De door Acanthamoeba veroorzaakte ziekten omvatten keratitis en granulomateuze amoebische encefalitis (GAE). Deze laatste wordt vaak, maar niet altijd, gezien bij immuungecompromitteerde patiënten. GAE wordt veroorzaakt doordat de amoeben het lichaam binnendringen via een open wond en zich vervolgens verspreiden naar de hersenen. De combinatie van immuunreacties van de gastheer en afgescheiden amoebalproteasen veroorzaakt massale hersenzwelling die bij ongeveer 95% van de geïnfecteerden de dood tot gevolg heeft.
Granulomateuze Amebische Encefalitis (GAE)Edit
Granulomateuze Amebische Encefalitis (GAE) wordt veroorzaakt door amoebe-infectie van het centrale zenuwstelsel (CZS). De ziekte wordt gekenmerkt door neurologische symptomen, waaronder hoofdpijn, toevallen en stoornissen van de mentale toestand. Deze verergeren progressief in de loop van weken tot maanden, wat bij de meeste patiënten tot de dood leidt. De infectie gaat meestal gepaard met onderliggende aandoeningen zoals immunodeficiëntie, diabetes, maligniteiten, ondervoeding, systemische lupus erythematosus, en alcoholisme. De parasiet komt het lichaam binnen via sneetjes in de huid of door inademing in de bovenste luchtwegen. De parasiet verspreidt zich dan via het bloed naar het CZS. Acanthamoeba passeert de bloed-hersenbarrière op een manier die nog niet bekend is. De daaropvolgende invasie van het bindweefsel en de inductie van pro-inflammatoire reacties leiden tot neuronale schade die binnen enkele dagen fataal kan zijn. Zuivere granulomateuze laesies zijn zeldzaam bij patiënten met AIDS en andere verwante immunodeficiëntiestoornissen, aangezien de patiënten niet over voldoende CD+ve T-cellen beschikken om een granulomateuze reactie op Acanthamoeba-infectie in het CZS en andere organen en weefsels op te wekken. Een perivasculaire cuffing met amoeben in necrotisch weefsel is een gebruikelijke bevinding bij AIDS en verwante T-cel immunodeficiëntie aandoeningen.
Hersenbiopsie onthult normaliter ernstig oedeem en hemorragische necrose. Een patiënt die deze ziekte heeft opgelopen, vertoont gewoonlijk subacute symptomen, waaronder een veranderde mentale status, hoofdpijn, koorts, nekstijfheid, toevallen en focale neurologische tekenen (zoals hersenzenuwverlammingen en coma), die allemaal binnen een week tot enkele maanden tot de dood leiden. Door de zeldzaamheid van deze parasiet en een gebrek aan kennis, zijn er nu geen goede diagnoses of behandelingen voor Acanthamoeba infectie bekend. Acanthamoeba keratitis gevallen in het verleden zijn opgelost door een therapie bestaande uit atropine en enkele andere geneesmiddelen zonder antimicrobiële werking. Recente publicaties tonen aan dat atropine interfereert met de CHRM1-receptor van de protist, waardoor celdood optreedt.
Infectie bootst gewoonlijk die van bacteriële leptomeningitis, tuberculeuze meningitis, of virale encefalitis na. De verkeerde diagnose leidt vaak tot een verkeerde, ondoeltreffende behandeling. In het geval dat de Acanthamoeba correct is gediagnosticeerd, zijn de huidige behandelingen, zoals amfotericine B, rifampicine, trimethoprim-sulfamethoxazol, ketoconazol, fluconazol, sulfadiazine, of albendazol, slechts tentatief succesvol. Een juiste en tijdige diagnose, evenals verbeterde behandelingsmethoden en een beter begrip van de parasiet, zijn belangrijke factoren bij het verbeteren van het resultaat van een infectie met Acanthamoeba. Een in 2013 gepubliceerd paper heeft substantiële effecten aangetoond van sommige FDA-goedgekeurde geneesmiddelen met een in vitro kill rate van meer dan 90%. Deze resultaten waren in vitro-effecten, maar omdat de geneesmiddelen al zijn goedgekeurd, kunnen menselijke infecties worden gericht na dosisberekeningen in klinische proeven die met deze uiteenlopende groepen geneesmiddelen zijn gedaan.
Acanthamoebische keratitisEdit
Wanneer Acanthamoeba-stammen in het oog aanwezig zijn, kunnen zij acanthamoebische keratitis veroorzaken, wat kan leiden tot hoornvlieszweren of zelfs blindheid. Deze aandoening komt het vaakst voor bij contactlensdragers die hun lenzen niet goed ontsmetten, wat nog verergerd wordt doordat zij hun handen niet wassen voordat zij hun lenzen aanraken. Multi-purpose contactlensvloeistoffen zijn grotendeels ondoeltreffend tegen Acanthamoeba, terwijl op waterstofperoxide gebaseerde vloeistoffen goede desinfecterende eigenschappen hebben.
De eerste genezing van een hoornvliesinfectie werd in 1985 in het Moorfields Eye Hospital bereikt.
In mei 2007 heeft Advanced Medical Optics, fabrikant van Complete Moisture Plus contactlensvloeistoffen, een vrijwillige terugroeping van hun Complete Moisture Plus vloeistoffen uitgevaardigd. Gevreesd werd dat contactlensdragers die hun vloeistof gebruikten, een hoger risico liepen op acanthamoebische keratitis dan contactlensdragers die andere vloeistoffen gebruikten. De fabrikant riep het product terug nadat de Centers for Disease Control in de Verenigde Staten hadden vastgesteld dat 21 mensen mogelijk een Acanthamoeba-infectie hadden opgelopen na gebruik van Complete Moisture Plus in de maand voorafgaand aan de diagnose.
Als bacterieel reservoirEdit
Verschillende soorten bacteriën die ziekten bij de mens kunnen veroorzaken, zijn ook in staat om Acanthamoeba-soorten te infecteren en te vermenigvuldigen. Hiertoe behoren Legionella pneumophila, Pseudomonas aeruginosa, en sommige stammen van Escherichia coli en Staphylococcus aureus. Voor sommige van deze bacteriën is replicatie binnen Acanthamoeba in verband gebracht met verhoogde groei in macrofagen, en verhoogde resistentie tegen sommige antibiotica. Bovendien is, vanwege de hoge prevalentie van Acanthamoeba in het milieu, voorgesteld dat deze amoeben dienen als een milieu-reservoir voor sommige menselijke ziekteverwekkers.