GeneralEdit
Gedragingen en houdingen die als discriminerend worden beschouwd, zijn onder meer het idee dat aseksualiteit een psychische aandoening is, dat aseksualiteit een fase of een keuze is, het idee dat aseksuele mensen geen liefde kunnen voelen, en gedragingen waardoor aseksuele mensen zich ontmenselijkt voelen. Aspecten van discriminatie die worden ervaren kunnen afhangen van andere delen van iemands identiteit. Ondanks een toename van de media-aandacht in de loop der jaren, blijft aseksualiteit op grote schaal slecht begrepen; uit een enquête van Sky News bleek dat 53 procent van 1.119 respondenten zich zeker voelde in het definiëren van aseksualiteit, maar dat 75 procent van deze groep dit onjuist deed, of aseksuele mensen definieerde als simpelweg het ontbreken van een libido.
Aseksuele mensen worden soms geconfronteerd met discriminerende of afwijzende houdingen of gedragingen, zowel binnen als buiten de LGBT-gemeenschap. In 2011 verklaarde LGBT-activist Dan Savage dat aseksualiteit een keuze was, door het te omschrijven als “de keuze om geen seks te hebben” en het onwaardig te vinden om er aandacht aan te besteden. Ruth Westheimer, een seksuoloog, kreeg ook kritiek te verduren voor haar standpunt dat het vermogen om een orgasme te bereiken zou betekenen dat een persoon niet aseksueel kan zijn, en werd verder bekritiseerd in 2015 voor het impliceren dat aseksualiteit een probleem is dat moet worden opgelost. Een onderzoek naar 169 aseksuele mensen, gepubliceerd in april 2016 door Yale University, wees uit dat velen te maken kregen met afwijzing en scepsis bij coming out. Er zijn pogingen geweest om de uitsluiting van aseksuelen van LGBT pride-evenementen te stoppen.
Aseksuele mensen van wie aseksualiteit alleen is geaccepteerd omdat er geen andere verklaring is voor hun gebrek aan interesse in seksuele activiteit, zijn bekend komen te staan als “onaantastbare aseksueel”. Ongelovige houdingen ten opzichte van aseksualiteit kunnen aseksuele mensen bang maken om uit de kast te komen.
Uit een LGBT-enquête van 2017, uitgevoerd door de regering van het Verenigd Koninkrijk, bleek dat ondanks het feit dat slechts twee procent van de meer dan 108.000 respondenten zich identificeerde als aseksueel, zij de gezamenlijk laagste (naast panseksuele mensen) gemiddelde levenstevredenheid hadden van elke seksuele oriëntatie onder cisgender respondenten. De resultaten van de enquête toonden ook aan dat aseksuele mensen de minst comfortabele cisgender LGBT-groep binnen het Verenigd Koninkrijk zijn, en 89 procent van de cisgender aseksuele respondenten – het hoogste percentage van elke onderzochte groep – was terughoudend om open te zijn met hun identiteit uit angst voor negatieve reacties.
Sociale discriminatieEdit
Aseksuele mensen kunnen sociaal gediscrimineerd worden als gevolg van overtuigingen dat heteroseksualiteit de standaardseksualiteit is, of de overtuiging dat aseksuele mensen gewoon homo’s of lesbiennes zijn die hun “echte” identiteit ontkennen. Sommige aseksuele mensen zijn zelfs bekend om te ervaren gay bashing als gevolg van hun aseksualiteit wordt verkeerd opgevat als homoseksualiteit. Aseksualiteit is ook gebruikt als een middel in anti-zwartheid om sommige zwarte mensen te “de-seksualiseren” door middel van racistische stereotypen, zoals in het mammy archetype in de Verenigde Staten.
Twee studies ontdekten dat aseksuele mensen meer worden ontmenselijkt dan heteroseksuelen, homoseksuelen en biseksuelen, vaak worden ze vergeleken met dieren of robots vanwege hun seksualiteit.
Aseksuelen zijn pas sinds kort een identiteit en genieten vaak minder wettelijke bescherming dan homo’s, lesbiennes en biseksuelen, hoewel aseksuelen in New York in de Sexual Orientation Non-Discrimination Act als een beschermde klasse worden aangemerkt. Van aseksuelen is ook bekend dat zij het slachtoffer zijn geworden van corrigerende verkrachting. Zij kunnen onder druk worden gezet om seksuele activiteiten te ontplooien en om naar een dokter te gaan om hun aseksualiteit te laten “repareren”. Uit een onderzoek uit 2015 bleek dat 43,5 procent van de bijna 8000 ondervraagde aseksuele mensen te maken had gehad met seksueel geweld, ondanks de misvatting dat aseksuele mensen nooit seksuele situaties tegenkomen of daarbij betrokken zijn en daarom niet seksueel kunnen worden misbruikt.
Sommigen, zoals de socioloog Mark Carrigan, geloven dat discriminatie van aseksuele mensen meer te maken heeft met marginalisatie dan met de typische haat die geassocieerd wordt met andere vormen van op seksualiteit gebaseerde discriminatie, zoals homofobie, en dat veel discriminatie van aseksuele mensen het gevolg is van een gebrek aan begrip en bewustzijn van aseksualiteit.
Een onderzoek onder 248 aseksuele universiteitsstudenten toont aan dat sommige aseksuele mensen zich niet identificeren met de LGBT-paraplu. Er is ook controverse over de opname van aseksualiteit in de LGBT- en queer-paraplu om verschillende redenen, waaronder de overtuiging dat aseksuelen geen onderdrukking ervaren die verwant is aan homofobie en transfobie, en de overtuiging dat aseksualiteit geen seksuele geaardheid is. Sherronda J. Brown van Wear Your Voice stelde dat sommige mensen die tegen de opname van aseksuelen in de LGBT-gemeenschap zijn, beweren dat aseksuelen helemaal niet gediscrimineerd worden, en dat aseksuele mensen hetero-privilege ervaren. Brown bekritiseerde deze opvatting als het uitwissen van de aseksuele identiteit op grond van de veronderstelling dat aseksuele mensen frauduleuze infiltranten zijn in de LGBT-gemeenschap, en omdat het ervan uitgaat dat iedereen hetero is tenzij het tegendeel wordt bewezen.
