Rembrandt toont Lucretia’s innerlijke kwelling op het moment voorafgaand aan haar dood.
‘Lucretia’ (1664) van Rembrandt van Rijn, National Gallery of Art, Washington, D.C.
Dood van Lucretia, een artistieke en symbolische weergave van de gebeurtenis door Sandro Botticelli. In dit detail van het midden van het schilderij zweren de burgers met getrokken zwaarden de omverwerping van de monarchie.
‘De tragedie van Lucretia,’ ca. 1500-1501, Sandro Botticelli, Isabella Stewart Gardner Museum, Boston
Lucretia is een legendarische figuur in de geschiedenis van de Romeinse Republiek. Volgens het verhaal, voornamelijk verteld door de Romeinse historicus Livy en de Griekse historicus Dionysius van Halicarnassus (die in Rome leefde ten tijde van de Romeinse keizer Caesar Augustus), waren haar verkrachting door de zoon van de koning en de daaropvolgende zelfmoord de directe aanleiding tot de revolutie die de monarchie omver wierp en de Romeinse Republiek vestigde. Het incident wakkerde het vuur aan van de ontevredenheid over de tirannieke methoden van de laatste koning van Rome, Lucius Tarquinius Superbus. Als gevolg daarvan stichtten de vooraanstaande families een republiek, verdreven de omvangrijke familie Tarquin uit Rome, en verdedigden de republiek met succes tegen pogingen tot Etruskische en Latijnse interventie. De verkrachting is een belangrijk thema geweest in de Europese kunst en literatuur.
Het voorval
Lucius Tarquinius Superbus, laatste koning van Rome, die verwikkeld was in het beleg van Ardea, zond zijn zoon, Sextus Tarquinius, op een militaire boodschap naar Collatia. Sextus werd zeer gastvrij ontvangen in het huis van de gouverneur, Lucius Tarquinius Collatinus, zoon van de neef van de koning, Egerius Tarquinius Collatinus, voormalig gouverneur van Collatia en de eerste van de Tarquinii Collatini. Lucius’ vrouw, Lucretia, dochter van Spurius Lucretius, prefect van Rome, “een man van aanzien”, zorgde ervoor dat de zoon van de koning werd behandeld zoals het zijn rang betaamde, hoewel haar echtgenoot niet bij de belegering aanwezig was. In een variant van het verhaal debatteerden Sextus en Lucius, tijdens een wijnfeest op verlof, over de deugden van echtgenotes toen Lucius aanbood het debat te beslechten door allen naar zijn huis te rijden om te zien wat Lucretia aan het doen was. Zij weefde met haar dienstmeisjes. De partij gaf haar de zegepalm en Lucius nodigde hen uit voor een bezoek, maar voorlopig keerden zij terug naar het kamp.
Sextus drong ’s nachts heimelijk haar slaapkamer binnen, stilletjes om de slaven heen die voor haar deur sliepen. Ze werd wakker, hij maakte zich bekend en bood haar twee keuzes: ze kon zich onderwerpen aan zijn seksuele avances en zijn vrouw en toekomstige koningin worden, of hij zou haar en een van haar slaven doden en de lichamen bij elkaar plaatsen en beweren dat hij haar had betrapt op overspelige seks (in flagrante delicto). In het alternatieve verhaal keerde hij een paar dagen later uit het kamp terug met een metgezel om in te gaan op de uitnodiging van Collatinus om hem te bezoeken en werd hij ondergebracht in een logeerkamer. Hij ging Lucretia’s kamer binnen terwijl zij naakt in haar bed lag en begon haar buik met water te wassen, waardoor zij wakker werd.
Opgenomen uit “http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucretia&oldid=471730890”