Doelstelling: Nagaan of de maximale hartfrequentie bij inspanningstests van ogenschijnlijk gezonde personen beter kan worden geschat door middel van de 220-leeftijdsformule (Astrand) of de Sheffield-tabel.
Opzet: Retrospectieve analyse van de klinische voorgeschiedenis en de inspanningstest van schijnbaar gezonde personen die aan een hartonderzoek werden onderworpen.
Deelnemers: Opeenvolgende steekproeven van 170 gezonde personen die tussen april 1988 en september 1992 aan een hartonderzoek werden onderworpen.
Materiaal en methoden: Vergelijking van de maximale hartfrequentie van personen onderzocht volgens de protocollen van Bruce en gemodificeerde Bruce, in onderbroken inspanningstest door vermoeidheid, en met de geschatte waarden door de formules: 220-leeftijd versus Sheffield tabel.
Resultaten: De maximale hartfrequentie is vergelijkbaar met beide protocollen. Deze parameter bij normale personen wordt beter voorspeld door de 220- leeftijd formule.
Conclusies: De theoretische maximale hartfrequentie bepaald door de 220-age formule zou aanbevolen moeten worden voor een gezonde, en om deze reden is de Sheffield tabel uitgesloten van onze klinische praktijk.