Een onderzoek onder 148 studenten aan een Canadese universiteit vond aanwijzingen dat de negatieve houding ten opzichte van aseksuelen hoger was dan die ten opzichte van homoseksuelen en biseksuelen. De studie toonde ook aan dat de deelnemers minder geneigd waren om aan aseksuelen te verhuren dan hun heteroseksuele tegenhangers. Zij verhuurden echter vaker aan aseksuelen dan aan biseksuelen. Bovendien vond de studie een positieve correlatie tussen rechts-autoritaire identificatie en negatieve attitudes ten opzichte van aseksualiteit.
In een andere studie werden 101 deelnemers (van wie geen enkele tot een seksuele minderheid behoorde) gevraagd om een online enquête in te vullen op SurveyMonkey. Om onbekendheid als oorzaak van negatieve attitudes uit te sluiten, namen ze vragen op over sapioseksuelen. Uit het onderzoek bleek dat mensen minder vertrouwd waren met sapioseksuelen. De houding ten opzichte van aseksuelen was echter minder positief dan die ten opzichte van sapioseksuelen, wat suggereert dat onbekendheid mogelijk geen belangrijke rol speelt bij afobie.
In maart 2018 weigerde de Nederlandse Raad van State een asielverzoek van een Algerijnse onderdaan die vreesde vervolgd te worden vanwege zijn aseksualiteit, door te stellen dat aseksualiteit niet valt onder de LGBT-uitzondering op het begrip veilig land van herkomst omdat het niet strafbaar is in Algerije en dat aseksuele mensen daar niet worden gediscrimineerd. De uitspraak werd vernietigd door de rechtbank in Den Haag, die zei dat aseksualiteit wel onder de uitzondering valt, omdat zij “sociale discriminatie op grond van seksuele geaardheid” beschouwden als “afwijking van traditionele relaties”, evenals seksuele handelingen.
In hetzelfde jaar verklaarde de Britse LGBT Foundation dat, vanwege een gebrek aan bewustzijn en vrees, aseksuele gemeenschappen vaak over het hoofd worden gezien in de LGBT-gemeenschap.
Geïnstitutionaliseerde discriminatieEdit
Een studie gepubliceerd door Nova Science Publishers vond weinig bewijs van institutionele discriminatie tegen aseksuelen vanwege hun aseksualiteit. De auteurs van de studie stelden dat dit kan komen omdat de meeste discriminatie op basis van seksuele geaardheid religieus van aard is, terwijl aseksualiteit kan worden beschouwd als “moreel te rechtvaardigen gezien het feit dat een gebrek aan seksuele aantrekkingskracht/verlangens door veel religieuze instellingen al honderden jaren als een wenselijke toestand wordt beschouwd.”
In sommige rechtsgebieden kunnen huwelijken nietig worden verklaard als ze niet worden gelegitimeerd door consumpties. Dit wordt gezien als discriminatie van aseksuelen. Ook van seksuele voorlichtingsprogramma’s op scholen is bekend dat ze aseksuelen discrimineren.
Begin 2015 nam Rusland een wet aan die onder meer mensen met “stoornissen van seksuele voorkeur” verbood om een rijbewijs te krijgen. De Vereniging van Russische Advocaten voor Mensenrechten verklaarde dat het effectief “alle transgenders, bigenders, aseksuelen, travestieten, travestieten en mensen die geslachtsverandering nodig hebben” verbood om te rijden.
Media en dienstenEdit
Aseksuelen worden minder goed vertegenwoordigd door de mainstream media en diensten, wat vijandigheid en vooroordelen jegens aseksuelen vergemakkelijkt en kan leiden tot hun afwijzing van zowel de hetero- als de LGBT-gemeenschap. Sommige online datingdiensten, waaronder Bumble, en Match.com missen de optie voor gebruikers om zich als aseksueel te identificeren, wat hun mogelijkheden belemmert om romantische partners te vinden.
Aseksualiteit wordt in de media soms als ongewenst voorgesteld. In 2012 werd het medische tv-drama House bekritiseerd omdat het aseksualiteit binnen de medische beroepsgroep portretteerde en scepsis over de legitimiteit van aseksualiteit aanmoedigde. De verhaallijn draaide rond de veronderstelling dat de aseksualiteit van de patiënten van de aflevering – een getrouwd aseksueel koppel – het resultaat was van een medische aandoening, waarbij een aseksueel personage werd beschreven als een “gigantische poel van algen” en het titulaire personage 100 dollar inzette op het vinden van een medische reden achter de aseksualiteit van een ander; de show werd bekritiseerd door AVEN-oprichter David Jay voor de voorstelling van aseksualiteit als een “problematische en pathologische” medische aandoening. In 2017 werd het besluit om het personage Jughead in Riverdale (een televisieprogramma gebaseerd op Archie Comics) van aseksueel naar heteroseksueel te veranderen met afkeuring ontvangen, waarbij men het “aseksuele erasure” bestempelde.
In 2019 werd het videospel Death Stranding bekritiseerd omdat het aseksualiteit afschildert als een levensstijl, impliceert dat tot wie men zich aangetrokken voelt een keuze is, aseksualiteit verwart met het niet willen van emotionele banden, en insinueert dat aseksualiteit verantwoordelijk is voor de daling van het geboortecijfer in zijn wereld.