Dit is Duimelijntje-verhaal voor kinderen. Er was eens een vrouw die alleen in een ver dorp woonde. Ze was erg eenzaam nadat haar man was gestorven. Ze wilde altijd al een kind, maar helaas, ze had er geen.
Op een dag ging ze naar haar vriendin die een goede heks was. Zij gaf haar een graankorrel gerst en zei haar naar huis te gaan en die te planten. De vrouw deed wat haar gezegd werd. Misschien vindt u het ook leuk om te lezen, De schone slaapster kort verhaal.
Thumbelina verhaal Image Source @www.youtube.com
De volgende ochtend, een prachtige plant was gegroeid uit het zaad. Het had een prachtige bloem die op een tulp leek. De vrouw had nog nooit zo’n bloem gezien en was betoverd door haar schoonheid. Ze kuste zachtjes een van de bloemblaadjes. Toen ze dat deed, bloeide de bloem open. Binnenin zat een mooi, klein meisje, niet groter dan de duim van de vrouw. De vrouw werd op slag verliefd op haar en noemde haar Duimelijntje.
Tuimelijntje nam de eenzaamheid van de vrouw weg. Overdag vertelde ze haar verhalen en praatte met haar. Soms maakte ze voor Duimelijntje een bootje van een tulpenblaadje, waarmee ze kon roeien in een bord vol water. s Nachts sliep Duimelijntje in een bed van een walnootschil met een deken van een rozenblaadje.
Op een nacht, terwijl ze sliep, kwam er een kikker naar haar raam en zag haar. Hij dacht bij zichzelf: “Wat een mooi meisje! Ze zal een mooie bruid zijn voor mijn zoon!” En dus pakte hij Duimelijntje en huppelde weg naar zijn huis. Toen zijn zoon zijn toekomstige bruid zag, was hij erg blij. “Ze is mooi, vader. Ik zal met haar trouwen! Maar eerst wil ik een mooi huis voor haar bouwen,” zei zijn zoon. “Oké zoon, ik zal haar tot die tijd op de waterlelie in het midden van de vijver zetten. Op die manier kan ze niet ontsnappen.” En zo zette de kikker Duimelijntje in het midden van de vijver op een waterlelieblad. Lees ook het verhaal van Pinocchio.
Tumbelina probeerde uit haar nieuwe huis te ontsnappen. Maar toen dat niet lukte, stortte ze huilend in. Twee minnows zaten onder hetzelfde blad en ze hoorden haar huilen. Ze vroegen haar naar haar problemen en toen ze dat vertelde, besloten ze haar te helpen. Ze knabbelden aan de stengel van de lelie. Spoedig brak deze en dreef met Duimelijntje weg.
Net toen Duimelijntje dacht dat ze vrij was, kwam er een kever naar beneden en nam haar mee naar zijn huis. Hij riep zijn vrienden om hen voor te stellen aan zijn mooie gevangene. Maar de vrienden van de kever zeiden hem dat ze te anders was dan zij en dat ze niet bij hen hoorde. “Daar ben ik het mee eens! Ik denk dat ik haar moet laten gaan,” dacht de kever. En dus liet hij haar in het lange gras en de bloem vallen.
Thumbelina was erg blij dat ze bevrijd was van haar ontvoerders. Ze wist echter niet waar haar thuis was. Ze bracht vele dagen door in het gras en tussen de bloemen. Ze at het stuifmeel van de bloemen en dronk de dauw van hun bladeren.
Op een dag, toen ze aan het wandelen was, stuitte ze op een klein huisje gemaakt van modder. Het had een vreemde ronde ingang. Ze ging er naar toe en klopte op de deur. Een muis opende de deur, “Hallo, is het niet koud buiten voor u vandaag? Kom binnen, alsjeblieft!” “Dank u wel,” zei Duimelijntje. Toen Duimelijntje zich op haar gemak in het huis van de muis had geïnstalleerd, vroeg hij haar wie ze was. Duimelijntje vertelde hem haar hele verhaal. “Maak je geen zorgen! Je kunt hier zo lang blijven als je wilt,” zei de muis.
