ABSTRACT :
Het doel van deze studie was tweeledig: (1) het karakteristieke MR-verschijnsel van de xanthomateuze pezen van heterozygote familiaire hypercholesterolemie te bepalen en (2) te bepalen welke van de twee beeldvormingstechnieken, hoogfrequente lineaire-array sonografie of MR-beeldvorming, beter is voor de detectie van xanthomen.
Sonografie en MR-beeldvorming werden uitgevoerd om de achillespezen van 10 patiënten (20 pezen) met heterozygote familiaire hypercholesterolemie te evalueren. Voor sonografie werden 7,5- (negen patiënten) en 10,0- (één patiënt) MHz transducers gebruikt. Er werden T1-gewogen, proton density-gewogen en T2-gewogen MR-beelden verkregen bij 0,5 T (vier patiënten) en 1,5 T (zes patiënten), inclusief vetonderdrukte (zes patiënten) en wateronderdrukte (één patiënt) T1-gewogen beelden bij 1,5 T. Met beide technieken gedetecteerde afwijkingen aan de pezen werden genoteerd en de resultaten werden vergeleken.
In alle pezen toonden sonogrammen focale hypoechoïsche laesies die compatibel waren met xanthomen. MR-beelden toonden geen focale laesies. In plaats daarvan toonden alle pulssequenties een diffuus gespikkeld of gereticuleerd patroon of beide op axiale beelden. Dit gespikkelde of gereticuleerde patroon was duidelijker op vet-onderdrukte T1-gewogen beelden en veel minder duidelijk op water-onderdrukte T1-gewogen beelden. De contrastresolutie was in alle gevallen subjectief beter op sonogrammen dan op MR-beelden.
Het gespikkelde of gereticuleerde uiterlijk is een karakteristiek, zo niet pathognomonisch, MR-kenmerk van xanthomateuze pezen en is waarschijnlijk het gevolg van oedeem of ontsteking, niet van intratendineuze lipiden. Gelokaliseerde lipide-afzettingen die op echogrammen worden waargenomen zijn echter gemakkelijker te kwantificeren dan de laesies die op MR-beelden worden gezien. Daarom denken wij dat sonografie, in plaats van MR-beeldvorming zoals uitgevoerd in onze studie, de techniek bij uitstek is voor het opsporen van xanthomen.