Açaí na tigela (“açaí in de kom”) is een Braziliaanse specialiteit uit Pará en Amazonas, waar de ribeirinhos-bevolking ze regelmatig bereidt. Zij oogsten de bessen met de hand en maken verschillende traditionele bereidingen door hun “aardse” en “romige” smaak in traditionele gerechten te verwerken. In Noord-Brazilië worden nu tapiocaparels gebruikt als topping, maar het oorspronkelijke recept was niet zoet, het was zout en bestond uit garnalen, gebakken vis of farofa. Variaties met vis en cassave zijn ook populair in het noorden, terwijl het gerecht in het zuiden van Brazilië zoet wordt bereid met granola en andere vruchten. Açai na tagela begon commercieel op te duiken in Rio de Janeiro, Brazilië in de jaren 1970 onder invloed van Carlos Gracie. Tegenwoordig is het vooral te vinden in Pará, Rio de Janeiro, Florianópolis, São Paulo, Goiás en langs de noordoostelijke kust, waar het wordt verkocht in kiosken langs de strandboulevard en in sapbars overal in de steden. Het was pas in de jaren 1990 dat de aantrekkingskracht op de fitnessgemeenschap groot genoeg was om extern management in de Amazones te laten komen en het extractieproces te vergemakkelijken.
Açaí-kommen werden voor het eerst geïmporteerd naar de VS in de jaren 2000 toen Ryan en Jeremy Black, twee broers samen met hun vriend, Edmund Nichols het bedrijf Sambazon oprichtten nadat ze het product en Brazilië hadden uitgeprobeerd en besloten dat ze het naar Amerika wilden brengen. Hier namen surfers in Hawaï en Zuid-Californië het onmiddellijk meer op in hun dieet nadat de import beschikbaar was en het product aan populariteit won. De grootste uitdaging bij de invoer van açaí in de VS is dat de bessen, om ze te kunnen eten, eerst in water moeten worden geweekt en vervolgens van hun vruchtvlees moeten worden ontdaan. Dit vruchtvlees kan slechts 24 uur worden geconsumeerd en daarom heeft de açaí-markt in Amerika munt geslagen uit het invriezen als importmethode. Om het vruchtvlees van de bessen in te vriezen, moeten zij na de oogst naar een nabijgelegen fabriek worden gebracht. Tijdens dit proces profiteren zowel de bedrijven als de inheemse gemeenschappen van de oogst, met nieuwe werkgelegenheid voor het oogsten in het wild of op “minimaal beheerde junglepercelen”.
Voor de toekomst is in het rapport over de markt voor Açaí-bessen voorspeld dat er tussen 2020-2027 een aanzienlijke groei zal zijn. Een van de belangrijkste redenen voor deze groei is dat açaí-bessen beginnen te worden gebruikt door de biologische cosmetica-industrie, omdat ze de elasticiteit in de huid bevorderen, evenals vitamine A, C en E voor regeneratie. In 2016 werd de wereldmarkt voor açaí geschat op 696 miljoen dollar, maar de verwachting is dat deze zal klimmen tot 2.285,7 miljard dollar in 2026. De wereldwijde consumptie van açaí-bessen zal blijven stijgen, maar de expansie ervan zal niet noodzakelijkerwijs worden veroorzaakt door het hervormen van het açaí na tigela-gerecht, maar door dit superfood te gebruiken om te profiteren van de gezondheidsvoordelen op andere gebieden, zoals cosmetica, proteïnedranken en andere dranken.