Democratische Actie (AD), Spaans Acción Democrática voorheen (1936-41) Nationale Democratische Partij, sociaal-democratische politieke partij van Venezuela.
Democratische Actie werd in 1936-37 opgericht als de Nationale Democratische Partij in een periode waarin de regering van Venezuela haar restrictieve wetten op het gebied van politieke organisaties had versoepeld. Tegen het einde van 1937 echter, had de dictatuur, uit angst dat de oppositie te sterk werd, politieke activiteiten aan banden gelegd. Toen Rómulo Betancourt, een linkse anticommunist die in ballingschap was gestuurd, in 1941 naar Venezuela terugkeerde, werd de partij omgedoopt tot Democratische Actie, en Betancourt nam de leiding van de partij over.
De AD steunde de militaire staatsgreep die in 1945 de regering van President Isaias Medina Angarita omverwierp, en kwam vervolgens aan de macht als hoofd van een civiel-militaire junta, met meer dan 70% steun van de Venezolanen in democratische verkiezingen. Met vooral veel steun van de arbeiders voerde de AD een aantal economische hervormingen door waartegen de conservatieven zich verzetten. In 1948, nadat Betancourt zich had teruggetrokken om de verkiezing van een opvolger mogelijk te maken, werd de door de AD geleide regering door een militaire coup ten val gebracht; de daaropvolgende militaire dictatuur verklaarde de partij vogelvrij en onderdrukte haar.
Toen in 1958 de dictatuur van Marcos Pérez Jiménez ten val werd gebracht, dook de AD weer op en werd gedurende een groot deel van de volgende 30 jaar de dominante partij van het land. Tegen het einde van de jaren ’80 begon de AD echter aan populariteit in te boeten, grotendeels als gevolg van Venezuela’s verslechterende economische situatie. De partij leed ook onder interne verdeeldheid, met name in 1988, toen rivaliserende facties het oneens waren over wie voorgedragen moest worden als president. Hoewel de uiteindelijke kandidaat van de partij, Carlos Andrés Pérez, tot president werd gekozen, bleef de verdeeldheid in de partij sudderen, vooral nadat Pérez een groep steunde in een mislukte poging om de leiding van de partij af te zetten. Het land werd verscheurd door rellen en geweld als gevolg van de bezuinigingsmaatregelen van de regering en Pérez werd beschuldigd van corruptie. Pérez moest het presidentschap voor het einde van zijn termijn neerleggen; de partij had vervolgens te lijden onder de ontevredenheid van de kiezers over haar beleid en de corruptie. In de jaren negentig raakte de AD verzwakt door interne verdeeldheid, maar tot in de 21e eeuw bleef de partij een belangrijke rol spelen bij de verkiezingen in Venezuela.
De partijorganisatie van de AD is hiërarchisch gestructureerd; formele besluiten worden genomen door een nationaal uitvoerend comité onder leiding van een algemeen secretaris die veel macht heeft. Gedurende een groot deel van haar geschiedenis was de AD voorstander van door de staat geleide ontwikkelingsprogramma’s ter bevordering van snelle economische ontwikkeling en uitgebreide programma’s voor sociaal welzijn. Vanaf de jaren ’80 echter, steunde de partij een neoliberaal economisch beleid dat opriep tot economische deregulering en privatisering van vele staatsbedrijven, een beleid dat zeer impopulair was bij grote delen van de Venezolaanse bevolking. De partij, die ongeveer een miljoen leden telt, heeft historisch gezien het best gepresteerd op het platteland.