Henri-Cartier Bresson is bekend om zijn gebruik van een 50mm lens, een standaardlens op een 35mm filmcamera. Als dat goed genoeg is voor Henri, dan denk ik dat het goed genoeg is voor de meeste moderne straat- en reisfotografen. Toen ik bij EOS magazine (Canon) werkte, publiceerden we een artikel over een fotograaf die naar India reisde met niets anders dan een standaard 50mm f/1.2 lens. Zijn foto’s waren prachtig.
Maar wat is het aan de standaardlens dat zo aantrekkelijk is voor straat- en reisfotografen? Ik ben blij dat je het vraagt!
Wat is een standaardlens?
Een standaardlens is een prime lens met een brandpuntsafstand die ongeveer gelijk is aan de lengte van de diagonaalmeting van de sensor (of film). Een standaardlens op een full-frame camera zou een brandpuntsafstand van 42mm hebben. Het is een lens die een gezichtsveld produceert dat vergelijkbaar is met het menselijk oog of er natuurlijk uitziet.
In de praktijk wordt de 50mm-lens beschouwd als de standaard voor full-frame camera’s (hoewel Pentax een 42mm-lens maakt). Een 35mm- of 28mm-objectief is standaard voor een APS-C-camera, en een 25mm-objectief is standaard voor een Micro Four-Thirds-camera.
Ik heb alle foto’s in dit artikel gemaakt met een Fujinon 35mm f1.4 objectief, een standaardobjectief op mijn Fujifilm X-T1-camera. Standaardlenzen hebben veel voordelen. Hier zijn er een paar:
Mijn Fuji 35mm f/1.4 standaardlens.
Standaardlenzen zijn eenvoudig te ontwerpen en te maken
Standaardlenzen zijn eenvoudig te ontwerpen en te maken. De optische kwaliteit is uitstekend. Het zijn geen grote lenzen en ze vereisen niet zoveel grondstoffen als grotere lenzen. Ze zijn goedkoop te produceren en de besparingen worden doorberekend aan de koper.
Maar dat betekent niet dat u de goedkoopste standaardlens moet kopen die u kunt vinden. U moet ook rekening houden met de bouwkwaliteit, autofocusprestaties en weerbestendigheid wanneer u een standaardlens koopt. Die standaardlens van $ 100 lijkt misschien een koopje, maar u kunt gemakkelijk wensen dat u iets beters had gekocht.
Standaardlenzen zijn relatief klein
Het kleine formaat van standaardlenzen is goed nieuws als u uren achter elkaar gaat rondlopen om foto’s te maken. Hoe lichter uw uitrusting, hoe meer energie u hebt om te fotograferen.
Kleinere lenzen zijn ook onopvallender wanneer u foto’s van mensen op straat maakt. Als je een telelens gebruikt en die op iemand richt, is het duidelijk dat je een foto van hem of haar maakt. Maar als u een standaardlens gebruikt, kunt u een foto maken van een gebouw, de straat of het landschap in het algemeen. Je kunt een foto van iemand maken zonder de camera direct op die persoon te richten (zolang je maar niet te dichtbij staat). De kans is dan veel groter dat je wordt genegeerd.
Ik heb deze foto gemaakt in Hangzhou, China met een standaardlens. De meisjes merkten me niet op. Het hielp dat ze helemaal opgingen in wat ze aan het doen waren.
Standaardlenzen hebben grote diafragma’s
Dit is goed nieuws als je bij weinig licht werkt of als je graag grote diafragma’s gebruikt voor creatieve effecten. Als u van bokeh houdt, zult u graag een standaardlens gebruiken. Ik heb een groot diafragma op mijn standaardlens gebruikt om deze foto te maken. Ik heb bewust scherpgesteld op de kop van de draak en de achtergrond onscherp gemaakt.
U kunt dicht op het onderwerp scherpstellen
De meeste standaardobjectieven kunnen vrij dicht op het onderwerp scherpstellen. Dat betekent dat u close-up foto’s kunt maken zonder van objectief te hoeven wisselen of een verlengbuis of close-up lens te hoeven gebruiken. Deze mogelijkheid, in combinatie met het grote diafragma, maakt standaardlenzen ongelooflijk veelzijdig.
