Jamband-fans hebben altijd al de “ja-maar” moeten doen. Als in, “(naam van de band komt hier) jamt geweldig, zelfs als (“Ja-maar” hier) hun songwriting is, laten we zeggen, niet overweldigend.” En dan kom je bij de uitzonderlijke uitzondering: Achilles Wheel. Zo’n kundig stel spelers als je maar kunt vinden: Jonny “Mojo” Flores (leadgitaar, zang), Paul Kamm (ritmegitaar, zang), Shelby Snow (bas, zang), Ben Jacobs (toetsen – ook lid van Grateful Bluegrass Boys en Poor Man’s Whiskey), en Mark McCartney (drums, zang).
Maar er is een reden dat hun nieuwste release, Live on Wesley’s Road, een monster van drie cd’s is: er zijn zoveel goede nummers. Wesley’s Road, genoemd naar hun overleden vriend en buurman, Wesley Robertson, is een enorm festijn van geweldig spel en geweldige nummers.
Neem de opening, die begint met een vlekkeloos a capella refrein voordat ze in een ripshit versie van Paul’s up-tempo dance tune “Celebrate Today.” Ze volgen met Jonny’s “Cross the Bridge”, waarin Shelby en Mark strak in de groove zitten met een geweldig swingende keyboardpartij van Ben… en dat is nog voordat je bij de gitaar lead bent.
Ik zei al dat er heel veel goede nummers waren, maar het leuke is dat ze enorm variëren, van de latin swing van “Black Sara” tot de wonderbaarlijke tekstfraude van “We Dreamed of Flying Cars,” van “Honey Bee Wine. “Honey Bee Wine”, waar hun achtergrondzang me deed denken aan Elvis’ Jordanaires, tot de verbazingwekkend lang uitgesponnen jam van “Stones to Sand.”
Enzovoort. Ik zou hier een dissertatie van kunnen maken, maar niemand hoeft naar mij te luisteren. Weet je nog “schrijven over muziek is als dansen over architectuur”? Dat is waar. Ga naar https://achilleswheel.com/shop en haal dit album, en je zult horen waar ik het over heb. A+ en veel meer dan zeer aan te bevelen.