‘Dit zijn kleren voor mensen die werk maken’: Waarom een beeldhouwer een modelijn speciaal voor kunstenaars ontwierp

Van Frida Kahlo tot Andy Warhol worden kunstenaars al decennialang geroemd om hun unieke gevoel voor stijl. Denk maar aan Picasso’s kenmerkende gestreepte overhemden of Basquiat’s combinatie van Armani-pakken met blote voeten. Maar terwijl flamboyantie en een eigenzinnige smaak hebben bijgedragen aan het profiel van een excentrieke enkeling, zouden de meeste kunstenaars het er vandaag de dag waarschijnlijk mee eens zijn dat goed werk voor zichzelf moet spreken.

Toch moeten zelfs schilders en beeldhouwers zich elke ochtend aankleden voordat ze naar hun studio’s, galeries of openingen gaan. En daarvoor heeft de in Londen gevestigde beeldhouwster Anna Blessmann besloten om A_PLAN_APPLICATION te lanceren, de eerste modelijn die speciaal voor kunstenaars (en andere creatieven) is ontworpen.

Blessmann besprak haar idee toevallig tijdens een diner met Virgil Abloh-de soms curator, oprichter van streetwear-label Off White, en onlangs benoemde ontwerper van de mannenkleding van Louis Vuitton-die haar doorverwees naar het in Milaan gevestigde modeontwikkelingsbedrijf New Guards Group. In september 2017 tekende Blessmann voor de ontwikkeling van een collectie-een soort merkloos artiestenuniform-met hun productie- en distributieondersteuning, en in samenwerking met haar partner, de Britse grafisch ontwerper Peter Saville.

In het persbericht verwijst Blessmann naar inspiraties zo divers als Donna Karan’s jaren ’80 nietjes, “Seven Easy Pieces,” en het uniform van een glazenwasser. Haar eerste ontwerpen omvatten een getailleerde hoodie met schoudervullingen, een boiler suit, en een gewikkelde mantel jurk. Zeventig procent van de ontwerpen voor het herfst-/winterseizoen 2018 zijn voor vrouwen, 20 procent is uniseks en 10 procent is voor mannen – maar, zoals Blessmann zegt, “iedereen kan een jurk dragen als ze dat willen.”

Het totaalconcept is een zorgvuldige legpuzzel van stukken in stevige jersey, wol, katoenboord en denim die over elkaar heen kunnen worden gelegd. Het verheft de frumpy “normcore” cliché van de garderobe van de hedendaagse kunstenaar met de puriteinse strengheid van een beeldhouwer.

We spraken met Blessmann over haar wens om kleding functioneel te maken en hoe modeontwerp heel anders is dan beeldhouwen.

Wat betekent de naam “A_PLAN_APPLICATION”?

A_PLAN_APPLICATION verklaart de collectie als een systeem, en hoe het meerdere lezingen kan hebben. Voor mij is het belangrijk te bedenken dat als de stukken eenmaal de wereld in gaan, ze door verschillende mensen op verschillende manieren worden geïnterpreteerd en gedragen. Ik dacht aan “A”, als in nummer één, het begin, en dan een “Plan” als in, een van de vele plannen, en dan “Toepassing” – het feit dat de kledingstukken en het concept vervolgens door verschillende mensen anders zullen worden toegepast buiten mijn controle om.

Waarom bent u van beeldhouwkunst overgestapt op kleding?

Als kunstenaar is het allemaal heel specifiek, als je kijkt naar wat er in de mode te zien is. Het is iemand anders zijn idee, iemand anders zijn fantasie, hun graphics, hun logo. Ik wilde iets vinden om te dragen dat in sommige opzichten neutraler was, dat niet op jou of buiten zichzelf projecteert. Vervolgens wilde ik een specifieke functionaliteit benaderen – het idee dat de stukken bij elkaar passen – zodat een t-shirt hier stopt, de jeans daar begint, de jurk niet onder de jas uitsteekt. Ik wilde dat elk stuk met de andere delen zou combineren.

