Populair op Variety
Hoewel velen zich met liefde zijn stint herinneren als anchor van “Saturday Night Live’s” “Weekend Update,” een paar minuten van Norm Macdonald gaan over het algemeen een lange weg, zoals bewezen door zijn gelijknamige ABC-serie. Toch is dat slechts één probleem met zijn nieuwe Fox-komedie, een afgezaagde draai aan “Green Acres” die de verwachtingen van een kleine stad op hun kop zet zonder veel lachsalvo’s los te schudden in het proces.
Met name ontbreekt het aan “Fox-attitude” en thematisch vergelijkbaar met ABC’s “Married to the Kellys”, “Stan Hooper” is ongeveer zo alledaags als een sitcom wordt. Beide shows beginnen met een ietwat gedateerd uitgangspunt, waarin de hoofdrolspelers ervan uitgaan dat de wereld buiten Manhattan pas onlangs vuur heeft leren maken. Ondanks het feit dat hij de show samen met Barry Kemp van “Coach” heeft gemaakt, is Macdonald hier vooral een toeschouwer en hetero personage. In wezen speelt hij een kruising tussen Charles Kuralt en ABC News’ Robert Krulwich, een reporter die op zoek gaat naar eigenzinnige verhalen voor een populair TV nieuwsprogramma. Vastbesloten om het leven in een kleine stad te ervaren, keren Stan en zijn vrouw Molly (Penelope Ann Miller) terug naar Waterford Falls, waar ze jaren eerder op huwelijksreis waren. Maar als Stan zijn zinnen heeft gezet op een plaats waar de mensen een “cup o’ Joe” drinken in plaats van cappuccino, wordt hij al snel van dat idee ontdaan. Zoals zovele tv-stadjes zit ook deze door kaas geobsedeerde Wisconsin-burcht vol eigenzinnige personages, van een ongewenste butler die met het huis meekomt (Brian Howe) tot de plaatselijke kaaskoning (Fred Willard, op automatische piloot) en het chiquere duo (Daniel Roebuck en Garret Dillahunt) dat het plaatselijke eethuisje runt.Het helpt niet dat Macdonald’s beperkte bereik (hij is een van die standups die zich niet goed laat vertalen naar de sitcom-vorm) hem dwingt door de première te lopen met een voortdurend verbijsterde blik die doet denken aan Bill Murray in “Caddyshack” – en ook niet dat Miller niet veel indruk maakt als zijn vrouw. Ja, we zien dit vreemde wereldje door hun bevooroordeelde ogen, maar moeten ze echt zulke saaie snobs zijn? De bijrolspelers doen het iets beter. Roebuck levert het enige echt grappige moment, en Willard’s cameo is een kick, hoewel de rol zo veel doet denken aan soortgelijke rollen – met inbegrip van zijn terugkerende optreden in “Everybody Loves Raymond” – dat de impact beperkt blijft. Wat zijn tekortkomingen ook zijn, “Stan Hooper” erft veelbelovend onroerend goed tussen “That ’70s Show” en “The OC”, met alleen ABC’s “It’s All Relative” wedijverend voor het komedie publiek. Wat ook in zijn voordeel werkt, zijn de beter dan verwachte prestaties van ABC’s nieuwe komedies, wat suggereert dat het woord “niet veeleisend” momenteel geen pejoratief is in het sitcom lexicon. Desalniettemin, met een half uur te doden voor “The West Wing” en “The Bachelor”, kunnen meer discriminerende kijkers misschien beter de kinderen een verhaaltje voorlezen of zichzelf trakteren op een kop koffie en een grote plak kaas.