(Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert)
Abaia is een enorme, magische paling in de Melanesische mythologie.
Volgens de Melanesische mythologie is de Abaia een soort grote paling die zich op de bodem van zoetwatermeren op de Fiji-, Solomon- en Vanuatu-eilanden ophoudt. Er wordt gezegd dat de Abaia alle wezens in het meer als zijn kinderen beschouwt en hen woedend beschermt tegen iedereen die hen kwaad zou willen doen of zou storen. Er wordt gezegd dat degenen die dwaas genoeg zijn om te proberen vis te vangen uit een meer waarin de Abaia leeft, onmiddellijk worden overweldigd door een grote golf die wordt veroorzaakt door het gesuis van de krachtige staart van de Abaia.
Een andere versie van de legende stelt dat als iemand een schepsel dat in het huis van de Abaia leeft, kwaad zou doen, de Abaia een grote regenstorm zou veroorzaken die het land zou overspoelen en degenen die het kwaad hadden aangericht, zou verdrinken. Een voorbeeld van dit vermogen wordt geïllustreerd in het volgende verhaal:
Op een dag ontdekte een man een meer waarin zich veel vis bevond, en op de bodem van het meer leefde een magische paling, maar de man kende hem niet. Hij ving veel vis en keerde de volgende dag terug met de mensen van zijn dorp aan wie hij zijn ontdekking had verteld, en ook zij hadden veel succes, terwijl een vrouw zelfs de grote aal, Abaia, te pakken kreeg, die in de diepte van het meer woonde, hoewel hij aan haar ontsnapte.Abaia nu was boos dat zijn vis gevangen was en dat hijzelf gegrepen was, en daarom liet hij die nacht een grote regen vallen, en het water van het meer steeg ook, en alle mensen verdronken, behalve een oude vrouw die niet van de vis gegeten had en die zich in een boom redde.
Hoewel het lijkt dat de magische krachten van de Abaia het bijproduct zijn van de menselijke verbeelding en haar angst voor het onbekende, is gesuggereerd dat de Abaia legende zou kunnen zijn voortgekomen uit ontmoetingen met een werkelijke onontdekte soort reuzenpaling die op de bodem van deze afgelegen meren leeft.