Deze studie werd uitgevoerd om het potentieel van gentamicine gecoate polyurethaan hulzen te beoordelen om bacteriële kolonisatie op externe fixatie pinnen en draden te remmen. Deze antimicrobiële hulzen zijn ontworpen om over de pennen en draden te worden aangebracht, op het moment van de operatie, als een profylactische aanpak om de belangrijkste complicatie van externe fixatiebehandeling, infectie van het pennenkanaal, te bestrijden. Elutietesten werden uitgevoerd om de hoeveelheid gentamicine te schatten die in het pennenkanaal vrijkwam. Deze gentamicineconcentraties werden vergeleken met het gentamicine minimaal remmende concentratieniveau (MIC) voor veel voorkomende pathogenen in het pin tract. Elutietesten toonden aan dat de met gentamicine gecoate polyurethaan hulzen significante hoeveelheden van het antibioticum vrijgaven tot 26 weken lang. De initiële bolusafgifte werd gekarakteriseerd door voorspelde gentamicineconcentraties in het speldarmkanaal van >80 microg/ml op de elutietijdstippen van 2 uur en 1 dag. Deze hoeveelheden gentamicine, die rechtstreeks aan het spinkanaal worden afgegeven, liggen ver boven die welke via orale of intraveneuze toediening zouden kunnen worden bereikt. Bovendien bleef de verwachte concentratie van gentamicine in het spinkanaal boven het MIC-breekpunt van 4 microg/ml, van het National Committee for Clinical Laboratory Standards (NCCLS), gedurende ten minste 20 weken. Gegevens van het SENTRY antimicrobiële surveillance programma (1997-2002) stelden een hoog niveau van bactericide activiteit vast voor gentamicine, waarbij 83,1% van de gewone penctum-isolaten gevoelig bleken te zijn voor het antibioticum. Verwacht wordt dat de initiële burst en de daaropvolgende langdurige aanhoudende lokale toediening van effectieve hoeveelheden gentamicine uit de antimicrobiële hulzen de bacteriële kolonisatie op externe fixatiepennen en -draden zal remmen. Deze remming van bacteriële kolonisatie zou de incidentie van penkanaalinfectie aanzienlijk moeten verminderen en het algehele resultaat en de kosteneffectiviteit van het beheer van externe fixatiefracturen moeten verbeteren.