Het A-0 systeem (Arithmetic Language version 0), geschreven door Grace Murray Hopper in 1951 en 1952 voor de UNIVAC I, was een vroege compiler-gerelateerde tool ontwikkeld voor elektronische computers. De A-0 functioneerde meer als een loader of linker dan als de moderne notie van een compiler. Een programma werd gespecificeerd als een opeenvolging van subroutines en argumenten. De subroutines werden geïdentificeerd door een numerieke code en de argumenten voor de subroutines werden direct na elke subroutinecode geschreven. Het A-0 systeem zette de specificatie om in machinecode die een tweede keer in de computer kon worden ingevoerd om het genoemde programma uit te voeren.
Het A-0 systeem werd gevolgd door de A-1, A-2, A-3 (uitgebracht als ARITH-MATIC), AT-3 (uitgebracht als MATH-MATIC) en B-0 (uitgebracht als FLOW-MATIC).
Het A-2 systeem werd in 1953 ontwikkeld bij de UNIVAC divisie van Remington Rand en aan het eind van dat jaar aan klanten uitgebracht. De klanten kregen de broncode voor A-2 en werden uitgenodigd hun verbeteringen terug te sturen naar UNIVAC. A-2 zou dus kunnen worden beschouwd als een voorbeeld van het resultaat van een vroege filosofie die vergelijkbaar is met vrije en open-source software.