Iedereen heeft een stim
Ik speel met mijn haar terwijl ik met een vriend klets.
Misschien bijt je op je nagels als je nerveus bent of je verveelt.
Je tikt misschien met je vingers of je potlood op een bureau terwijl je nadenkt.
Ik heb ooit iemand gekend die op stokjes kaneelschors kauwde, en ik heb sommigen opgemerkt die hun ogen op een ongewone manier bewegen.
Ik kan bepaalde mensen van veraf alleen al aan hun kenmerkende bewegingen herkennen. We kennen allemaal wel iemand die een vervelende stimul heeft zoals het kraken van zijn knokkels om de 5 minuten of het steeds herhalen van een zin; of een sociaal onaanvaardbare stimul zoals neuspeuteren of zichzelf bijten.
De definitie van Stim
Het woord stim is een afkorting voor zelfstimulatie. Het wordt in verband gebracht met verschillende aandoeningen, zoals doofblindheid en verstandelijke handicap, maar het meest met autisme. De neuroloog van mijn zoon noemt het “autistische stereopathie.” Het wordt soms ook “stereotypie” genoemd.”
De DSM-5 omvat stimmen als onderdeel van de diagnostische criteria voor Autisme Spectrum Stoornis: “Stereotype of repetitieve spraak, motorische bewegingen, of gebruik van objecten… symptomen beperken en belemmeren het dagelijks functioneren.” Dat is het verschil tussen autistisch stimmen en typisch stimmen: als het stimmen de dagelijkse activiteiten belemmert en het leren verhindert, is het vaak een symptoom van autisme.
De verkeerde vraag
“Hoe stop ik de stimulatie?” Dat is meestal de eerste vraag die ouders stellen als een jong kind ontdekt dat het stimt. Maar het is de verkeerde vraag.
Ten eerste, niemand kan zelfstimulerend gedrag volledig stoppen, want iedereen doet het toch! Ten tweede, zelfs als een stimulans kan worden verwijderd, zal deze worden vervangen door een andere – en de volgende stimulans kan minder verkieslijk zijn dan de huidige.
De belangrijkste reden om het stimmen niet uit te roeien, is dat u ervoor kunt zorgen dat uw geliefde zich steeds meer terugtrekt, en uw kans verliest om gezonde interacties aan te moedigen.
De juiste vraag
“Waarom doet mijn kind mee aan dit gedrag?” Het is altijd een goed begin om de motivatie voor een gedrag te begrijpen. Er zijn verschillende hypothesen en bekende oorzaken voor stimmen:
1. Overstimulatie
stimulatie kan helpen om overtollige zintuiglijke input te blokkeren.
2. Onderstimulatie
stimulatie helpt om extra zintuiglijke input te geven wanneer dat nodig is.
3. Pijnreductie
het herhaaldelijk slaan van het hoofd of lichaam vermindert in feite de algehele pijngewaarwording. Eén hypothese is dat stimming het vrijkomen van beta-endorphines in het lichaam veroorzaakt, wat vervolgens een gevoel van verdoving of plezier veroorzaakt.
4. Beheersing van emoties
zowel positieve als negatieve emoties kunnen een uitbarsting van stimming teweegbrengen. We hebben allemaal fysieke reacties op vreugde of opwinding gezien, zoals springen of met de handen wapperen. Frustratie of woede kunnen een stimulatie versterken tot het punt dat het destructief wordt.
5. Zelfregulatie
Sommige stims hebben als doel te kalmeren of te troosten. Veel baby’s leren op hun duim te zuigen om zichzelf te ontspannen.
Ik las onlangs een blog waarin een ouder vroeg waarom haar zoon zijn oren bedekte in zijn slaap. Hij had geleerd zijn oren te bedekken als zijn omgeving te lawaaierig was, en dat was rustgevend voor hem. Dus begon hij zijn oren te bedekken wanneer hij zichzelf moest troosten, vooral wanneer hij in slaap viel.
