBA-vieringen. Iedereen weet dat Harden weigert om verdediging te spelen, ongeacht het moment.

Rasheed Wallace en Carmelo Anthony – Three to the Dome

Nu een nietje in het arsenaal van wannabe scherpschutters in parken overal, de driepunts hoofd tik is een van de meest klassieke NBA-vieringen. We kunnen de levende legende Rasheed Wallace bedanken voor deze slechte jongen. Het maakt mensen altijd nerveus – het is een New Yorks ding.

Op het veld sloeg Wallace drie vingers tegen zijn slaap om het te vieren. Zijn (onnodige) uitleg, “Het zijn drie punten. Neem dat maar mee naar je hoofd,” maakt het gebaar nog mooier. Carmelo Anthony heeft sindsdien deze aloude driepuntsviering voortgezet.

11. Kevin Garnett – Anything is Possible

Diegenen die rede en logica gebruiken om hen door het leven te dragen (kreupelen) zouden het ermee eens zijn dat een hartslag nodig is om te leven. Kevin Garnett zou het daar niet mee eens zijn. KG weet dat alles wat echt nodig is om te overleven rauwe emotie is. Vaten van het.

Toen KG eindelijk een kampioenschap won met de Celtics na 13 jaar in de competitie, zijn oerschreeuw liet de fans geloven dat grenzen niet bestaan. Alles is mogelijk!

>

Kort daarna begon zich een leuk gerucht te verspreiden. De All Star-powerforward, die wordt gesponsord door adidas, zou de slogan van het bedrijf hebben willen roepen: “Onmogelijk is niets!”

Hoewel dat gerucht werd afgeschoten, ging de humor van de situatie niet helemaal verloren. Met “Alles is mogelijk,” Garnett had onbewust schreeuwde de slogan van adidas ‘Chinese rivaal, Li-Ning sneaker bedrijf. Whoops.

NBA – Caution: Low Flying Planes

Er zijn twee variaties van deze, afhankelijk van de omstandigheid die de gelegenheid geeft om te pronken. Bij beide NBA-vieringen gaat het erom laag te komen en voorover te leunen voor de fotofinish. Was het een driepunter?

via GIPHY

Houd de “oké” driepunters om ze te laten weten hoeveel dat schot van achter de boog waard was. Als het volgt op een meer gedenkwaardige gelegenheid, zoals hierboven na Paul Pierce hit een game winner, ga je gang en zoom rond als een vliegtuig.

Teamgenoten, laat de man vieren solo. Wees geen Nate Robinson.

The Bench – Skeet Shooting

Wet die! Iemand heeft net een driepunter gemaakt, en het was een grote bucket voor het team, dus het is tijd om ze te schieten. NBA, college of middelbare school – het maakt niet uit waar de wedstrijd is, de bank gaat een schutter aanmoedigen door wat meer doelen af te vuren.

via GIPHY

Sommigen noemen het een “shotgun three,” wat logisch is als de bankstud ervoor kiest om de pompactie route te gaan met zijn feestelijke shootout. Dit is uniek onder de NBA vieringen, en het is wel leuk om het te zien als kleiduivenschieten. De gedachte aan teamgenoten die als valstrikmachines fungeren en kleine denkbeeldige kleibasketbalballen afvuren, is behoorlijk verbazingwekkend.

Russell Westbrook – Holstering Smoking Treys

Opzettelijk of niet, Russell Westbrooks kenmerkende viering is fantastisch passend bij zijn thuispubliek in Oklahoma City. Na een driepunter als een echte outlaw belichaamt de Brodie de Wild West-spirit van zijn conference.

Na de driepunter blaast Westbrook op zijn driepunts-“pistolen” voordat hij zijn rokende pistolen met een BANG opbergt. Zeker de meest wild-west van alle NBA vieringen, het is perfect voor OKC. De stad is de thuisbasis van het National Cowboy & Western Heritage Museum.

Voor de goede orde, Joakim Noah’s vingerpistolen verdienen ook een shout out, Shooter McGavin stijl. Noah’s dansbewegingen voegden een artistiek tintje toe, en hij trok de beweging in 2012 respectvol terug in de nasleep van de schietpartij in Newtown.

Kobe Bryant – Clenched Fist

Iedereen kent de vuistpomp. Er zijn genoeg varianten. Er is de vliegende uppercut-de-lucht alsof het je lelijk noemde, de ingetogen pump-up-and-down, en de ternauwernood-missen-een-omstander right hook, om er een paar te noemen.

Kobe Bryant speelt volgens zijn eigen regels, en hij kiest ervoor om zich alleen te concentreren op de gebalde vuist als het gaat om vuistpompen.

Nadat hij een groot schot had gelost – en dat waren er heel wat – schuifelde Bryant over het veld met uitgestrekte arm en gebalde vuist.

Anderen pompen misschien instinctief met hun vuist. Maar de Mamba weet dat hij al geslagen heeft, dus hij concentreert zich gewoon op zijn prachtige wapen.

Nick Young – Handcrafted Specs

Zowat alles wat Nick Young doet is goud. Hij is non-stop entertainment, met zijn leuke persoonlijkheid en belachelijke bijnamen (zoals Swaggy P, Bean Burrito). Maar er gaat niets boven Young, die het er warm van krijgt en begint te showboaten.