Heeft deze collectie überhaupt betrekking op je beeldhouwpraktijk?

Ik denk dat mijn ervaring als beeldhouwer en mijn bewustzijn van het lichaam in beweging, hoe mensen zich bewegen rond mijn tentoonstellingen, of zelfs binnen de sculpturen die ik heb gemaakt, de collectie heeft geïnformeerd. Maar de werkelijkheid is ook van invloed op de collectie, en natuurlijk ook op het kleurbewustzijn. Ook hoe ik mijn beeldmaakpraktijk – of zelfs mijn anti-beeldmaakpraktijk – toepas, hoe ik negatieve ruimte laat, hoe ik naar iets kijk en het reduceer en erover nadenk.

Ik vind het ook belangrijk om mode te benaderen als een buitenstaander, en om eigenlijk het onderscheid te maken dat hoewel mode en kunst veel meer met elkaar verbonden zijn geraakt, ze nog steeds zo verschillend zijn. We kijken naar vergelijkbare dingen, we denken soms over vergelijkbare dingen, maar de productie- en distributiemethoden zijn nog steeds zo verschillend dat er heel weinig correlatie is.

Voor wie wil je deze kleding maken?

Het is voor mensen die visueel bewust zijn, niet alleen kunstenaars, maar ook architecten en mensen in verschillende creatieve beroepen. Mode is echt geëvolueerd naar een 2D-beeldwereld waar zoveel dingen van buitenaf worden bekeken, maar ik zie gewoon niet hoe veel ervan zich kan vertalen in het leven van mensen. Dit is geen kleding voor streetstyle-fotografie en feestjes en rode lopers. Het zijn kleren voor mensen die werk maken.

Zijn A_PLAN_APPLICATION-stukken bedoeld om vies te worden?

Ja! Natuurlijk gebruiken we stoffen van hoge kwaliteit, en ik probeer zoveel mogelijk ecologische materialen te gebruiken. Het is niet gemakkelijk. Ik word geconfronteerd met realiteiten waar ik als artiest nooit over had nagedacht, zoals minimum hoeveelheden en prijspunten. Maar ik denk ook dat kleding iets heel anders is dan kunst – het is toegepaste kunst. Als het niet de praktische functie vervult, zou ik liever een sculptuur maken. Ik bedoel, wat is het nut van een broek die je niet kunt wassen, waarin je je niet gemakkelijk kunt bewegen, die er alleen goed uitziet op een model op een foto. Ik dacht aan mijn dagelijkse activiteiten toen ik de collectie aan het maken was. Ik wil een comfortabele broek waarin ik kan knielen als ik iets hamer, en andere fysieke activiteiten binnen mijn praktijk, maar dan kan ik gewoon mijn schoenen verwisselen en hem dragen naar een vergadering of een opening.

Op welke manieren heb je samengewerkt met Peter Saville aan deze eerste collectie?

Peter maakte deze zijden sjaal met computer glitch. Ik dacht aan een van de meest hedendaagse, huidige ongelukken en dat was het – als er iets misgaat op een van onze schermen. Alle kleuren van de collectie zitten in de sjaal. Het idee is dat ik geen patronen of afbeeldingen wil hebben, want dat dateert dingen meteen en maakt ze identificeerbaar als uit een bepaalde tijd. Dat wil ik vermijden. Maar ik hou van het idee om één aspect van het “nu” erin te stoppen, en dat het slechts dit ene stuk is dat niet wordt herhaald, wat op een bepaalde manier de tijdloosheid van de rest benadrukt.

Zie hieronder meer van de A/W-collectie van A_PLAN_APPLICATION:

Volg Artnet News op Facebook:

Wilt u de kunstwereld voor blijven? Abonneer u op onze nieuwsbrief om het laatste nieuws, eye-opening interviews, en scherp kritische opmerkingen die het gesprek vooruit te rijden te krijgen.