Sommige vaardigheden hebben raakvlakken met bijna alle beroepen. Schrijven, bijvoorbeeld. Beknopt, duidelijk en nuttig schrijven kan iemand in bijna elke werkomgeving ver brengen. Een andere vaardigheid die in tal van beroepen kan leiden tot vooruitgang of stilstand: spreken in het openbaar.
Wat je ook doet voor de kost, er is een professionele conferentie op maat voor jou. Spreken – en goed spreken – op een conferentie kan meer waarde creëren voor uw werkgever en meer waarde voor u op de arbeidsmarkt. En laten we interne groepsvergaderingen, interviews met de media, gesprekken met klanten en investeerders en vergaderingen met de raad van bestuur in dezelfde categorie plaatsen als professionele conferenties. Als je spreekt in een kamer van enige omvang die een tekort aan stoelen lijkt te hebben, spreek je in het openbaar.
Sommigen van ons – maak dat de meesten van ons – die hebben gesproken op conferenties en in bestuurskamers beschouwen onszelf als passabele sprekers op zijn best. We kunnen het gevoel hebben dat een sterke, effectieve aanwezigheid voor een publiek niet in onze genetische opmaak zit of dat we in wezen mensen achter de schermen zijn. We zijn wie we zijn, en daar moeten we mee werken.
Andy Gilman, president en CEO van CommCore Consulting Group en een van de knapste mediatrainers die je maar kunt ontmoeten, zal dat punt niet betwisten. Je kunt je basiskarakter niet veranderen en jaren van gewoonten en fobieën van de ene op de andere dag uitwissen, maar je kunt een mentale gereedschapskist creëren die je langzaam kan transformeren van een door tic’s geplaagde live-spreker in een echte performer die altijd in sync is met een publiek.
Een volledig gevulde toolkit voor spreken in het openbaar kan jaren duren om samen te stellen. Je moet ergens beginnen, hoewel, dus laten we beginnen met het belangrijkste deel van elke publieke toespraak-de opening. Als je de eerste een of twee minuten van een toespraak of presentatie goed kunt krijgen, ben je praktisch thuis gratis, tenzij je van een podium valt (en zelfs dan, dingen zijn te redden).
Aanname het publiek is al aan uw kant – ze willen zien dat je slaagt. Niemand wil kronkelen en empathisch ineenkrimpen voor een kwakkelende publieke spreker. Uw taak in de eerste paar minuten is om het publiek aan uw kant te houden en het weinig keus te geven dan naar u te luisteren.
Hier zijn enkele van Gilman’s tips, hulpmiddelen en aanbevelingen die u kunt toevoegen aan uw gereedschapskist voor spreken in het openbaar, om specifiek te worden gebruikt voor de eerste paar minuten van elke live presentatie. Deze aanbevelingen werken natuurlijk op elkaar in – als u er één opvolgt, wordt het gemakkelijker om de rest over te nemen.
Glimlach! Het lijkt zo voor de hand liggend, maar vaak zie je publieke sprekers grimmig hun inhoud leveren, ondanks hun intellectuele en emotionele nabijheid tot het. “Mensen zijn meer geneigd om informatie te ontvangen van iemand die blij is om het te leveren,” zegt Gilman. Denk aan iets – wat dan ook – dat je doet glimlachen, zelfs als het niets te maken heeft met de reden waarom je voor een publiek staat. Teken desnoods een smiley op je aantekeningen, gewoon om jezelf eraan te herinneren. Als je lacht ontspant je hele lichaam. Je schouders zakken, je defensiviteit verdwijnt, je ademhaling vertraagt en verdiept. Het publiek zal dit zien en voelen, en er dankbaar voor zijn.
Pauze. Een stormloop van woorden drijft het publiek terug naar hun werk e-mails en sociale media feeds. Als je pauzes inbouwt, bouw je aan anticipatie.
Gebruik handgebaren als je spreekt. Als je beide handen op een lessenaar laat rusten of ze stijfjes aan je zij houdt, communiceer je een ongemakkelijk gevoel, en het publiek kan het vertrouwen verliezen in je vermogen om hen iets te vertellen dat voor hen van belang is. Het gebruik van handgebaren verbindt je met je eigen materiaal. Als u verbonden bent met uw materiaal, zullen anderen op die verbinding willen aansluiten.
In plaats van voor te lezen uit aantekeningen, druk uw expertise uit met een anekdote, een specifiek inzicht of vraag om een handopsteken, en laat het betrekking hebben op het publiek, niet op u. Notities hebben hun belangrijke plaats, en in veel gevallen moet je werken vanuit een script. Het is het beste om je toespraak te beginnen zonder van aantekeningen voor te lezen. Het is duidelijk dat je je zaakjes moet kennen als je gaat spreken zonder op notities te kijken. Laten we aannemen dat je het wel weet. Laat dat zien door een provocerende anekdote te vertellen die direct met het onderwerp te maken heeft. Verspil die eerste minuut niet aan het vertellen van je naam of het oprakelen van de naam van de sessie die aan de orde is. Grijp ze met een snufje kennis, of leid naar dat snufje kennis door een snelle peiling te doen bij het publiek. Steel een inzicht van een collega-spreker als dat nodig is-je kunt je later verontschuldigen. Twee dingen om in gedachten te houden: Oefen deze schijnbaar uit de lucht gegrepen opener voor een spiegel, en vertrouw niet te veel op één techniek over een periode van maanden en jaren.
Verdeel een ruimte mentaal in verschillende sectoren en maak oogcontact met één persoon in elke sector. Maak oogcontact met ten minste vier mensen in de kamer. Die vier mensen zullen zich speciaal voelen, als je je blik maar niet te lang vasthoudt. Maar dat is slechts een bijkomend voordeel. Wat je zult winnen is een echte connectie met het publiek en met het moment.
Laat de grappen over aan de professionele komieken. Gilman is ondubbelzinnig in deze aanbeveling. Gebaseerd op mijn eigen ervaring als spreker in het openbaar, moet ik het met hem eens zijn. Als ik kon zou ik elke grap die ik ooit op een podium heb uitgesproken terugnemen. De kans is groot dat je grappen plat zullen vallen, en zelfs de grappen die goed aankomen, zullen gegarandeerd iemand in de zaal beledigen. Het publiek verwacht zowel flauwe als beledigende grappen als ze betalen om naar een comedy club te gaan. In een professionele omgeving kunnen ze het best zonder. Als u grappen wilt in uw paneldiscussie of directievergadering, neem dan een komiek mee.