Hesiod was een Griekse dichter die leefde en schreef in de tijd van Homerus (tussen 750 en 650 v. Chr.). Uit zijn geschriften hebben we een van de eerste ontwikkelingstheorieën, niet over de afzonderlijke levensfasen, maar eerder over hoe de mensheid zich in de loop der tijd ontwikkelt. Hij geloofde dat er vijf tijdperken van de mensheid waren, waarvan er vier werden genoemd naar metalen – goud, zilver, brons en ijzer – elk minder harmonieus dan zijn voorgangers.
Het gouden tijdperk: Dit was een tijdperk waarin de mensen in harmonie met de goden leefden, mensen in perfecte gezondheid tot op hoge leeftijd leefden, zij niet hoefden te werken, de natuur een overvloed aan voedzaam voedsel verschafte, en zij vredig stierven. Al met al was het een soort hemel op aarde. De geesten van deze mensen leefden voort als “beschermers.”
De Zilveren Eeuw: In dit tijdperk behielden de mensen de kenmerken van hun kindertijd gedurende de eerste honderd jaar van hun leven, gesteund door hun moeders, en leefden toen nog maar een korte tijd als volwassenen omdat ze begonnen te vechten en elkaar te doden. Zij brachten geen offers aan de goden (en in het bijzonder aan de oppergod Zeus), en daarom doodde hij hen allen. Na hun dood werden de mensen van dit tijdperk “gezegende geesten” van de onderwereld.
Het Bronzen Tijdperk: Dit tijdperk werd genoemd naar de bronzen wapens die door de mensen in die tijd werden gesmeed om wapens te maken en oorlog te voeren. Uiteindelijk doodden ze elkaar af. Het tijdperk eindigde met een grote overstroming. De doden leefden niet voort als geesten, maar in het “vochtige huis van Hades.”
Het Helden Tijdperk: Dit tijdperk verschilde een beetje van de anderen doordat het niet naar een metaal was genoemd, en doordat het niet het patroon van geleidelijke desintegratie volgde. Het was het tijdperk van de grote helden en halfgoden van het oude Griekenland, zoals die waarover Homerus schreef in de Illias en de Odyssee. Dit mensenras stierf en ging naar Elysium.
De IJzertijd: Dit was het ergste tijdperk (en het tijdperk waarin Hesiod geloofde dat hij leefde), waarin kinderen worden geboren met het grijze haar van oude mannen, waarin kinderen hun ouders onteren, broers met broers vechten, en het sociale contract tussen gast en gastheer wordt vergeten. In dit tijdperk worden mensen volledig door eigenbelang gemotiveerd, vertellen leugens als waarheid, vechten voortdurend met elkaar, en uiteindelijk zullen de goden hen verlaten en zal de mensheid zichzelf vernietigen.
Later dichters in de Westerse traditie zouden zich op Hesiod’s theorie baseren, en in het bijzonder op zijn ideeën over een Gouden Eeuw, om nostalgisch te zijn over een beter tijdperk in een ver verleden.
Voor informatie over de levensfasen in verschillende culturele tradities, lees Thomas Armstrong’s The Human Odyssey: Navigating the Twelve Stages of Life
Dit artikel is tot stand gebracht door Thomas Armstrong, Ph.D. en www.institute4learning.com.
Volg mij op Twitter: @Dr_Armstrong
Schrijf u in voor mijn blog