Onderzoekers menen een patroon van hersenactiviteit te hebben geïdentificeerd dat de woede voorspelt die tijdens het dromen wordt ervaren.
Als ze gelijk hebben, zou dit de neurale basis kunnen helpen verklaren van de emotionele inhoud van nachtmerries, die in verband worden gebracht met psychische en slaapstoornissen zoals angst, depressie en slapeloosheid.
Hoewel mensen emoties ervaren zowel tijdens het waken als tijdens het dromen, is er slechts beperkt onderzoek gedaan naar de hersenmechanismen die ten grondslag liggen aan de affectieve component van dromen.
In de recente studie ontdekten Pilleriin Sikka en collega’s van de Universiteit van Turku, Finland, de Universiteit van Skövde, Zweden, en de Universiteit van Cambridge, UK, een gedeeld emotioneel mechanisme tussen de twee staten van bewustzijn.
De onderzoekers verkregen elektro-encefalografie-opnamen van 17 gezonde personen tijdens twee afzonderlijke nachten in een slaaplaboratorium.
Nadat de deelnemers de REM-slaap (Rapid Eye Movement) hadden bereikt – het punt waarop dromen het meest levendig zijn – werden ze wakker gemaakt en gevraagd om hun dromen te beschrijven en de emoties die ze ervoeren te beoordelen.
Er werd ontdekt dat degenen die meer alfa-band hersenactiviteit vertoonden in de rechter frontale cortex, in vergelijking met de linker, zowel tijdens de wakkere avond als tijdens de REM-slaap, meer woede ervoeren in dromen.
Deze neurale signatuur – frontale alfa-asymmetrie (FAA) genoemd – is in verband gebracht met woede en zelfregulering tijdens wakkere slaap.
“We tonen aan dat individuen met een grotere FAA (d.w.z. een grotere alfa-macht aan de rechterkant) tijdens de rapid eye movement (REM) slaap, en tijdens het waken ’s avonds, meer woede ervaren in dromen,” schrijven de onderzoekers in een paper gepubliceerd in het tijdschrift JNeurosci.
“FAA kan dus het vermogen weerspiegelen om emoties te reguleren, niet alleen in de wakende maar ook in de droomtoestand.”
Er waren beperkingen aan het onderzoek – met name dat het werd uitgevoerd onder laboratoriumomstandigheden – maar de onderzoekers suggereren dat hun bevindingen “ondersteuning bieden voor theorieën volgens welke dromen een realistische simulatie is van het wakende leven”.
Zij benadrukken echter dat het op basis van deze studie alleen niet mogelijk is om te zeggen of de specifieke neurale activering die gepaard gaat met droomwoede een bepaalde functie ondersteunt, zoals het ervaren van bedreigende situaties of negatieve affectieve toestanden om er in het wakende leven beter mee om te gaan.