Isolation can look like a hundred different things:
Een kind dat buitengesloten wordt
Een oudere weduwe zonder rijbewijs, afhankelijk van de sociale zekerheid, een druk gezin
Het zich afkeren van onze echtgenoot als we boos zijn,
Een kwart ijs eten met een lepel en je rinkelende telefoon negeren
In het midden van een menigte staan met niets te zeggen en niemand om mee te praten
We kunnen onze telefoons pakken om onszelf te verdoven van de activiteit van de wereld om ons heen, uitnodigingen vermijden omdat het gewoon zo veel werk is om buiten te zijn waar de mensen wonen, of mensen wegduwen met kokende emoties die we zelf niet eens kunnen beginnen te begrijpen.
Isolatie is niet één actie, één weigering, of één moment, wat het moeilijk te begrijpen en moeilijk te overwinnen maakt. Door isolement kunnen we weten dat we ons niet goed voelen, niet helemaal goed, een beetje verdrietig, dan weer heel verdrietig, of helemaal niet verdrietig, een beetje prikkelbaar, of juist heel boos. Het kan ons vermogen om ons te concentreren en onze slaap beïnvloeden, en het verandert in feite onze hersenfunctie en verhoogt ons risico voor meer dan een paar belangrijke gezondheidsdiagnoses.
Waar is al die ophef goed voor? Is een beetje tijd voor jezelf niet goed?
Als moeder van vier, jeugdleider van honderd en schrijfster voor duizenden, hou ik van wat tijd voor mezelf. We hebben allemaal behoefte aan wat tijd alleen, maar tijd alleen met een boek, een mooie lange wandeling, of een favoriete tv-show is heel anders dan de voortdurende toestand van terugtrekking, check-out, alleen gelaten, of zelf opgelegd, het leven opgelegd, of opgelegd door anderen.
Checking out kan goed zijn voor een moment. Onze psychologische systemen zijn gebouwd om ons te beschermen en ons ervan te weerhouden overweldigd te worden door alle gevoelens. Je kunt het verschil voelen tussen de nodige tijd alleen en afzondering, omdat afzondering een randje heeft dat pijnlijk is.
God schiep ons niet omdat Hij ons nodig heeft, maar omdat Hij ons wil. We zijn nooit echt alleen, zelfs als het alleen ik, mezelf en ik zijn. Zelfs in onze ik-heid zijn we geschapen voor het gezelschap van de Maker.
Connectie is het omgekeerde van isolement.
Connectie is genezing; het brengt leven waar er blah is.
God verschaft deze verbinding vanuit Zichzelf en door mensen.
God geeft verbinding opzettelijk vorm, niet door geluk, vrede, goede ideeën, of opvallende ervaringen. Dit zijn allemaal goede dingen en kunnen ons verbonden doen voelen.
Vage verbinding en relatie in onze wereld snijden echter niet aan. Ze geven ons niet wat we nodig hebben. Zwaaien naar onze buurman als we ons huis binnenlopen is verbinding, maar zonder liefde is het niet echt iets. Verschijnen op familiebijeenkomsten, het eten van mama’s super speciale ovenschotel, en het uitdelen van cadeautjes met Kerstmis en verjaardagen zijn leuk, maar zonder liefde, het vult ons niet op. We eindigen een beetje plat, een beetje leeg.
De beroemde liefdespassage herinnert ons eraan,
“Als ik spreek in de tongen van mensen en van engelen, maar de liefde niet heb, ben ik een luidruchtige gong of een kletterende cimbaal. En indien ik profetische krachten heb, en alle verborgenheden en alle kennis versta, en indien ik alle geloof heb, om bergen te verzetten, maar de liefde niet heb, ik ben niets. Indien ik weggeef al wat ik heb, en mijn lichaam overlever om verbrand te worden, maar de liefde niet heb, win ik niets.”
Ik win niets.
We kunnen niemand anders in ons leven dwingen om de liefde over te gieten zodat we ons beter voelen, zodat we minder geïsoleerd raken. We kunnen ons tot God wenden. We kunnen tot Hem uitroepen.
We kunnen deze Maker vertellen dat het ons niet kan schelen hoe moeilijk het is om met mensen in contact te komen en hoe ingewikkeld relaties zijn.
We kunnen ons aansluiten bij een groep in een kerk of een klas in onze stad en we kunnen mensen ontmoeten en het risico van afwijzing nemen om bij de echte verbinding te komen, om de echte vorm van verbinding te vinden die liefde omvat.
We kunnen iemand sms’en.
We kunnen vragen welk eten iemand lekker vindt op een leuke, ongemakkelijke manier, om een gesprek te beginnen.
We kunnen langs de vreemde van mensen werken om bij de liefde te komen.
We kunnen die persoon zijn die een willekeurige gebeurtenis trotseert die we op Facebook zagen, zodat we een situatie binnenlopen waar we niet echt om geven, maar mensen ontmoeten die misschien wel een bizarre hoeveelheid liefde in zich hebben, gewoon wachtend op het nemen.
We kunnen de afwijzing nemen, een keer, twee keer, drie keer, 400 keer, omdat de Maker ons nooit afwijst. De Heiland keert zich nooit af, maar keert zich altijd, altijd naar ons toe.
In plaats van het isolement van niets, krijg ik iets.
Matt’s overdenking:
Heidi stelde midden in de blog de vraag “Hoe alleen voel ik me?” en ik zat hier alleen in mijn kelder achter mijn computer na te denken. We kunnen omringd zijn door mensen en relaties, ons aantal vrienden en volgers zien stijgen terwijl de ‘vind ik leuks’ binnenstromen, en ons toch alleen voelen. Tegelijkertijd kunnen we midden in een cafetaria, klaslokaal, kantoor of heiligdom zitten en rondkijken naar de ontelbare mensen, zelfs met wie we nog steeds een band hebben, en ons nog steeds alleen voelen. We kunnen alleen zijn in onze kamer, alleen met onze gedachten, alleen. Afzondering is een van de grootste werktuigen van de duivel, en het is het werktuig dat hij in de tuin gebruikte om Eva en Adam van God en van elkaar af te zonderen. Het is het gereedschap dat hij op ons gebruikt. Het is het instrument dat hij op Jezus probeerde te gebruiken, maar faalde in zijn poging. De Evangeliën vermelden Jezus’ woorden aan het kruis: “Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Jezus neemt de zonde van de wereld op zich, alles wat God zou willen scheiden van Zijn volk, en ons zou willen isoleren. Op dat moment kent Hij ons isolement en onze pijn. Hij erkent wie wij zijn en wat wij doorstaan. Op dit moment hebben we een redder die naar ons toekomt in ons isolement om ervoor te zorgen dat we nooit alleen zijn. In onze eenzame momenten, en in elk moment, hebben we Jezus, die ons zijn leven vol liefde schenkt.