Gezien het enorme succes van diepe hersenstimulatie (DBS) voor de behandeling van bewegingsstoornissen en neuropsychiatrische aandoeningen, zijn clinici zich gaan openstellen voor het mogelijke gebruik van elektrische stimulatie voor de behandeling van patiënten met ongecontroleerde epileptische aanvallen. Dit proces heeft geresulteerd in de ontdekking van een breed scala van DBS doelwitten, waaronder het cerebellum, de hypothalamus, de hippocampus, de basale ganglia, en verschillende thalamische kernen. Ondanks de dubbelzinnigheid van het werkingsmechanisme en de onbekendheid van potentieel ideale stimulatie-instellingen, hebben verschillende recente proeven empirisch een redelijke werkzaamheid aangetoond in geselecteerde gevallen van medicatie-refractaire aanvallen. Deze opwindende resultaten hebben een aantal studies aangewakkerd die erop gericht zijn DBS vast te stellen als een doeltreffende behandeling voor bepaalde gevallen van hardnekkige epilepsie, en veel bedrijven streven naar goedkeuring door de FDA. Wij trachten de studies te bespreken in de context van de verschillende DBS-doelen en hun relevante circuits voor epilepsie. Op basis van het zich ontwikkelende onderzoek heeft DBS het potentieel om een belangrijke rol te spelen bij de behandeling van refractaire epilepsie. De uitdaging is, net als bij bewegingsstoornissen, om interdisciplinaire teams samen te stellen om patiënten te screenen, te implanteren en te volgen, en om de selectie van patiënten te verduidelijken. De toekomst zal ongetwijfeld worden gevuld met het optimaliseren van targets en stimulatieparameters en het ontwikkelen van best practices. Met op maat gemaakte therapeutische benaderingen hebben epilepsiepatiënten het potentieel om te verbeteren met DBS.