Sommige Amerikaanse visa, zoals de H-1B of L-1 werk visa, zijn wat bekend staat als “dual intent,” wat betekent dat de houder is toegestaan om het visum te gebruiken en tegelijkertijd van plan om permanent te verhuizen naar de Verenigde Staten. Mensen met dual intent visa hoeven zich geen zorgen te maken over de 90-dagen regel.
De meeste tijdelijke visa zijn echter “single intent”, wat betekent dat een persoon die een dergelijk visum aanvraagt of gebruikt om de Verenigde Staten binnen te komen, zijn “non-immigrant intent” verklaart – dat wil zeggen, zijn intentie is om het visum alleen voor het gespecificeerde doel te gebruiken (zoals toerisme, zaken of studie) en het daarna weer te verlaten.
Mensen met een dergelijk visum – inclusief B, F, J, M, Q, en TN visumhouders, alsmede mensen die gebruik maken van het visa-waiver programma – mogen niet naar de Verenigde Staten komen met de intentie om permanent in de Verenigde Staten te blijven. Als zij vervolgens trouwen of een green card aanvragen (of bepaalde andere activiteiten ontplooien, zoals ongeoorloofd werk of studie), lopen zij het risico een verkeerde voorstelling van zaken te hebben gegeven van hun oorspronkelijke bedoeling.
Cruciaal is dat “single intent” visumhouders van gedachten mogen veranderen als zij eenmaal in de Verenigde Staten zijn, en mogen trouwen of een green card aanvragen, zolang zij maar werkelijk naar het land kwamen met de oorspronkelijke bedoeling het land te verlaten. Dat roept een moeilijke vraag op: hoe kan de overheid weten of een aanvrager oorspronkelijk van plan was om te vertrekken of niet?
Om dat probleem op te lossen, gebruikt USCIS de 90-dagen regel, die stelt dat tijdelijke visumhouders die binnen 90 dagen na aankomst in de Verenigde Staten trouwen of een green card aanvragen, automatisch worden verondersteld hun oorspronkelijke bedoelingen verkeerd te hebben voorgesteld.
Visumhouders kunnen USCIS-beambten er nog steeds van overtuigen dat hun oorspronkelijke intentie oprecht was, vooral als hun persoonlijke of professionele situatie aanzienlijk en onverwacht verandert tijdens hun eerste 90 dagen in de Verenigde Staten. Maar het is een bergopwaartse strijd, dus het is meestal het beste om acties te vermijden die bezorgdheid kunnen wekken over de 90-dagenregel.
De 90-dagenregel versus de 30/60-dagenregel
Vóór september 2017 gebruikte USCIS een “30/60-dagenregel” om de niet-immigrantenintentie van een aanvrager te evalueren. Aanpassingsstatusaanvragen die binnen 30 dagen na binnenkomst in de Verenigde Staten werden ingediend, werden verondersteld een verkeerde voorstelling van intentie te impliceren en werden dus vaak afgewezen, terwijl aanvragen die tussen 30 en 60 dagen na binnenkomst in de Verenigde Staten werden ingediend, als verdacht werden beschouwd, maar niet noodzakelijkerwijs diskwalificerend. Aanvragen die meer dan 60 dagen na binnenkomst in de Verenigde Staten werden ingediend, werden over het algemeen niet als problematisch gezien.
In september 2017 heeft USCIS de 30/60-dagenregel vervangen door de huidige 90-dagenregel, die nu voor alle aanvragers geldt. Het is strenger dan de 30/60-regel, omdat aanvragers, tenzij ze het tegendeel kunnen bewijzen, worden verondersteld hun bedoelingen verkeerd te hebben voorgesteld als ze binnen 90 dagen na binnenkomst in de Verenigde Staten trouwen of een immigrantenvisum aanvragen. Het 90-dagen venster betekent ook dat mensen die voor een periode van 90 dagen tot de Verenigde Staten zijn toegelaten, zoals veel gebruikers van het visa-waiver programma, beperkte mogelijkheden hebben om hun status aan te passen zonder de 90-dagen regel te triggeren.
Benieuwd hoe dit u beïnvloedt? Met Boundless krijgt u een ervaren onafhankelijke immigratie advocaat om uw vragen te beantwoorden en uw gehele green card aanvraag te beoordelen zonder extra kosten. Meer informatie, of controleer of u in aanmerking komt voor een op het huwelijk gebaseerde green card.