Verhaal 3- Eerste dag op school
Het is je eerste dag op de middelbare school, en je bent erg opgewonden maar ook nerveus. Je hebt het hele afgelopen jaar verhalen gehoord over hoe hard de middelbare school is, vooral voor onderbroekdragers zoals jij. Maar je was ervan overtuigd dat het allemaal geruchten waren, verzonnen om de eerstejaars bang te maken, terwijl het in werkelijkheid perfect in orde was! Toch was je ongerust toen je een van je vrienden van je oude school ontmoette en hem een high-five gaf, terwijl je praatte over wat je in de vakantie had gedaan terwijl je de school binnenliep.
Je hoop dat de geruchten niets meer dan dat waren werd echter de bodem ingeslagen toen een lange ouderejaars je beiden aanstaarde: “Eerstejaars moeten zich meteen melden bij de jongenstoiletten bij de gymzaal. Geen discussie.” Hij staart jullie beiden aan tot jullie knikken en loopt weg, jullie beiden verbijsterd achterlatend. Is dit een inwijding?
Jullie gaan allebei naar de toiletten en zien een rij jongens voor de deur die allemaal nerveus kijken. Op een bordje bij de deur staat: ‘Wedgie Sessions inside – tighty whitey inspection for all freshmen boys.’ Je beseft wat dit betekent en verbleekt, je vriend ziet er ook erg nerveus uit, hoewel hij boxershorts draagt, dus hij was minder nerveus dan jij.
Met tegenzin ga je achteraan in de rij staan, terwijl je toekijkt hoe eerstejaars naar de wc gaan en er na een paar minuten weer uitkomen. Of ze kwamen opgelucht naar buiten of ze kwamen jankend van de pijn, hun onderbroek uit hun achterwerk gravend. Een paar kwamen zelfs met atomaire wedgies naar buiten, wat je niet beter doet voelen, gezien de keuze van je ondergoed vandaag, ongerepte, vers gekochte tighty whities met je naam op de tailleband geschreven door je moeder.
Langzaam maar zeker kom je vooraan in de rij, een beetje kronkelend en zwetend van de zenuwen, je vriend geeft je een geruststellend klopje op je schouder als de jongen voor je naar buiten komt met een atomische wedgie, terwijl hij weg strompelt en zich omdraait om te proberen hem eruit te trekken. Je staart naar hem en denkt dat je hem herkent van je oude school, als je terug in de realiteit wordt gebracht door een “Volgende!” van binnenuit. Met ingehouden adem stap je de badkamer binnen.
Je wordt begroet door twee senioren, allebei erg groot en gespierd, waarschijnlijk van het sportteam. De een houdt een klembord en pen vast, terwijl achter de ander twee stapels ondergoed liggen, een van onderbroeken (voornamelijk tighty whities) en een van boxershorts. Wat is er aan de hand? “Naam?” Degene met het klembord vraagt het en jij geeft het snel, terwijl je toekijkt hoe hij het op het bord krabbelt. “Ondergoed?” Je antwoordt eerlijk, in de hoop dat het de zaak korter maakt.
Degene die voor de stapel ondergoed staat, stapt op, boven je uittorenend. Zonder een woord te zeggen, draait hij je rond en reikt in je spijkerbroek, pakt een handvol en tilt je met gemak van de grond! Je hijgt en verstijft als een liniaal, niet zeker hoe je de invasie van stof in je kont moet verwerken terwijl je tenen zich uitstrekken tot op de grond. Je hebt al eerder wedgies gekregen, meestal speels van je vrienden, maar ze hadden je nog nooit van de grond getild!
De pester op het kleuterbord begint te praten, terwijl degene die je wedgie speelt je op en neer laat stuiteren als een jojo, waardoor je een kreet slaakt telkens als je in de wedgie landt.
“Op deze school verdelen we jullie eerstejaars in twee groepen, de slipjesdragers, of de nerds, en de boxers en boxerslipsdragers, de neutralen. Er zijn geen pestkoppen in het eerste jaar, dat is gereserveerd voor ons senioren. Je moet een keuze maken, of je blijft een onderbroekdrager en neemt de wedgies en vernedering, of je draagt de boxers en je krijgt te zien hoe iemand anders wordt wedgied in plaats van jij. Wat gaat het worden?
