YouthEdit
Benjamin Franklin werd geboren in Milk Street, Boston. Zijn vader, Josiah Franklin, was koopman in waskaarsen, en trouwde twee keer. Benjamin was het 17e kind van 20 kinderen geboren uit de twee huwelijken.
Hij verliet de school op tienjarige leeftijd en begon op twaalfjarige leeftijd als leerling te werken bij zijn broer, James, een drukker die een krant uitgaf genaamd “The New-England Courant”. Hij schreef de brieven onder het pseudoniem Mrs. Silence Dogood, een weduwe van middelbare leeftijd. Na een ruzie met zijn broer vluchtte Benjamin, waardoor hij voor de wet op de vlucht sloeg, eerst naar New York en vervolgens naar Philadelphia, waar hij in oktober 1723 aankwam.
Weldra vond hij werk als drukker, maar na enkele maanden werd hij door gouverneur Keith overgehaald om naar Londen te gaan, waar hij, teleurgesteld in Keiths beloften, terugkeerde om als letterzetter te werken, totdat een koopman genaamd Thomas Denham hem naar Philadelphia deed terugkeren en hem een positie in zijn bedrijf gaf.
In 1732 begon hij met de publicatie van de beroemde Poor Richard’s Almanac, waarop veel van zijn populariteit in Amerika is gebaseerd. Spreekwoorden uit deze almanak, zoals “een bespaarde cent is een verdiende cent”, werden wereldwijd bekend.
Franklin en andere Vrijmetselaars bundelden hun middelen in 1731 en begonnen de eerste openbare bibliotheek in Philadelphia. Zij richtten voor dit doel een vennootschap op, die in 1732 de eerste boeken bestelde, voornamelijk theologische en opvoedkundige boeken, maar tegen 1741 bevatte de bibliotheek ook werken over geschiedenis, geografie, poëzie en wetenschap. Het succes van deze onderneming moedigde de opening van bibliotheken in andere Amerikaanse steden aan, en Franklin besefte dat een dergelijk initiatief deel uitmaakte van de strijd van de koloniën om hun belangen te verdedigen.
Publieke zaken en wetenschappelijke studiesUitgave
In 1758, het jaar dat Franklin stopte met schrijven voor de almanak, drukte hij The Sermon of Father Abraham, dat nu wordt beschouwd als de beroemdste tekst van literatuur die in Amerika in de koloniale tijd is geproduceerd.
Intussen hield Franklin zich steeds meer bezig met openbare aangelegenheden; hij stichtte de Universiteit van Pennsylvania en de American Philosophical Society om de communicatie van ontdekkingen onder wetenschappers te bevorderen. Hij was reeds begonnen met het onderzoek van de statica, dat hem, naast andere wetenschappelijke onderwerpen, tot het einde van zijn leven zou bezighouden met politiek en zaken.
In 1748 verkocht Franklin zijn zaak en kon hij, nadat hij een opmerkelijke rijkdom had verworven, meer vrije tijd voor studie hebben. In een paar jaar tijd deed hij ontdekkingen over elektriciteit die hem een internationale reputatie bezorgden. Hij identificeerde positieve en negatieve ladingen, en toonde aan dat bliksem een verschijnsel van elektrische aard is.
Franklin maakte deze theorie onvergetelijk door het uiterst gevaarlijke experiment om een vlieger te laten vliegen tijdens een onweersbui op 1 oktober 1752. In zijn geschriften laat hij zien dat hij zich bewust was van de gevaren en van alternatieve manieren om aan te tonen dat de donder elektrisch was. Als Franklin het experiment wel uitvoerde, deed hij dat niet op de beschreven manier – het zou fataal zijn geweest.
Franklins uitvindingen waren onder meer de bliksemafleider, de Franklin heater – franklin stove (een houtgestookte kachel die zeer populair werd, waarbij een stroom lucht rechtstreeks in de te verwarmen ruimte werd geblazen), bifocale brillenglazen, en de Amerikaanse brandweer.
Franklin vestigde twee belangrijke studiegebieden in de natuurwetenschappen: elektriciteit en meteorologie. In zijn klassieke werk The History of the Theories of Electricity and the Aether verwijst Sir Edmund Whittaker naar Franklins gevolgtrekking dat wanneer men over een stof wrijft er geen elektrische lading wordt gecreëerd, maar alleen wordt overgedragen, zodat “de totale hoeveelheid in elk geïsoleerd systeem onveranderlijk is”. Deze bewering staat bekend als het “principe van behoud van lading”.
Als drukker en krantenredacteur frequenteerde Franklin boerenmarkten om nieuws te verzamelen. Op een dag merkte hij op dat het nieuwsbericht over een storm in een ver deel van Pennsylvania betrekking moest hebben op dezelfde storm die de afgelopen dagen Philadelphia had aangedaan. Hij concludeerde dat sommige stormen zich verplaatsen, wat leidde tot de synoptische kaarten van de dynamische meteorologie, die de enkelvoudige afhankelijkheid verving door de kaarten van de klimatologie.