Reasons To Reduce Stimming
Zelfstimulatie kan interfereren met leren, interpersoonlijke relaties en sociale situaties. Sommige vormen van zelfstimulatie zijn zelfbeschadigend en kunnen leiden tot infecties of chirurgische ingrepen vereisen.
Zelfstimulatie kan ook een symptoom zijn van een aanhoudend medisch probleem, zoals migraine, dat een persoon met een handicap niet kan verwoorden.
Hoe stimulatie te verminderen
Hier volgen enkele ideeën om de relatievaardigheden te verbeteren en tegelijkertijd de tijd die aan stimulatie wordt besteed te verminderen:
1. Laat u medisch onderzoeken om de mogelijkheid van lichamelijke oorzaken voor stims uit te sluiten, zoals oorontstekingen, chronische pijn, migraine en netvliesloslating.
2. Beheer de zintuiglijke en emotionele omgeving om het persoonlijke comfort te maximaliseren.
3. Krachtige lichaamsbeweging vermindert de behoefte om te stimuleren, waarschijnlijk omdat lichaamsbeweging wordt geassocieerd met beta-endorfinen, net als stimming.
4. Ga door met de interactie terwijl stimming optreedt. In zijn boek Communicating Partners, suggereert auteur James MacDonald dat mensen met autisme de neiging hebben om de wereld waar te nemen door middel van gevoel en actie, terwijl de meeste neurotypische mensen waarnemen door middel van denken en taal.
Zodra dit verschil wordt begrepen, is zelfstimulerend gedrag zinvol. MacDonald beveelt turn-taking activiteiten om een kind te betrekken zonder te proberen om te stoppen met stimmen tijdens de activiteit; de activiteit zal geleidelijk steeds comfortabeler en aantrekkelijker, op natuurlijke wijze het verminderen van de stim.
5. Creëer een positieve associatie tussen stimmen en het opbouwen van relaties. Een manier om stimmen te gebruiken als een productief onderdeel van het leerproces is om stimmen toe te staan als een bekrachtiger of beloning na een periode van speelse interactie of werk.
Julia Moor schrijft in haar boek Playing, Laughing and Learning With Children On The Autism Spectrum dat tijd maken voor stimmen het kind het comfort zal geven zichzelf te zijn, meer interacties zal aanmoedigen en het totale aantal uren per dag dat aan stimmen wordt besteed daadwerkelijk zal verminderen.
6. Doe mee met de stim! Sommige behandelingsprogramma’s, waaronder Son-Rise en Floortime, stellen voor om mee te doen met het zelfstimulerende gedrag als een manier om interactie op gang te brengen. Als iemand borden aan het draaien is, begin dan ook borden te draaien. Als een persoon heen en weer schommelt, schommel dan heen en weer naast de persoon.
Mijn zoon geeft de voorkeur aan stimulatie door zijn hand omhoog te houden en er tegen te praten, alsof hij in een spiegel kijkt. Hij vindt het hilarisch als ik dat met hem doe.
Dr. Stanley Greenspan
Stanley Greenspan, auteur van Engaging Autism en ontwikkelaar van de Floortime-methode, legt uit: “Sommige kinderen raken geïntrigeerd – ze hebben nu als het ware een partner in crime – en we krijgen wat gedeelde aandacht en relateren.
…Dus doe mee met de activiteit van het kind om een relatie te creëren, en begin dan gebaren te gebruiken zodat het kind, om te krijgen wat het wil, doelgericht naar je terug moet gebaren en misschien wat woorden begint te gebruiken…
Het algemene principe is om het kind ervaringen aan te bieden die dezelfde soort sensaties teweegbrengen als de zelfstimulerende activiteit, maar die leiden op de ontwikkelingsladder van regulatie, betrokkenheid en interactie.
Om te werken aan regulatie, begin je met basale zintuiglijke ervaringen. In dit eerste stadium, begin met de sensatie, maar probeer het te variëren, om de wereld van zintuiglijke input van het kind uit te breiden.” Met andere woorden, om het stimmen te verminderen, bied een vervanging aan die aantrekkelijker is dan de stimulatie!