- Koop Tickets voor The Constitutional Walking Tour of Philadelphia – Bekijk 20+ Sites op een primair overzicht van Independence Park, inclusief de Liberty Bell en Independence Hall
- Ethel Waters
- Dr. William Albert Sinclair
- John Coltrane
- Octavius Catto
Gastblogger: Andrew Terranova, Concierge, Sofitel Philadelphia
Toen ik door The Constitutional Walking Tour werd gevraagd een serie blogs samen te stellen over Afro-Amerikaanse historische figuren in Philadelphia, greep ik de kans met beide handen aan om meer te weten te komen over het trotse erfgoed van onze stad en de bijdragen die haar inwoners hebben geleverd. Als liefhebber van de Amerikaanse geschiedenis ben ik altijd gefascineerd door de individuele verhalen van mensen die hebben geholpen om de geschiedenis te laten gebeuren.
We praten veel over de stichting van ons land tijdens de 75 minuten durende wandeltocht door Historisch Philadelphia, maar de verhalen eindigen niet met Ben Franklin en Betsy Ross. Deze patriotten hebben van Philadelphia en Amerika geweldige plaatsen gemaakt, maar ze hadden dat niet kunnen doen zonder de hulp van enkele onbezongen helden. Ik zal u ook vertellen waar u meer over hen te weten kunt komen, zodat u uw eer kunt bewijzen
Cynthia DeLores Tucker (née Nottage; 4 oktober 1927 – 12 oktober 2005)
C. DeLores Tucker woonde 47 jaar lang op 6700 Lincoln Drive in Philadelphia. Toen ze daar woonde, was ze nauw betrokken bij de burgerrechtenbeweging. Ze marcheerde met Dr. Martin Luther King Jr. in de mars van Selma in 1965 en zamelde geld in voor de NAACP. In 1990 richtte Tucker samen met 15 andere Afro-Amerikaanse vrouwen en mannen de African-American Women for Reproductive Freedom op. Zij was de oprichtster en nationale voorzitster van het National Congress of Black Women, Inc. (NCBW), waar zij in 1992 de Hon. Shirley Chisholm opvolgde.
Tucker was ook verantwoordelijk voor de benoeming door de gouverneur van meer vrouwelijke rechters en meer vrouwen en Afro-Amerikanen in besturen en commissies dan ooit tevoren. Ze leidde ook de inspanningen om Pennsylvania een van de eerste staten te maken die het Equal Rights Amendment (ERA) aannamen. Als hoofd van de verkiezingen van Pennsylvania was zij een van de leiders bij het instellen van kiezersregistratie per post en het verlagen van de stemgerechtigde leeftijd van 21 naar 18 jaar. In 1971 werd Tucker de eerste zwarte vrouwelijke minister van Staat toen gouverneur Milton Shapp haar benoemde tot minister van Staat voor het Gemenebest Pennsylvania. Tijdens haar ambtstermijn richtte zij de eerste Commission on the Status of Women op.
Door het tijdschrift People gekozen tot een van de 25 meest intrigerende personen ter wereld. Tucker werd ook gekozen tot People Magazine 1996 Yearbook Honoree en stond in het eerste nummer van het tijdschrift George van John F. Kennedy, Jr. vanwege haar kruistocht tegen geweld in rap. Daarnaast is zij door Hillary Clinton erkend voor haar grote betrokkenheid bij kinderen in het boek It Takes A Village. De National Women’s Political Caucus en Redbook noemden haar ook als de vrouw die het best gekwalificeerd is om Ambassadeur bij de Verenigde Naties te worden.
Een controversieel figuur in de Amerikaanse politiek, C. DeLores Tucker maakte golven toen ze kritiek uitte op de boodschappen die in rap, hip hop en R&B worden uitgezonden. Maar toch, hier was een vrouw die hard had gewerkt, nationale erkenning en respect had verworven, en alleen het beste wilde voor haar broeders en zusters.
Tucker richtte haar energie later in haar leven op het veroordelen van geweld dat gepredikt werd in de teksten van rappers. Ze ontketende een vuurstorm van verzet van Tupac Shakur, Lil Wayne en ‘Lil Kim, die haar naam vaak denigrerend gebruikten in hun teksten, wat haar veel emotionele pijn en verdriet bezorgde. De kritiek op Tucker’s kruistocht tegen hip hop muziek reikte echter verder dan de muziekindustrie. Voorstanders van het vrije woord hadden kritiek op Tucker, net als geleerden die haar campagne als misplaatst beschouwden. Door zich te concentreren op geweld in hiphopteksten, viel Tucker de artistieke expressie aan van jonge zwarte mannen die omgingen met het geweld dat bestond in hun gemeenschappen en negeerde ze de ware bronnen van dat geweld, waaronder systematisch racisme.
Tuckers campagne tegen hiphop leidde ook tot verontrustende allianties met rechtse culturele figuren zoals William Bennett, de minister van Onderwijs van president Ronald Reagan en de directeur van het Office of National Drug Control Policy onder president George H.W. Bush. Omdat Bennet een belangrijke architect was in het creëren van een drugsbeleid dat extreem onevenredig veel Afro-Amerikanen opsluit, werd Tucker bekritiseerd voor haar associatie met Bennett. Tucker’s campagne leidde ook tot een vete met de NAACP die ervoor had gekozen om Tupac Shakur te eren met een Image Award. Jeff Chang, een journalist en de Vice President van Narrative, Arts and Culture bij Race Forward, het centrum voor Raciale Rechtvaardigheid in Oakland, Ca, schreef dat uiteindelijk Tucker’s campagne vooral had geresulteerd in “het verbreden van de oorlog tegen zwarte jongeren”. Desondanks konden weinigen Tucker beschuldigen van slechte bedoelingen, want het was duidelijk dat Tucker hard bleef werken en vechten voor wat zij dacht dat juist was en sommige van haar kritieken op de muziekindustrie in het algemeen, en het soort zwarte artiesten dat de leidinggevenden van de industrie verkozen te verheffen, zijn goed verouderd.
Vijf opeenvolgende jaren, van 1972 tot 1977, werd ze vermeld als een van Ebony magazine’s 100 Meest Invloedrijke Zwarte Amerikanen. In die periode werd zij zowel in 1975 als in 1976 door het Ladies Home Journal genomineerd voor Vrouw van het Jaar. Ze werd door Ebony erkend als een van de ‘100 Meest Invloedrijke Zwarte Organisatie Leiders’ in het land in 2001 en 2002.
Op 12 oktober 1995 overleed C. DeLores Tucker in een verpleeghuis in de voorstad van Philadelphia. Gouverneur Ed Rendell legde een verklaring af over haar dood:
“Amerika heeft een van de grootste burgerrechtenactivisten van onze tijd verloren. DeLores Tucker werkte samen met Dr. Martin Luther King en heeft de strijd van Dr. King decennialang voortgezet. Ze deed dat met toewijding, klasse, gratie en waardigheid. De vooruitgang die zij boekte was aanzienlijk en zal nog jaren ten goede komen aan vele Amerikanen en inwoners van Pennsylvania.”
“Zij was voor mij mijn leven lang een inspiratiebron en een drijvende kracht achter succes,” zei burgemeester John F. Street van Philadelphia, eveneens in een schriftelijke verklaring. “Ze gaf me raad als jonge advocaat, moedigde me aan als kandidaat en werd een mentor voor mijn kinderen.
“Nooit meer zullen zwarte vrouwen worden veronachtzaamd. Wij zullen ons aandeel en onze pariteit in de Amerikaanse politiek krijgen…”
-C. DeLores Tucker