Dus begon Duimelijntje in haar nieuw gevonden huis te wonen. Om zich nuttig te maken in het huis, kookte ze voor de muis en vertelde ze hem verhaaltjes. Na een paar dagen zei de muis dat hij een gast had uitgenodigd. “Hij is de rijkste muis van het hele land. Hij is een hele goede vriend van mij.” Lees ook het korte verhaal van Roodkapje.
Die avond kwam de vriend van de muis eten. Ze praatten en hadden een leuke tijd. Tijdens het eten werd de vriend verliefd op Duimelijntje en verklaarde dat hij met haar zou trouwen. Duimelijntje kon niet anders dan meegaan in wat er gebeurde. Toen de vriend aanbood om haar zijn huis te laten zien, stemde zij toe in een bezoek. En met z’n drieën gingen ze op weg.
Onderweg kwamen ze in een tunnel. Daar vonden ze een gewonde zwaluw op de grond. De vriend van de muis schopte hem en zei onbeschoft: “Eigen schuld! Wat doet zij in de tunnels? Hij had in de lucht moeten blijven.” Duimelijntje was geschokt toen ze zag dat iemand een ander zo kon behandelen. Ongezien door de muizen rende ze weg.
Toen ze er zeker van was dat de muizen weg waren, kwam ze terug en verzorgde de zwaluw. Ze zorgde goed voor haar tot ze weer kon vliegen. Tegen de tijd dat de zwaluw weer kon vliegen, werd het lente. Ze zei tegen Duimelijntje: “Ik moet naar mijn familie en vrienden. Zij zijn weggevlogen naar een warmere plek. Ik kan hier niet blijven. Ga met me mee!” Maar Duimelijntje had genoeg avontuur beleefd en wilde nergens anders heen. En dus vloog de zwaluw weg. Lees ook het verhaal van Jack And The Beanstalk.
Een paar maanden waren voorbij toen de verliefde vriend van de muis Duimelijntje weer vond. “O, mijn liefste! Ik heb overal naar je gezocht. Nu heb ik je gevonden en moet ik met je trouwen.” Duimelijntje wist dat er voor haar geen uitweg was. Dus vroeg ze hem of ze nog een laatste dag in de open lucht mocht doorbrengen voordat ze de rest van haar leven met hem onder de grond moest doorbrengen.
Toen ze voor een laatste keer door de open velden zwierf, hoorde ze een bekende stem. “Kom, ga met mij mee, waar je geest altijd vrij zal zijn!” zei de zwaluw. Duimelijntje zag haar oude vriendin die naar haar was teruggekeerd. Deze keer stemde ze toe en sprong op de rug van de zwaluw en ze stegen op. Ze vlogen over land en water en over groene velden.
Toen ze het land van de bloemen bereikten, landde de zwaluw Duimelijntje op een prachtig bloemblaadje. “Dit is het koninkrijk van de bloemen. En dat is hun koning,” zei de zwaluw. Duimelijntje zag een knappe, jonge Koning met prachtige vleugels. Hij was omringd door prachtige bloemen. Zodra ze hem zag, wist ze dat ze deze plek haar thuis wilde noemen. Haar aanwezigheid trok de aandacht van de koning. Ook hij werd onmiddellijk verliefd op haar. “Wil je met me trouwen?” vroeg de koning. “Ja!” antwoordde Duimelijntje met een grote glimlach.
Toen het geluk zich over haar gezicht verspreidde, kreeg ze een prachtig paar vleugels en werd ze de Bloemenkoningin. Al snel trouwden ze en leefden nog lang en gelukkig. Misschien vindt u het ook leuk om te lezen, Hans en Grietje verhaal.
Hier is een visuele weergave van “Duimelijntje verhaal”. Zie de video verhaal hieronder,