Veel bewijs is er niet voor onthouding wordt benadrukt als een
contraceptieve methode in het voorkomen van HIV/seksuele ziekten en ongewenste
zwangerschappen. Lucinda Farmer, stagiaire seksuele en reproductieve gezondheid, meldde in
haar brief aan de redactie de bevinding over Chlamydia en gaf
een aantal updates uit het Opinions Survey Report No. 41 Contraception and
Sexual Heath, 2008/09. Dit verslag over onderzoeksbevindingen, waaronder de
National Statistics Opinions Survey die namens het NHS
Information Centre for health and social care is opgesteld door Deborah Lader van het
Office for National Statistics. Bovendien heeft het Britse Ministerie van Volksgezondheid in zijn nationale strategie voor seksuele gezondheid en HIV doelstellingen vastgesteld om de prevalentie van niet gediagnosticeerde seksueel overdraagbare aandoeningen en het aantal onbedoelde zwangerschappen te verminderen. Maar de vraag die ik zou willen stellen
is waar onthouding wordt geplaatst in de anticonceptiediscussies over
het voorkomen en of behandelen van alle HIV/seksuele gezondheidsinfecties en of
het voorkomen van ongewenste zwangerschappen? Is het dat individuen onthouding niet langer hoeven te
overwegen als anticonceptiemethode of is het dat het
onrealistisch is of is het dat geen significante onderzoeksbevindingen pleiten voor
beleid, programma of onderwijs over onthouding? Wat uw antwoord ook is,
abstinentie is nog steeds niet benadrukt als een anticonceptiemethode die
de problemen van HIV/seksuele gezondheid en ongewenste zwangerschappen zou oplossen.
Het Guttmacher Report on Public Policy on Understanding ‘Abstinence’:
Implications for Individuals, Programs and Policies door Cynthia Dailard
maakt mijn punt duidelijk. De samenvatting van het rapport citeert “Om onthouding te promoten, halen
voorstanders ervan vaak de vermeende hoge mislukkingspercentages aan van andere
contraceptiemethoden, met name condooms. Door het perfecte gebruik van onthouding tegenover het typische gebruik van andere voorbehoedsmiddelen te stellen,
vergelijken zij echter appels met peren. Vanuit een volksgezondheids
perspectief is het belangrijk om onthouding te onderwerpen aan dezelfde
wetenschappelijke normen die gelden voor andere anticonceptiemethoden en om
consistente vergelijkingen tussen methoden te maken. Onderzoekers hebben echter nog
nooit de effectiviteit van onthouding bij normaal gebruik gemeten. Daarom is het niet
bekend hoe vaak onthouding faalt in de echte wereld of hoe effectief
het is in vergelijking met andere anticonceptiemethoden. Dit is een ernstige
kenniskloof. Mensen verdienen consistente en accurate informatie
over de effectiviteit van alle anticonceptiemethoden. Als hun bijvoorbeeld verteld
wordt dat onthouding 100% effectief is, moet hun ook verteld worden dat,
indien correct en consequent gebruikt, condooms voor 97% effectief zijn in het
voorkomen van zwangerschap. Als hun verteld wordt dat condooms 14% van de tijd mislukken, moeten ze een vergelijkbaar percentage van mislukkingen krijgen voor onthouding”. Het verslag sterkt mij niet alleen in mijn mening, maar stelt ook duidelijk dat niet alle mogelijke maatregelen zijn genomen om het gebruik van onthouding als voorbehoedsmiddel aan te pakken. Ik ben nog steeds van mening dat deze
methode zal helpen bij het oplossen van de HIV/seksuele gezondheidsproblemen en ongewenste
zwangerschappen.
Veel deskundigen zijn geneigd te suggereren dat het wordt gezien als een traditionele methode
die verouderd is. Een ander argument is dat personen die
onthouding
volgen, afkomstig zijn uit culturele en religieuze milieus waar deze houding
wordt gebruikt om hun gedrag te beïnvloeden als het gaat om geboortebeperking en seks
na het huwelijk. Niettemin hebben deze argumenten nog steeds geen
onthouding als voorbehoedsmiddel gecomplimenteerd. Mensen lopen nog steeds seksuele
infecties op en ongewenste zwangerschappen komen nog steeds voor. De Wereldgezondheidsorganisatie
meldt in haar overzicht van reproductieve gezondheid voor het bereiken van de millenniumdoelstellingen dat ze nog steeds voor de uitdaging staat
seksuele infecties en ongewenste zwangerschappen onder controle te houden (WHO 2006). Dit
betekent dus dat, hoewel sommige programma’s om deze doelen te bereiken zijn
uitgevoerd, de uitdaging nog steeds bestaat. De meeste jongeren verwerpen het idee van
seksuele onthouding voor het huwelijk — meer dan 95% van de individuen bij het
eerste huwelijk zijn niet-virma en velen vinden dat geboortebeperking een
prioriteit is om zwangerschap voor het huwelijk te voorkomen (Bakalar, 2007).