Je knippert, niet in staat om goed na te denken met de constante wedgie gaande. Het klembord tikt ongeduldig met zijn voet, “Misschien moeten we je wat tijd geven om erover na te denken.” Je voelt dat je naar een toilethokje wordt gedragen, dat opengaat en het toilet onthult. Je verbleekt en schopt verwoed tegen je benen, smekend om genade en om vrijgelaten te worden, helaas valt het in dovemansoren.
Je wordt naar het toilet gebracht en naar beneden gelaten, de bullebak gebruikt zijn vrije hand om je hoofd naar beneden te duwen, naar het toilet, dat gelukkig schoon is. Je probeert tegen te stribbelen, maar je weet dat het onmogelijk is en accepteert je lot. Je houdt je adem in terwijl je ondergedompeld wordt in het toilet, met je hoofd helemaal onder water. Gelukkig word je niet lang onder water gehouden voordat je een ‘Floosh!’ hoort en het water snel onder je verdwijnt voordat je hoofd uit het toilet wordt getild, goed en wel gekweld.
De bullebak is nog niet klaar met je, hij buigt je voorover en steekt je hoofd tussen zijn benen, terwijl hij je slipje stevig vastpakt en er steeds harder aan trekt. Je laat kreten van pijn, het horen van de scheuren uit je slip als de bullebak scheurt de tailleband schoon uit, loskomen in zijn handen als je een kort moment van opluchting.
Als je tussen zijn benen vandaan wordt getrokken, reik je naar achteren om de wedgie eruit te halen, maar je voelt dat je handen worden weggeslagen door de bullebak, waardoor je in reactie kreunt terwijl je gedwongen wordt de wedgie binnen te houden.
De bullebak grijpt de voorkant van je slipje en trekt het omhoog, waardoor je piept als een meisje terwijl je ballen worden geplet door het katoen tussen je benen. Hij rukt opnieuw en opnieuw, harder en harder terwijl je tranen in je ogen krijgt van de pijn, je ziet bijna sterretjes van de melvin tot er een luide ‘riiiiiip’ door de toiletten galmt, je slipje volledig boven je hoofd loskomt, je commando achterlatend.
Je veegt je ogen vrij van water terwijl je weer naar buiten wordt gebracht naar de klembordnerd. Hij trekt een wenkbrauw op en je denkt aan wat je zojuist hebt doorgemaakt, de pijn en vernedering en weet in je hart dat het het niet waard is. Je wijst simpelweg naar de boxers, wetende dat er geen andere keus was.
Degene die met je wedde neemt een boxer en gooit die naar je toe, terwijl hij het eerste woord zegt dat hij zegt sinds je binnenkwam. “Ga je omkleden.” Hij mompelt, en je knikt en gaat in de open kraam waar je werd omgedraaid, sluit de deur en veranderen, uitglijden op de blauw en zwart gestreepte boxers voor het lopen terug naar buiten.
Je ziet de bullebak die wedgied je neemt de gescheurde stof en gooi het over in de stapel. Het klembord pestkop krabbelt iets op en geeft een laatste knik, “Alles gedaan. Ik kijk ernaar uit jullie te zien, mijn kleine eerstejaars.”
Je bloost en haast je snel naar buiten, je kruis even wrijvend waar de wedgie het meest prikte. Je loopt naar buiten en geeft je vriend een glimlachje, terwijl je het water dat uit je haar druipt en je shirt doorweekt probeert te negeren, terwijl je stijfjes naar de klas loopt en je vriend naar binnen ziet lopen om zijn lot te ondergaan.
Later tijdens de lunch zie je hoe je vriend aan een van de kluisjes in de gang wordt opgehangen door een groep pestkoppen, die hem een broek geven en hem tot zijn vernedering titty twisters geven. Zijn rode gezicht kijkt naar jou en jij staart terug, je afvragend waarom hij is overgestapt op tighty whities in plaats van de boxershort die hij zo koesterde.
Hij glimlacht naar je en jij glimlacht terug, wetend dat jullie vriendschap zou blijven bestaan, maar vanaf nu heel anders zou zijn.
Dit wordt een interessant eerste jaar.
EINDE