A Day To Remember staan bekend om hun combinatie van pop-punk hooks en metal-core breakdowns.
A Day To Remember staan bekend om hun combinatie van pop-punk hooks en metal-core breakdowns – een samenvoeging die zelfs leadzanger Jeremy McKinnon “nergens op slaat”. Maar door zich niets aan te trekken van de druk om muziek te maken die “ergens op slaat” binnen de grenzen van een bepaald genre, heeft de band een legioen fans gekweekt.
Een bescheiden houding in combinatie met een niet aflatende motivatie heeft A Day To Remember doen verbazen met hun succes. “Het was nooit de bedoeling dat we zouden zijn waar we nu zijn – het is raar,” reflecteert McKinnon. “We waren gewoon een stelletje kinderen uit een klote klein stadje – Ocala in Florida. Onze band had moeten eindigen bij 500 toeschouwers per avond, maar om de een of andere reden verkopen we nu 5.000 volle zalen in de States; dat is absoluut achterlijk! We hebben dat nooit gewild toen het op deze band aankwam – we maakten gewoon de muziek die we wilden spelen en de muziek die we wilden horen.”
McKinnon schrijft deze onverwachte en positieve ontvangst toe aan het feit dat het materiaal van de band zo relatable is voor fans. “Door de teksten te lezen en naar de nummers te luisteren kun je denken ‘hé, dit is wat ik op dit moment doormaak’ – en ik denk dat dat iets betekent voor kinderen. Ze kunnen naar een plaat luisteren om zich beter te voelen over naar school gaan of een ruzie hebben met een vriend, en wat is er belangrijker dan dat? Als je nummers kunt schrijven die echt een snaar raken bij mensen en hen daadwerkelijk door iets in hun leven helpen, dan denk ik dat dat verdomd geweldig is.”
A Day To Remember zal op 16 november hun vierde studioalbum What Separates Me From You uitbrengen. Wanneer McKinnon wordt ondervraagd over de aanstaande release, onthult hij dat we een grotere invloed van agressieve hardcore muziek kunnen verwachten, en dat de eerdere metal-core breakdowns van de band vaak zijn vervangen door “pissed-off, mean sounding riffs”. “We hebben niet bewust iets anders gedaan, waren we gewoon soort van gaan met de stroom, en wat eruit kwam was een veel donkerder album – zelfs de meer poppy kant van de plaat is een beetje serieuzer en een beetje donkerder.”
Deze lichte afwijking van hun vorige geluid lijkt heel natuurlijk te zijn geëvolueerd voor de band, en als de primaire songwriter geeft McKinnon toe dat nummers hem gewoon lijken te “raken uit het niets.”
“Het is niet eens alsof ik een nummer aan het schrijven ben, het is meer alsof ik me herinner hoe ik een nummer moet spelen,” merkt McKinnon op. “Ik weet wat ik wil zeggen en wat ik er grotendeels onder moet spelen. Meestal heb ik meteen een groot deel van de hook.”
Het proces van het schrijven en opnemen van het nieuwe album week niet veel af van het proces dat de band onderging voor het album Homesick uit 2009 – ondanks het vertrek van gitarist Tom Denny (vervangen door Kevin Staff) in de tussentijd. “Voor Homesick waren het Tom en ik die de nummers schreven en ze vervolgens naar de band brachten, zodat zij wijzigingen konden aanbrengen. Deze plaat was ongeveer hetzelfde, aangezien Kevin en ik de nummers zouden schrijven en ze naar de band zouden brengen.” Tom Denny bleef echter meewerken aan de nieuwe plaat, en de band werkte samen met producers Chad Gilbert en Andrew Wade die ook hielpen bij het maken van Homesick. “Met die jongens hebben we dezelfde vibe en hetzelfde gevoel dat ADTR altijd heeft gehad, en dat is belangrijk.
“We wilden de manier waarop we klinken niet volledig veranderen en als je een van die jongens zou wegdoen, zijn we ADTR niet meer. Het is alsof we net een ander geweldig lid aan het team hebben toegevoegd en ik ben echt blij met wat we daardoor hebben. Dat soort dingen gebeurt niet al te vaak… we hebben het geluk dat we een vriendschap boven alles hebben.”
Homesick was zwaar bezig met de tourende levensstijl, en de nieuwe release wordt gezegd dat het een gelijkaardig thema is. What Separates Me From You houdt zich bezig met de kloof die er bestaat tussen een ‘normaal’ bestaan en een leven van constant toeren. “De titel van de plaat verbindt alle thema’s,” onthult McKinnon, “het gaat over het scheiden van onszelf van onze leeftijdsgenoten, en de druk die deze levensstijl heeft gelegd op ons leven thuis.
