Melan-A is een eerder gedefinieerd, melanocyte differentiatie antigeen, en een anti-Melan-A murine monoklonaal antilichaam, A103, werd onlangs ontwikkeld door onze groep. In deze studie evalueerden wij A103 immunoreactiviteit op formaline-vaste, paraffine-embedded weefsels, en onderzochten wij het potentieel van A103 in de diagnose van metastatisch melanoom. Vijfenzeventig metastatische melanomen, 10 primaire melanomen, en 10 goedaardige melanocytaire nevi werden getest. De reactiviteit van A103 werd vergeleken met HMB-4, een anti-gp100 antilichaam. De resultaten toonden aan dat alle nevi A103 positief waren, en dat de meeste primaire melanomen A103 en HMB45 positief waren. Van de 75 metastatische melanomen waren er 61 (81%) A103-positief en 56 (75%) HMB45-positief. Van 19 HMB45-negatieve laesies waren er 8 A103-positief; van 14 A103-negatieve laesies waren er 3 HMB45-positief. Elf metastatische laesies, evenals 2 van de 10 primaire melanomen, waren dubbel negatief. Deze negatieve gevallen bestonden hoofdzakelijk uit de spindle cell en desmoplastische varianten. Van de positieve gevallen vertoonde A103 een homogene kleuring in een significant hoger percentage van de gevallen dan HMB45 (72% versus 52%). Bovendien werden focale kleuring met minder dan 5% reactieve tumorcellen vaker gezien in HMB45 (12 van 56) dan in A103 (5 van 61). Deze resultaten gaven aan dat A103 gebruikt kan worden als eerstelijns antilichaam in de diagnose van metastatisch melanoom. Onze resultaten toonden ook aan dat A103 reageerde met angiomyolipomen, waarvan bekend is dat ze HMB45-positief zijn. Van de normale weefsels werd onverwachte A103 reactiviteit waargenomen in de bijnierschors, granulosa en theca cellen van de eierstok, en Leydig cellen van de testis. Deze A103 immunoreactiviteit in goedaardige en neoplastische weefsels van niet-melanocytaire oorsprong, waarvan de basis onduidelijk is, zou ook van potentiële diagnostische waarde kunnen zijn.