Als je lang genoeg bij prestatiepaarden rondloopt, heb je waarschijnlijk gehoord van sesamoïditis, een oorzaak van ongeschiktheid die de meest hardwerkende atleten kan uitschakelen.
Aan de achterkant van elk vetlokgewricht bevinden zich twee driehoekige structuren die proximale sesamoïden worden genoemd. Strikt genomen bevat elk voorbeen een derde sesambeentje, het distale sesambeentje of naviculare genoemd, en elk achterbeen bevat een vierde, de patella.
Deze structuren worden beschouwd als intercalerende botten omdat ze ontstaan binnen pezen en ligamenten en zorgen voor een soepele beweging en het afvoeren van de centrale druk tussen de pees of het ligament en het gewricht dat eronder ligt.1
Sesamoïditis is per definitie een ontsteking van een sesamoïd en de ligamenteuze aanhechtingen, in het bijzonder een “ontsteking van het ophangbandje op het punt waar het in het bot verankert. “2 Hoewel sesamoïditis zowel in voor- als achterbenen voorkomt, komt het vaker voor in voorbenen.
De oorzaak van sesamoïditis blijft onvolledig begrepen. Een studie verdisconteerde vasculaire compromis als een trigger, hoewel botbelasting in gebieden van ligamentaire aanhechting kan leiden tot diepere botontsteking.
Sesamoiditis komt voor bij alle soorten atletische paarden, omdat het opschortende apparaat een aanzienlijke belasting draagt tijdens het sporten, maar verwondingen lijken het meest voor te komen bij degenen die op snelheid werken, zoals Volbloed en Standardbred renpaarden.
Als het ligamentum van het spronggewricht ernstig gewond raakt op de plaats van aanhechting aan de proximale sesamoïden, zal de structuur voor altijd veranderen tijdens de genezing, omdat littekenweefsel wordt gevormd en het apparaat suboptimaal zal functioneren in vergelijking met niet-verwond weefsel, vaak resulterend in verminderde prestaties.
Diagnose van sesamoïditis wordt gesteld door middel van klinische symptomen en radiografie. Paarden kunnen pijn vertonen als reactie op palpatie of distale limb flexie test, hoewel kreupelheid meestal kan worden waargenomen na intensieve inspanning. Sesamoiditis kan worden geverifieerd met röntgenfoto’s, meestal schuine aanzichten van het vetlokgewricht.
Behandeling bestaat meestal uit rust en maatregelen om ontsteking en pijn te verlichten. Beheersstrategieën zoals ijsvorming na de training en een aanpassing van het trainingsschema om andere oefeningen, zoals zwemmen, op te nemen, lijken sommige paarden te helpen.
Naast oudere paarden in actieve training, is sesamoiditis een veel voorkomende radiografische bevinding van de voorste en achterste vetlokken bij verkoop jaarlingen van volbloedpaarden. In een studie van 487 jaarlingen vertoonden 127 paarden (26%) tekenen van sesamoïditis op röntgenfoto’s.3 In een recentere studie van 318 jaarlingen van volbloedpaarden vertoonde 24% tekenen van sesamoïditis, en tegen de tijd dat de verkoop maanden later plaatsvond, had 16% tekenen van sesamoïditis.4
1Durham, M., and S.J. Dyson. 2003. Toegepaste anatomie van het bewegingsapparaat. In: M.W. Ross and S.J. Dyson, editors, Diagnosis and Management of Lameness in the Horse. Saunders, St. Louis, MO. p. 86.
2Bramlage, L.R. Operative orthopedics of the fetlock joint of the horse: Traumatic and developmental diseases of the equine fetlock joint. In: Proc. Annual Convention of the American Association of Equine Practitioners 55:96-143.
3Spike, D.L., L.R. Bramlage, B.A. Howard, R.M. Embertson, and S.R. Hance. 1997. Radiographic proximal sesamoiditis in Thoroughbred sales yearlings. In: Proc. Annual Convention of the American Association of Equine Practitioners 43:132-133.
4Pagan, J.D., M. Garzillo, S. Caddel, and E. Phethean. 2020. Relationship between veal growth survey radiographic findings and sales and racing performance in Thoroughbred racehorses: A pilot study.