Het doel van deze kwalitatieve, beschrijvende studie was het beschrijven van de ervaringen met het nemen van beslissingen aan het einde van het leven zoals opgevat door intensive care verpleegkundigen en artsen in intensive care units (ICU’s). Een selectieve steekproef van zeven verpleegkundigen en vier artsen van een groot academisch ziekenhuis werden geïnterviewd. Analyse van de theorie bracht de kerncategorie “beslissingen aan het einde van het leven als een evenwichtsoefening” aan het licht. Drie op elkaar inwerkende subthema’s werden geïdentificeerd: emotionele ontvankelijkheid, professionele rollen en verantwoordelijkheden, en opzettelijke communicatie en samenwerking. Balansfactoren waren onder andere een teambenadering, gedeelde doelen, begrip voor de perspectieven van de betrokkenen, en het kennen van je eigen overtuigingen. Daarentegen veroorzaakten zich machteloos voelen, moeilijke familiedynamiek en erkenning van lijden een onevenwichtigheid. Wanneer er evenwicht was bereikt tijdens de besluitvorming rond het levenseinde, beschreven verpleegkundigen en artsen positieve ervaringen rond het levenseinde. Het gevolg van onevenwichtigheid tijdens de besluitvorming aan het einde van het leven was moreel leed. Aanbevelingen voor de praktijk omvatten de ontwikkeling van ondersteunende interventies voor verpleegkundigen en artsen die betrokken zijn bij de besluitvorming rond het levenseinde en verder onderzoek om interventies te testen die gericht zijn op het verbeteren van de communicatie en samenwerking.