Shukumar en Shoba, een getrouwd stel, krijgen een bericht van hun elektriciteitsbedrijf dat hun stroom vijf dagen lang van 20.00 tot 21.00 uur een uur lang wordt afgesloten om een in een sneeuwstorm beschadigde elektriciteitsleiding te repareren. Het echtpaar is sinds de dood van hun baby, zes maanden geleden, steeds verder van elkaar verwijderd geraakt, en ze zijn er nu aan gewend hun maaltijden in aparte kamers te nuttigen.
Het echtpaar is nog steeds overmand door verdriet over het verlies van hun kind. Shoba lijdt onder de onverwachte dood, en Shukumar onder het schuldgevoel dat hij niet bij de geboorte aanwezig was – hij was op een conferentie toen Shoba ging bevallen, en was er niet om zijn vrouw te troosten toen hun baby dood werd geboren. In de nasleep van de doodgeborene, denkt Shukumar na over hoe Shoba is veranderd. Was zijn vrouw vroeger een zorgvuldige planner en hield ze van amusement, nu heeft ze apathisch de voorbereiding op de toekomst opgegeven, en het echtpaar heeft zich geïsoleerd van anderen.
De tijdelijke stroomstoring dwingt Shukumar en Shoba om samen te dineren, of anders apart te eten in het donker. Het stel kiest ervoor om samen te eten, en op voorstel van Shoba beginnen ze geheimen uit te wisselen om de tijd te doden tot de elektriciteit weer is aangesloten – een spel dat ze zich herinnert van haar jeugdreizen naar India, toen de generator regelmatig uitviel. Het spel verandert in “een uitwisseling van bekentenissen”, waarbij Shukumar en Shoba om beurten onthullen op welke kleine manieren ze elkaar tijdens hun huwelijk hebben bedrogen en teleurgesteld. Het onthullen van deze waarheden stelt Shukumar en Shoba in staat om zich voor het eerst sinds de dood van hun baby open te stellen voor elkaar, en hun relatie lijkt aan de beterende hand.
Als het elektriciteitsbedrijf op de ochtend van de laatste dag van de stroomstoring een tweede bericht stuurt met de mededeling dat de reparaties eerder dan gepland zijn voltooid en de stroomstoring voorbij is, stelt Shukumar voor dat het stel nog een laatste keer samen in het donker eet. Als ze klaar zijn met eten, onthult Shoba dat ze een laatste geheim heeft dat ze aan Shukumar wil toevertrouwen, maar het moet verteld worden met de lichten aan. Shoba vertelt Shukumar dat ze een appartement heeft gevonden en van plan is hem te verlaten. Shukumar realiseert zich dat het spel van geheimenruil niet Shoba’s poging was om hun huwelijk te herstellen, maar een middel om Shukumar voor te bereiden op deze laatste, moeilijke bekentenis.
Boos reageert Shukumar met een brutaal geheim van hemzelf: hij onthult het geslacht van hun dode baby, iets wat Shoba nooit had willen weten, en iets waarvan zij dacht dat het ook voor Shukumar een mysterie was. Shoba wist niet dat Shukumar in het ziekenhuis was aangekomen voordat het lichaam van de baby gecremeerd kon worden, en hij had hun dode kind in zijn armen gehouden. Shukumar beschrijft de scène aan Shoba in levendige details. Nadat Shukumar heeft bekend, doet Shoba het licht weer uit. Het verhaal eindigt als het echtpaar huilt in de duisternis, “om de dingen die ze nu wisten.”