Wanneer een vrouw zwanger is, wordt ze meestal begroet met goede wensen van vrienden en familie, gevolgd door vragen over de uitgerekende datum en het geslacht van de baby.
Toen ik zwanger was (en vermoedelijk omdat ik Chinees ben), was een andere vraag die me vaak werd gesteld: “Ga je ‘de maand uitzitten’ oefenen nadat de baby is geboren?”
“De maand uitzitten,” of zuo yue zi in het Mandarijn, is een traditionele Chinese praktijk van herstel na de bevalling.
Deze 2000 jaar oude gewoonte, ook wel “opsluiting na de bevalling” genoemd, adviseert nieuwe moeders om binnenshuis te blijven, zodat ze zich kunnen concentreren op genezing en de zorg voor hun baby. Moeders mogen ook geen huishoudelijk werk doen, mogen niet in contact komen met water en volgen een speciaal dieet.
“Dus je gaat je haar niet wassen en blijft een hele maand binnen?”
Ik antwoordde half schertsend dat ik waarschijnlijk toch niet naar buiten zou willen omdat ik midden in de winter zou bevallen. Plus, dit zou een goed moment zijn om uit te proberen die droog haar shampoo producten die ik had al loeren in Sephora.
Tegenwoordig, hoewel, veel gezinnen hebben de oude praktijk aangepast aan de hedendaagse levensstijl, zodat sommige van de verouderde regels zijn niet zo nauw gevolgd.
Traditioneel wordt de postpartum herstel gefaciliteerd door de moeder, schoonfamilie, of een ingehuurde doula. Maar als je het je kunt veroorloven, zijn er postpartum herstelcentra of “hotels,” compleet met een team van gezondheidswerkers en voorzieningen zoals wasservice en kinderopvang klassen.
Gelukkig, de meest kosteneffectieve optie was beschikbaar voor mij: mijn moeder.
Had ik bedenkingen om mijn moeder in mijn huis uit te nodigen? Ik moet toegeven, ja. Maar de belofte van eindeloze zelfgekookte maaltijden en schone was leek me een goede ruil.
Als enig kind hoefde ik met niemand anders te wedijveren om de tijd van mijn moeder. Ze stond te popelen om haar eerste kleinkind te ontmoeten en was blij dat ze een sleutelrol kon spelen bij deze gedenkwaardige gebeurtenis.
Weinig wist ik dat haar aanwezigheid zoveel meer zou betekenen tijdens deze kritieke periode in mijn leven.
Postpartum Life
Een maand voor mijn uitgerekende datum arriveerde mijn moeder als Mary Poppins met een stapel receptenboeken en babyboeken in de hand. Ze gooide haar magie over ons huis, ruimde het huis op en vulde de keuken met gojibessen, dadels, gember en andere Chinese kruidenbenodigdheden.
Drie weken later verwelkomde mijn familie onze lieve kleine baby in de wereld.
Terwijl mijn man en ik onze ouderlijke verantwoordelijkheden oppakten, ging mijn moeder aan de slag. Ze maakte voedzame bouillon voor mij en maaltijden voor het hele gezin. Ze deed ook de was en de schoonmaak en hielp zelfs tussen de voedingen door met de baby, zodat wij konden eten en rusten.
Net als onze pasgeborene werd ik plotseling in een onbekende wereld gelanceerd met een overweldigende hoeveelheid verantwoordelijkheden op mijn schouders.
Mijn man en ik leefden in de overlevingsstand terwijl we het onbekende terrein van het ouderschap trotseerden. Elke dag bestond uit een ononderbroken marathon van voeden, verschonen en de baby in slaap krijgen, terwijl we waar mogelijk tijd inruimden om aan onze eigen basisbehoeften van voedsel, hygiëne en slaap te voldoen.
Tjonge, heb ik ooit de beproevingen en problemen onderschat die het krijgen van een kind met zich mee zou brengen?
Dit was niet het beeld van het moederschap dat ik had, waarin ik in een mum van tijd op de been zou zijn, de babyroutine onder de knie zou hebben, en zou genieten van mijn moederschaps-“stay-cation.”
In plaats daarvan lag ik in bed te herstellen van mijn keizersnede en had ik nauwelijks energie om de baby vast te houden. Ik had problemen met de borstvoeding. De verloskundigen en de dokter hielden ook het gewicht van onze dochter nauwlettend in de gaten, dus ik had veel stress.
Ik voelde me alsof ik in een eindeloze emotionele achtbaan zat, een product van postpartum hormonale veranderingen, en de stress die komt met een grote levensovergang.
Postpartum Struggles
Met de baby die de klok rond van me afhankelijk was, rouwde ik om het verlies van mijn persoonlijke ruimte en identiteit.
Het nadeel van mijn moeder 24/7 in de buurt te hebben, was dat ik me nergens kon verbergen en mijn gevoelens kon verwerken. In plaats daarvan zorgde haar constante herinnering aan wat ik wel en niet moest doen ervoor dat ik, een nieuwe moeder, me nog incapabeler en onzekerder voelde.
Zelfs met de beste bedoelingen, botsten haar perspectief, als moeder die in de jaren ’80 een kind opvoedde in Azië, en het mijne, als ouder van een millennial die in Noord-Amerika woont.
Op een dag, na een bezoek aan de dokter, ontdekte ik dat het gewicht van mijn dochter weer was gedaald. Ik voelde me een totale mislukking omdat ik niet eens de meest elementaire taak kon vervullen om haar te voeden en gezond te houden.
Terwijl mijn moeder doorging met haar gebruikelijke adviezen, stortte ik in.
In eerste instantie verrast, zei mijn moeder zachtjes tegen me: “Weet je, je doet het geweldig. Je doet zoveel moeite om voor je dochter te zorgen. Je bent echt een goede moeder.”
Het horen van die woorden van mijn moeder bevrijdde me onmiddellijk van al mijn zelftwijfel en wanhoop. Het was precies wat ik nodig had om te horen – dat ik het goed deed. Het betekende zoveel meer dat het van een moeder kwam, vooral van mijn eigen moeder. Wat mijn moeder voor me deed was meer dan alleen voedzame maaltijden en advies geven. Ze was er om me vast te houden en me op te tillen als ik dat het meest nodig had. Haar stem was een constante herinnering om het rustiger aan te doen en prioriteit te geven aan mijn eigen welzijn.
Zuo yue zi mag dan wel een traditionele praktijk zijn met strikte instructies, maar het geeft moeders toestemming om zich over te geven aan zelfzorg. Dit soort praktijken voor herstel na de bevalling bestaan op plaatsen over de hele wereld, waaronder India, het Midden-Oosten, Rusland en zelfs in delen van de Verenigde Staten.
Duizenden jaren lang zijn gemeenschappen over de hele wereld samengekomen om de moeder te ondersteunen, emotioneel en fysiek, zodat ze de beste moeder voor haar baby kan zijn.
Heden ten dage voelen moeders zich onder druk gezet om het allemaal te doen, om terug te “stuiteren”, en terug te keren naar de drukte van het leven en het werk.
Hoewel, als moeders overgaan in dit nieuwe seizoen van leven, is het zo belangrijk om onszelf genade te tonen, verantwoordelijkheden op te geven, en open te staan om zorg te ontvangen.
Laat ons leunen op die oude wijsheid zodat we kunnen doorgaan met het opvoeden van gelukkige, gezonde kinderen en moeders.