U kunt een stap terug doen van het onderwerp en een foto maken die veel van de scène omvat. U kunt ook dichterbij komen en een close-up maken. U kunt het diafragma openen en een bokeh creëren, of het diafragma sluiten en veel meer van de scène scherp in beeld krijgen.
Het vermogen van een standaardobjectief om dichtbij scherp te stellen helpt u een verscheidenheid aan beelden te maken die zowel de hele scène als kleine details en alles daartussenin laten zien. Het is een geweldig hulpmiddel om een oeuvre rond je onderwerp op te bouwen. Ik heb mijn standaardobjectief gebruikt om de twee onderstaande foto’s te maken, die in hetzelfde gebouw in Beijing, China, zijn gemaakt.
Standaardobjectieven leren je zien
Wanneer je hetzelfde objectief gedurende een langere periode gebruikt, leer je het echt goed kennen. Je begrijpt hoe het de scène ziet. Je weet wat je kunt verwachten in termen van perspectief en scherptediepte, en hoe dat verandert als je dichter bij het onderwerp komt.
Er is niets mis met zoomlenzen, maar ze voegen een extra element toe aan het fotograferen, omdat je moet beslissen welke brandpuntsafstand je gaat gebruiken. Een 18-55mm kitlens, bijvoorbeeld, kan heel nuttig zijn. Maar er is ook een dramatisch verschil tussen de brandpuntsafstand van 18 mm en die van 55 mm wat betreft compositie en beeldhoek. Beslissen welke brandpuntsafstand te gebruiken verspilt kostbare tijd, vooral in een situatie waarin iets interessants gebeurt.
Zo had ik in China vaak niet veel tijd om na te denken. Er gebeurde iets voor mijn neus, zoals deze jongen die poseerde voor een foto, en ik moest snel reageren. Een prime lens hielp me daarbij, omdat ik niet hoefde na te denken over de brandpuntsafstand.
Met een standaardlens (of een prime lens) ben je gebonden aan die brandpuntsafstand. U hebt niet de mogelijkheid om in of uit te zoomen. U kunt het kader alleen veranderen door dichter bij of verder van uw onderwerp te gaan staan. Het vereenvoudigt het maken van foto’s en helpt u foto’s te maken met eenvoudigere, sterkere composities.
Standaardlenzen nemen een middenpositie in
Telelenzen zijn geweldig voor het maken van foto’s van mensen op afstand, maar foto’s die ermee zijn gemaakt, kunnen een gevoel van intimiteit missen omdat ze van een afstand zijn gemaakt. Het is ook moeilijker om te diafragmeren en de achtergrond scherp te krijgen.
Hoekobjectieven zijn een echte uitdaging, omdat ze de neiging hebben om te veel van de achtergrond mee te nemen. Het is moeilijk om met een groothoeklens een vereenvoudigde compositie te maken, vooral op straat waar veel dingen gebeuren die buiten je macht liggen. Je moet ook veel dichter bij je onderwerp komen, en misschien moet je in hun persoonlijke ruimte binnendringen. Het is moeilijk om dit te doen zonder dat je onderwerp op een of andere manier op je reageert.
Standaardlenzen houden het midden tussen deze twee uitersten. Je kunt dicht bij je onderwerp komen zonder te dichtbij te komen. Je kunt eenvoudigere en sterkere composities maken dan met een groothoeklens, maar je kunt nog steeds diafragmeren en de achtergrond scherp houden.
Deze foto is een goed voorbeeld. Ik was vrij dicht bij dit paar. Maar als ik een groothoeklens had gebruikt, had ik nog dichterbij moeten komen, waardoor ik in hun persoonlijke ruimte was binnengedrongen en de dynamiek had veranderd. Een foto genomen met een telelens zou een groter gevoel van afstand en scheiding van het paar geven. In beide gevallen zou ik geen foto hebben gemaakt met zo’n spontane uitdrukking.