De “drie-brillen” zijn in de hele NBA een bekend fenomeen, maar Swaggy P is er een legende van.

Nadat hij alleen maar het net heeft geraakt, grijnst Young meestal van oor tot oor terwijl hij zijn drie-brillen aanpast. Hij lacht en leeft in het moment; de viering is aanstekelijk.

Hoewel het hun zicht misschien niet verbetert, vieren hardhouthelden als Young in stijl met een driepuntsbril – of de eenhandige versie, de driepuntsmonocle.

Rasheed Wallace – Ball Don’t Lie

Wraak, misschien wel de meest bevredigende reden voor NBA-vieringen. Neem het aan van Rasheed Wallace, die er zeker van is te noteren wanneer hij wordt geroepen voor een overtreding die hij zeker “niet” heeft begaan. Wanneer een speler naar de vrije worp lijn stapt na een van Sheed’s miljard techs, biedt een gemist schot een gouden kans: “BALL DON’T LIE!”

Oh ja, dat moet een goed gevoel geven. Sheed’s beroemde zin heeft weerklank gevonden in opritten, sportscholen en parken over de hele wereld. Als niemand zeker weet wie de bal het laatst heeft geraakt voordat hij buiten de lijnen stuiterde, of als een speler een overtreding maakt tijdens een spelletje (zwakke zet, bro) – beslist de vrije worplijn over de waarheid.

Als de schutter een fout maakt, krijgt de speler die zich “benadeeld” voelde door de eerste beslissing, een kans op eerherstel. En een kans om die drie woorden te schreeuwen zodat iedereen ze kan horen.

De grootste kleine overwinning. Bal. Niet doen. Lie.

Allen Iverson – The Stepover

Oh lawd, heb medelijden!

Wanneer iemand een tegenstander overspeelt of een monster dunk over een tegenstander heen gooit, is één van de favoriete zinnen van de fans: “Het gebrek aan respect!” Normaal gesproken heeft de speler niets gedaan om de ander letterlijk te disrespecteren. Het spel deed al het praten.

Die veralgemening sluit echter een van de meest iconische NBA-vieringen uit. Het was ook een belangrijk moment in de carrière van Allen Iverson: de stepover.

via GIPHY

In de NBA Finals van 2001 nam AI het in feite in zijn eentje op tegen de Lakers. The Lake Show won de serie in vijf games, maar Iverson vernietigde Lakers PG Tyronn Lue in het proces met een meedogenloze cross-over. Na het breken van Lue’s enkels en het neerhalen van het schot, liet AI zien hoe echt disrespect eruit ziet. Hij stapte letterlijk over Lue heen en staarde hem recht aan voor de bank van L.A.

Koudbloedig.

LeBron James – The Silencer

Het is eenzaam aan de top. Neem het aan van LeBron James, die een onpeilbaar aantal haters over de hele wereld heeft. Als de wedstrijd verhit raakt, gaan de fans van de tegenpartij harder schreeuwen en wordt het publiek wild. King James krijgt de bal, controleert het moment en maakt een absurde basket.

Tijd om te vieren.

The Silencer is een viering die past bij een koning. Met zijn kenmerkende beweging duwt LBJ nadrukkelijk alle haters neer, terwijl hij met zijn hoge pas over ze heen stampt.

Stilte, haters! De koning heeft koninklijke zaken te regelen, waaronder het verpletteren van de dromen van de tegenstanders.

Michael Jordan – The Shrug

Een van de vele grote Michael Jordan NBA-vieringen kwam tijdens Game 1 van de 1992 NBA Finals.

Jordan wordt algemeen beschouwd als een van de grootste NBA-spelers aller tijden. Dat gezegd hebbende, zijn schot van driepunterland was hete rotzooi. Stinkende, oude, hete rotzooi.

via GIPHY

Terwijl MJ de driepunter meestal vermeed, voelde hij het wel en schoot hij er die wedstrijd uiteindelijk zes van diep. Geen mens in het gebouw kon geloven wat er gebeurde, inclusief Zijne Luchtigheid. Alles wat Jordan kon doen was gewoon zijn schouders ophalen en glimlachen om zijn plotselinge grote touch.

Dikembe Mutombo – The Finger Wag

Dikembe Mutombo bracht de grootste van alle NBA-vieringen naar het spel. De Hall of Fame center was een ongeëvenaarde verdediger. Als viervoudig Defensief Speler van het Jaar leidde Mutombo drie jaar achter elkaar (1994-96) de competitie in blocks.

De beste shot blocker ter wereld bracht ons ook de smerigste viering in het spel – de finger wag.

Mutombo’s viering voor een mep zei zo veel dingen met slechts één gebaar. Het zei “Nee,” en “Ga mijn huis uit,” en “Ik bezit dit veld.”

De vingerzwaai maakte de rol van de harde verdediger glamoureus. Het luidde een nieuw tijdperk van houding in. Mutombo slaagde erin om boekdelen te spreken met zijn vingergekwispel. Het was het ultieme statement.

Als je deze lijst van NBA-vieringen leuk vond, deel hem dan met je vrienden!