“We zijn zo veel weg geweest, dus dat is waar de vorige plaat over ging, maar deze gaat meer over de fall out van het zijn van een workaholic,” werkt hij verder uit. “Ik hou ervan en het is precies wat ik wilde doen, maar tegelijkertijd, hoeveel ik er ook van hou, het is een baan. Tijdens deze laatste platencyclus zijn er een paar dierbaren overleden, en dat grijpt je echt aan. Als ik thuis ben voel ik me een stuk stront en kan ik niet wachten om op tournee te gaan, maar dan ga ik op tournee voor een maand en wil ik echt terug naar huis om mijn familie te zien. Dan, na een week is het alsof ik daar weer weg moet. Ik heb deze nooit eindigende cirkel gemaakt terwijl ik nooit gelukkig ben, nooit,” benadrukt McKinnon, dan lijkt hij een vleugje melodrama te herkennen, hij voegt er lachend aan toe, “Dat is niet helemaal waar; ik ben vaak gelukkig.”
Op al hun releases is ADTR’s gepassioneerde drang om iets van zichzelf te maken door middel van hun muziek een overheersend thema. Op de vraag waar deze motivatie vandaan komt, vertelt McKinnon dat hij zo sterk gedreven is omdat mensen verzuimen muziek serieus te nemen. “Mensen vertellen ons voortdurend dat we iets niet kunnen, en ik werk zo hard aan wat ik doe, dat ik weiger hen te geloven.”
A Day To Remember zijn het levende bewijs dat het volgen van je hart (excuseer het cliché) wel degelijk tot succes leidt. “De manier waarop ik tegen de dingen aankijk, is dat je letterlijk alles kunt doen wat je wilt doen, zolang je maar geeft om wat je doet. Ik zeg niet dat elk kind daar gewoon heen kan gaan en kan doen wat ze willen doen; je moet echt geven om wat je doet. Het is niet zo van ‘ik wil in een band, dus ik ga gewoon in een band spelen’. Dit is wat ik hoor te doen,” benadrukt de zanger. “Ik schrijf muziek omdat dat is wat me een beter gevoel geeft over het leven. Deze liedjes betekenen veel voor me en ik stop er veel in, dus ik weiger te geloven dat je zo hard aan iets kunt werken en er niets aan over kunt houden.” McKinnon hoeft zich geen zorgen te maken, want als de reactie van het publiek toen ADTR voor het laatst in Australië verscheen voor Soundwave 2010 iets was om op af te gaan, worden de inspanningen van de band zeer gewaardeerd door hun fans. “Het verbaast ons elke keer,” zegt de zanger, met betrekking tot de reacties van buitenlandse menigten. “Ik ga hier elke dag aan beginnen en probeer mezelf te gronden. Ik loop elke avond het podium op en denk – dit is de show waar alles naar het zuiden begint te gaan,” lacht hij. “Op een dag komt er een einde aan. Ik zal nooit zo iemand zijn die zo opgaat in het moment dat ik geloof dat onze band de grootste band ooit zal zijn, voor altijd. Het is niet de manier waarop het gaat, dus ik ga er gewoon van genieten zolang ik kan en probeer mezelf met beide benen op de grond te houden … We hebben het geluk dat we fans hebben die ons begrijpen.”
A Day To Remember zijn enthousiast om later dit jaar terug te keren naar Australië voor het No Sleep Til-festival. “Ik hou van festivals en ik hou vooral van Australië,” enthousiasmeert McKinnon. “Het is geweldig omdat ze niet zozeer over jou gaan, maar over iedereen, dus het is een beetje minder gefocust. Je speelt, doet een signeersessie, maar dan heb je de rest van de dag om rond te dwalen en elke band te zien die je wilt.”
No Sleep Til Melbourne heeft een fantastische line-up van zowel punk- als metalacts. “Ik wil graag NOFX zien, want dat is mijn favoriete band,” geeft McKinnon toe. “Ik heb de Descendents nog nooit gezien, dus dat wordt gaaf. Dan zijn er natuurlijk onze vrienden Parkway Drive, August Burns Red en Confession. It’s gonna be a good time.”
A DAY TO REMEMBER staat op vrijdag 17 december op No Sleep Til Melbourne in The Showgrounds. Tickets zijn nu te koop via nosleeptil.com.au. Hun nieuwe album What Seperates You From Me zal verkrijgbaar zijn op dinsdag 16 november.