In 1751 verkregen Franklin en Dr. Thomas Bond een charter van de wetgevende macht van Pennsylvania om een ziekenhuis op te richten. Het ziekenhuis in Pennsylvania zou het eerste ziekenhuis zijn dat zou worden opgericht in die ontluikende natie die later de Verenigde Staten van Amerika zou worden genoemd. In 1754 leidde Franklin de delegatie van Pennsylvania naar het Congres van Albany. Deze bijeenkomst van verschillende koloniën was door de Engelse Board of Trade aangevraagd om de betrekkingen met de Indianen te verbeteren bij hun verdediging tegen de Fransen. Franklin stelde een breed plan van vereniging voor de koloniën voor. Hoewel het plan niet werd aangenomen, vonden elementen ervan later een plaats in de artikelen van de confederatie en de Amerikaanse grondwet. Hij was ook tegen de uitgifte van papiergeld om de schulden van banken te voldoen.
In de politiek was Franklin een bekwaam bestuurder, maar ook een omstreden figuur: hij gebruikte zijn invloed om familieleden te bevoordelen. Zijn meest opmerkelijke dienst aan het publiek bestond uit de hervorming van het postsysteem. Hij verwierf een reputatie als staatsman door zijn diplomatieke diensten, waarbij hij optrad om de koloniën te verbinden met Groot-Brittannië en later Rusland.
Late jarenUitgave
Na zijn terugkeer in Amerika nam Benjamin Franklin deel aan de Paxton-affaire, die leidde tot het verlies van zijn zetel in de assemblee. In 1764 werd hij opnieuw naar Engeland gezonden als agent voor de koloniën, ditmaal op verzoek van de koning, om het bestuur uit handen van de eigenaars te nemen. In Londen verzette hij zich actief tegen de voorgestelde Stamp Act, maar hij verloor aan populariteit door een vriend de post van belastingagent in Amerika te bezorgen. Ook zijn doeltreffende werk ter ondersteuning van de herroeping van de Act herwon zijn populariteit niet.
Hij zette echter zijn inspanningen ter verdediging van de koloniën voort, zelfs toen de geschillen uitliepen op de crisis van de revolutie, die hem een onverzoenlijk conflict veroorzaakte met zijn zoon, die vurig loyaal bleef aan de Britse regering.
In 1767 stak Franklin het kanaal over naar Frankrijk, waar hij met eer werd ontvangen; maar vóór zijn terugkeer naar huis in 1775 verloor hij zijn positie als postmeester (postmaster) wegens het aandeel dat hij speelde in de verspreiding in Philadelphia van de beroemde brief van Hutchinson en Oliver. Bij zijn aankomst in Philadelphia werd hij gekozen tot lid van het Continentaal Congres en was hij aanwezig bij het opstellen van de Verklaring van de Amerikaanse Onafhankelijkheid.
In december 1776 keerde hij als afgezant van de Verenigde Staten terug naar Frankrijk. Hij verbleef in een huis in de Parijse voorstad Passy, geschonken door Jacques-Donatien Le Ray de Chaumont, die zijn vriend zou worden en de belangrijkste buitenlander in de door de Verenigde Staten verkregen hulp in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Franklin was een vooraanstaande hoogwaardigheidsbekleder van de Amerikaanse vrijmetselarij. Bij zijn aankomst in Frankrijk nam hij actief deel aan het zuiverings- en eenmakingswerk van de vrijmetselarij, dat in 1773 begon met de oprichting van de Grand Orient en in 1780 zijn hoogtepunt bereikte. Vanuit zijn huis in Passy leidde hij “de Muzen” (Loge des Neufs Soeurs), waar kunstenaars en literatoren als Helvétius, Condorcet, Chamfort, Mercier, Houdon, Vernet bijeenkwamen.
Hij bleef in Frankrijk tot 1785, en werd zeer gewaardeerd in de Parijse samenleving. Kardinaal Rohan, van de gevierde Diamond Necklace Affair, organiseerde feestjes ter ere van hem. Een dokter, Marat, voerde natuurkundige experimenten op hem uit. Een advocaat – Brissot – ondervroeg hem over de Nieuwe Wereld en het revolutionaire experiment. Een ander, droeg zijn eerste toneelstuk – Robespierre – aan hem op. Hij was zo populair dat het chic werd voor rijke Franse families om hun salons te versieren met een schilderij van hem.
Franklin leidde de staatszaken van zijn land met zoveel succes, waaronder de belangrijke militaire alliantie en de onderhandelingen over het Verdrag van Parijs in 1783, dat hij bij zijn definitieve terugkeer in de VS een verdienstelijke plaats kreeg in de Amerikaanse onafhankelijkheid, alleen overtroffen door George Washington zelf. Toen hij in 1785 werd opgeroepen om naar de Verenigde Staten terug te keren, eerde de koning hem door hem een portret te laten schilderen door Joseph Siffred Duplessis, dat nu te zien is in de National Portrait Gallery van het Smithsonian Institution in Washington
Na zijn terugkeer uit Frankrijk in 1785 zette Franklin zich in voor de afschaffing van de slavernij en werd hij voorzitter van de vereniging die dat doel nastreefde en de bevrijding van zwarten die illegaal in slavernij werden gehouden.
Benjamin Franklin overleed op 17 april 1790, in Philadelphia. Hij is begraven in Christ Church Burial Ground, Philadelphia, Pennsylvania in de Verenigde Staten.