“De gemiddelde leeftijd bij eerste seks varieerde met etniciteit, van 15,2 jaar tot
17,5, waarbij zwarten op de jongste leeftijd seks hadden en Aziaten op de oudste
en een lager gezinsinkomen voorspelde ook seks op jongere leeftijd” (Bakalar,
2007).
Abstinentie kan echter alleen effectief zijn als het wordt gesteund door
individuen, strategische gezondheidsprogramma’s en gezondheidsbeleid. Dit zal niet
noodzakelijkerwijs een 100% doeltreffendheid opleveren, maar het zal zeker een
rol spelen bij de verbetering van de HIV/seksuele gezondheid en ongewenste zwangerschappen, die nog steeds
hoog zijn. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie staan zij nog steeds voor de
uitdaging om de idealen van de Millennium-
ontwikkelingsdoelstellingen in de praktijk te brengen en de behoeften
en problemen van adolescenten op het gebied van seksuele en reproductieve gezondheid aan te pakken, wat een cruciaal element is van de Global
Reproductive Health Strategy van de WHO, aangezien er steeds meer bewijs is dat deze verwaarlozing de gezondheid en het toekomstige welzijn van jongeren ernstig in gevaar kan
brengen.
Getrainde opvoeders kunnen met gebruikmaking van ontworpen activiteiten
effectieve seksuele voorlichting geven die zal pleiten voor onthouding, vooral bij
het voorkomen van ongewenste zwangerschap en het voorkomen van HIV/STI. Deze zouden kunnen
inhouden:
-Creatie van informatiebronnen over cultureel geschikte seksuele
gezondheidsinformatie.
-Werk deze programma’s uit met medewerking van de gemeenschap, gezondheids
organisaties, niet-gouvernementele instanties die dit soort
boodschappen willen bevorderen, in het bijzonder jongeren;
-Bevordering van verduidelijking van waarden en attitudes op individueel,
gezins- en gemeenschapsniveau;
-Geef nauwkeurige informatie over zowel onthouding als ook
contraceptie, met inbegrip van condooms;
-Opstellen van duidelijke doelen voor het voorkomen van HIV, andere soa’s, en/of tienerzwangerschappen;
-Leren van verantwoord seksueel gezondheidsgedrag gerelateerd aan de doelen, met
duidelijke boodschappen over dit gedrag;
-Identificeren van psychosociale risico’s en implementeren van beschermende factoren met
activiteiten om onverantwoordelijk seksueel gedrag te kanaliseren.
Hoe moeilijk het ook moge zijn, het beantwoorden van sleutelvragen betreffende onthouding
uiteindelijk zal noodzakelijk zijn voor de ontwikkeling van deugdelijke en doeltreffende
programma’s en beleid voor ten minste, het bestaande gebrek aan gemeenschappelijk
begrip belemmert het vermogen van het publiek en beleidsmakers om volledig te
beoordelen of onthouding en onthoudingsonderwijs levensvatbare en
realistische benaderingen zijn voor de volksgezondheid en het overheidsbeleid om
onbedoelde zwangerschappen en HIV/STD’s te verminderen (Dailard, 2003). Waarom dan niet
veel meer nadruk leggen op onthouding zodat het kan werken als een effectieve
contraceptieve methode in het voorkomen van HIV/seksuele ziekten en ongewenste
zwangerschappen.
1.Bakalar, N. (2007) “New Findings Add Nuance to Discussion of Early
Sex,” New York Times, 2007-JUN-05, at: http://www.nytimes.com/
2.Anticonceptie en seksuele gezondheid, 2008/09. Rapport Opinions Survey No
41. Beschikbaar op www.statistics.gov.uk/downloads/theme_health/contra2008-
9.pdf.
3.Dailard, C. Guttmacher (2003).Report on Public Policy on
Understanding ‘Abstinence’: Implications for Individuals, Programs and
Polies. December 2003, Volume 6, Nummer 5. Op 22 juni 2010 ontleend aan
www.guttmacher.org/pubs/journals/gr060504.html.
4.Department of Health. De nationale strategie voor seksuele gezondheid en
HIV. Beschikbaar op: www.medfash.org.uk/publications/documents/nat_shs-
2001.pdf.
5.World Health Organization, Department of Reproductive Health and
Research. (2004) Wereldstrategie voor de preventie en bestrijding van
seksueel overdraagbare infecties: 2006 – 2015. De keten van
transmissie doorbreken. Op 22 juni 2010 ontleend aan www.who.int ‘ … ‘ Sexual and
reproductive health.
6.World Health Organization, Department of Reproductive Health and
Research. (2006)
Promoting and safeguarding the sexual and reproductive health of
adolescents. Op 22 juni 2010 ontleend aan www.who.int
Belangenafweging:
Niet verklaard