Een 3D model is een wiskundige weergave van iets driedimensionaals.
3D modellen worden gebruikt om real-world en conceptuele visuals weer te geven voor kunst, entertainment, simulatie en tekenen en zijn een integraal onderdeel van veel verschillende industrieën, waaronder virtual reality, videospelletjes, 3D printen, marketing, TV en speelfilms, wetenschappelijke en medische beeldvorming en computer-aided design en productie CAD/CAM.
Sommige 3D-modellen zijn opgebouwd uit NURBS (non-uniform rational b-spline), gladde vormen gedefinieerd door bezel krommen, die relatief computationeel complex zijn. De typische basis van een het model is een 3D mesh; de structurele opbouw bestaat uit polygonen.
Wanneer modellen worden gemaakt voor animatie, vereisen zij een zorgvuldige constructie omdat de polygoon layout problemen kan opleveren bij ongewone vervormingen. De modellen vereisen ook de bouw van een skelet en het schilderen van gewichten, die de textuur en polygoonvervorming van het model onder beweging definiëren.
Sommige 3D-modellen definiëren oppervlakken door middel van shaders, programma’s die mathematisch kleur, lichtspel en andere oppervlaktekenmerken definiëren. Andere modellen definiëren kleur, speculariteit, oppervlaktetextuur en lichtemissie door middel van een reeks 2D-beeldbestanden die maps worden genoemd, vooral die welke worden gebruikt in games waar rasterafbeeldingen nodig zijn om realtime framerates te leveren.
Een recentere ontwikkeling in 3D-modellering is reality capture, waarbij gebruik wordt gemaakt van remote sensing-technologie zoals Lidar om complexe vormen snel en nauwkeurig vast te leggen. Reality capture kan worden gebruikt in combinatie met 3D-printen voor een end-to-end proces dat bekend staat als reality computing.
Zie een beginnershandleiding over het maken van een 3D-model: