Vorige donderdag had ik mijn eerste DXM (Dextromethorphan) trip. Als u niet weet wat DXM is, dan is het een hoofdbestanddeel van een soort hoestdrank, zoals Robitussin Dry Cough Forte. Ik kocht het in een apotheek in het ziekenhuis. Het was een ‘op het moment’ aankoop, ik ging er niet eens naar binnen om hoestsiroop te kopen. Ik wilde gewoon wat kauwgom, maar ik zag het in al zijn glorie op de onderste plank achter de toonbank. Ik pakte kauwgom, legde het op de toonbank en vroeg om ‘Robitussin Dry Cough’. Ze gaf het aan mij zonder vragen te stellen. Niet eens een ID check. Ik betaalde en ging op weg naar een doktersafspraak. Ik was opgewonden voor het laatst die avond!
11 uur die avond…
Iedereen ging naar bed en ik was gedwongen op de hoest te slapen omdat ik bij mijn grootouders logeerde voor de week. Dus ik dronk de halve fles leeg. In het begin smaakte het niet slecht, maar toen ik bleef drinken werd de smaak steeds bitterder. Ik vergat te vermelden dat het kersensmaak was. Ik las online dat het na een uur begon te werken, dus ik wachtte.
Het was na een uur en ik voelde niet veel. Een licht kalmerend en ontspannen effect. Dus ik zei ‘fuck it’ en dronk de rest van het flesje. Na nog een uur voelde ik het opkomen, ik zat comfortabel op de hoest en het effect werd steeds intenser. Ik voelde hoe mijn maag de siroop verteerde en hoe langer ik ging, hoe meer ik naar het toilet moest om mijn blaas te ontlasten. Op het moment dat ik opstond begonnen de visuals. Omdat ik in het donker was, vormden de schaduwen zich en bewogen met kleurflitsen. Kleine vierkanten, cirkels en driehoeken zweefden en vormden interessante patronen, toen kwam de uittreding en de tijdsvervorming. Nadat ik naar het toilet was gestrompeld, lopend als een misvormde pinguïn, dacht ik wat zou ik op dit moment in een parallelle dimensie aan het doen zijn. Ik zag mezelf onmiddellijk mezelf observeren vanuit een andere dimensie. Dit was veruit het vreemdste gevoel dat ik ooit op psychedelica heb gehad. Het voelde als een oneindige lus. Tijdens deze ervaring had ik veel introspectie en contra-introspectie over de wereld en de maatschappij. Ik dacht: waarom kunnen we elkaar niet accepteren en vreedzaam leven?
Ik besloot dat het tijd was om naar muziek te luisteren. Omdat ik een creatief idee wilde voor een tekening luisterde ik naar mijn favoriete band ‘Disturbed’. Ik sloot mijn ogen en zag rare wezens met scherpe hoorns en tanden die allerlei vormen hadden. Ik wou dat ik een schetsboek had om ze te tekenen, dat zou een interessante Photoshop illustratie zijn geweest.
Mijn tweede trip van DXM was meer skitz dan deze, maar dat is een verhaal voor een andere dag. Ik zou graag jullie ervaringen horen als jullie die hebben en zorg ervoor dat je deze post upvote, dan zal mijn steemit account groeien.
