Mensen met trichotillomanie (spreek uit als “trik-uh-till-uh-may-nee-uh”) hebben een sterk verlangen om hun eigen haar uit te trekken. Het wordt geclassificeerd als een impulscontrolestoornis (ICD), wat een soort psychologische aandoening is. Mensen met impulscontrolestoornissen hebben het erg moeilijk om bepaalde handelingen niet uit te voeren.
Wat is Trichotillomanie?
Hoewel artsen vroeger dachten dat trichotillomanie een zeldzame aandoening was, begrijpen ze nu dat het een wijdverspreide stoornis is. Meisjes hebben er meer last van dan jongens en het begint meestal rond de adolescentie, hoewel het al bij kinderen van één jaar kan beginnen. Het “mania” deel van trichotillomanie komt van het Griekse woord voor waanzin, maar studies hebben aangetoond dat mensen die aan deze stoornis lijden verder emotioneel gezond kunnen zijn. Artsen zijn geneigd te denken dat de dwang wordt veroorzaakt door een onevenwicht van chemische stoffen in de hersenen.
Mensen die aan trichotillomanie lijden, hebben de neiging hun haar met de wortel uit de hoofdhuid, wimpers, wenkbrauwen of schaamstreek te trekken. Terwijl sommige mensen liever grote stukken haar tegelijk uittrekken, trekken anderen één lok per keer uit. Dit kan kleine of grote kale plekken achterlaten. Sommige mensen met de aandoening spelen graag met hun haar nadat het is uitgetrokken, terwijl ongeveer de helft van hen het haar in hun mond stopt. Hoewel sommige mensen zich ervan bewust zijn dat ze hun haar uittrekken, doen anderen het meestal afwezig.
Het is vaak moeilijk te begrijpen waarom iemand zijn eigen haar zou willen uittrekken of waarom ze er niet gewoon mee kunnen stoppen als hen wordt verteld hoe schadelijk het kan zijn. Trichotillomanie is een dwangmatig gedrag, wat betekent dat het moeilijk is om ermee te stoppen. Als je deze aandoening hebt, heb je een overweldigende drang om je haar uit te trekken. Sommige mensen met deze aandoening hebben ook andere dwangmatige gewoonten, zoals nagelbijten of huidpikken. Anderen lijden aan angst, depressie of een obsessieve-compulsieve stoornis (OCD). Studies hebben uitgewezen dat dwangstoornissen zoals trichotillomanie en OCD vaak in families voorkomen.
Deelnemers met trichotillomanie kunnen het gevoel hebben dat ze alleen zijn in hun strijd. Ze kunnen zich beschaamd, beschaamd, gefrustreerd of depressief voelen over hun dwang om hun haar uit te trekken en proberen het te verbergen voor vrienden en familie. Het is belangrijk om te begrijpen dat ze dit niet doen omdat ze het willen: Ze doen het omdat ze niet kunnen stoppen.
Hair-pulling verslaving kan een extreem effect hebben op het gevoel van eigenwaarde. Vanwege hun zelfbewustzijn, kunnen mensen met deze aandoening moeite hebben met daten of het maken van nieuwe vrienden. Dit kan iemands zelfbeeld schaden en tot depressie leiden.
Wat veroorzaakt het?
Dokters weten niet zeker wat de oorzaak van trichotillomanie is, maar sommigen denken dat het verband houdt met OCD. Sommige deskundigen denken dat het wordt veroorzaakt door een chemische onevenwichtigheid in de neurotransmitters in de hersenen. Neurotransmitters laten de hersenen met zichzelf communiceren. Wanneer er een probleem is met de neurotransmitters, kan dwangmatig gedrag ontstaan en kan een verslaving beginnen.
Sommige mensen die eraan lijden, zeggen dat ze een tinteling of jeuk in hun huid opmerken die alleen verlicht wordt door aan hun haar te trekken. Andere mensen beschrijven het gevoel van haren trekken als “bevredigend”. Er zijn veel mensen die niet merken dat ze aan hun haar trekken tot het te laat is.
Meestal is de opluchting of bevrediging die het trekken van haren geeft van korte duur. Mensen met trichotillomanie zeggen dat de drang nooit erg lang weggaat. De drang om te trekken wordt een gewoonte, en gewoontes zijn voor de hersenen heel moeilijk te stoppen. Zoals met de meeste verslavingen, hoe langer iemand trichotillomanie heeft, hoe moeilijker het zal zijn om te stoppen.
Hoe krijg ik hulp
Omdat trichotillomanie een verslaving is die wordt veroorzaakt door een verstoring van het evenwicht in de hersenen en/of een ernstig ingesleten gewoontepatroon, is het niet iets dat gemakkelijk kan worden gestopt. Mensen met deze aandoening moeten meestal gespecialiseerde hulp zoeken om beter te worden. Met de juiste professionele aandacht kunnen de meeste mensen hun sterke drang om aan hun haar te trekken overwinnen. Het goede nieuws is dat haar meestal teruggroeit zodra iemand stopt met trekken.
Om een haartrekverslaving te overwinnen, is meestal gesprekstherapie nodig die bekend staat als cognitieve gedragstherapie (CGT). Tijdens CGT zullen therapeuten mensen met trichotillomanie speciale technieken aanleren om hun impulsen te beteugelen. Deze technieken zullen hen leren hoe ze hun drang om te trekken kunnen herkennen voordat het te laat is. Vaak gaat het om het identificeren van bepaalde “triggers”, of situaties die een sterk verlangen om te trekken oproepen. De persoon leert dan hoe deze triggers te vermijden of te veranderen, zodat ze uiteindelijk zullen verdwijnen. Therapeuten willen meestal dat mensen gedetailleerd bijhouden wanneer ze trekken of de drang hebben om te trekken. Ze zullen ook met de patiënt werken om hem te helpen zijn zelfvertrouwen terug te winnen.
Als u zich zorgen maakt over trichotillomanie, praat dan onmiddellijk met een ouder of hulpverlener over het krijgen van hulp.
- Feiten voor gezinnen: Haartrekken (PDF)