Abdominale echografie kan worden gebruikt om afwijkingen in diverse inwendige organen te diagnosticeren, zoals de nieren, lever, galblaas, alvleesklier, milt en abdominale aorta. Als Doppler-echografie wordt toegevoegd, kan ook de bloedstroom in de bloedvaten worden geëvalueerd (bijvoorbeeld om stenose van de nierslagader op te sporen). Echografie wordt vaak gebruikt om de baarmoeder en de foetus tijdens de zwangerschap te onderzoeken; dit wordt obstetrische echografie genoemd.
Echografie van de buik wordt vaak gebruikt bij buikpijn of een acute buik (plotseling en/of ernstig buikpijnsyndroom waarbij chirurgisch ingrijpen noodzakelijk kan zijn), waarbij appendicitis of cholecystitis kan worden gediagnosticeerd.
Ultrasound kan ook worden gebruikt bij verdenking op vergroting van een of meer organen, zoals gebruikt bij screening op abdominaal aorta-aneurysma, onderzoek naar splenomegalie of urineretentie.
Ultrasound kan worden gebruikt voor aanvullende anatomische informatie bij patiënten met een abnormale nierfunctie of pancreasenzymen (pancreasamylase en pancreaslipase).
Het kan worden gebruikt op de abdominale aorta om abdominale aorta-aneurysmata op te sporen of uit te sluiten. Voor dit doel is de standaardmeting van de aorta voor abdominaal aorta-aneurysma tussen de buitenranden van de aortawand.
In gevallen van infectieuze mononucleose is splenomegalie een veelvoorkomend symptoom, en zorgverleners kunnen overwegen abdominale echografie te gebruiken om inzicht te krijgen in de toestand van een persoon. Omdat de grootte van de milt echter sterk varieert, is echografie geen geldige techniek voor het beoordelen van miltvergroting en mag deze niet worden gebruikt in typische omstandigheden of om routinematige beslissingen te nemen over geschiktheid voor het spelen van sport.
Opsporen van stenenEdit
Echografie is nuttig voor het opsporen van stenen, bijvoorbeeld nierstenen of galstenen, omdat ze een duidelijk zichtbare echoschaduw achter de steen creëren.
Ultrasografie kan worden gebruikt om procedures te begeleiden, zoals de behandeling van nierstenen met Extracorporale schokgolf lithotripsie, naaldbiopsieën of paracentesis (naalddrainage van vrij vocht in de buikholte).
LeverEdit
Bij patiënten met gestoorde leverfunctietests kan de echografie een toegenomen omvang van de lever (hepatomegalie), een toegenomen reflectie (die bijvoorbeeld kan wijzen op cholestase), galblaas- of galgangaandoeningen of een tumor in de lever aantonen.
Ultrasografie van levertumoren omvat twee fasen: detectie en karakterisatie. Detectie van tumoren is gebaseerd op de prestaties van de methode en moet morfometrische informatie (drie assen afmetingen, volume) en topografische informatie (aantal, locatie met vermelding van leversegment en kwab / lobben) bevatten. De specificatie van deze gegevens is belangrijk voor de stadiëring van levertumoren en de prognose. Tumorkarakterisering is een complex proces dat gebaseerd is op een som van criteria die leiden tot de definitie van de aard van de tumor. Vaak zijn andere diagnostische procedures, vooral interventionele, niet meer nodig. De karakterisering van de tumor met behulp van de ultrageluidmethode is gebaseerd op de volgende elementen: consistentie (vast, vloeibaar, gemengd), echogeniciteit, verschijning van de structuur (homogeen of heterogeen), afbakening ten opzichte van het aangrenzende leverparenchym (capsulair, onnauwkeurig), elasticiteit, posterieur akoestisch versterkingseffect, de relatie met naburige organen of structuren (verplaatsing, invasie), vasculatuur (aanwezigheid en kenmerken op Doppler-echografie en contrastverrijkte echografie (CEUS).
Echografie van de nierEdit
Ultrasonografie van de nieren is essentieel bij de diagnose en behandeling van niergerelateerde ziekten. De nieren zijn gemakkelijk te onderzoeken, en de meeste pathologische veranderingen in de nieren zijn met echografie te onderscheiden.