Een ECG kan worden uitgevoerd als een ECG in rust, als inspannings-ECG of als een ECG op lange termijn.
Electrocardiogram in rust
Tijdens een ECG in rust moet het lichaam ontspannen zijn (in rust), aangezien de naburige spieren en zenuwen ook elektrische spanning opwekken. De elektroden worden bevestigd op vooraf bepaalde plaatsen op het lichaam, op de borst, de armen en de benen, die via een kabel verbonden zijn met het ECG-apparaat. De elektroden kunnen een elektrische spanning van minder dan een millivolt detecteren, die vervolgens op grafiekpapier wordt overgebracht om een ECG te produceren.
Uitoefen-ECG
Een inspannings-ECG (of inspannings-ECG) wordt uitgevoerd onder lichamelijke spanning, aangezien sommige veranderingen alleen worden gedetecteerd wanneer het hart wordt overbelast. Zo is een ECG in rust bijzonder onopvallend in het geval van coronaire hartziekte (CAD).
Veel hartritmestoornissen of ECG-veranderingen kunnen beter worden opgespoord en gediagnosticeerd via een inspannings-ECG. Bovendien wordt een inspannings-ECG uitgevoerd als onderdeel van de evaluatie van pijn op de borst in bepaalde situaties:
- Na een hartinfarct of een cardiale bypassoperatie
- Stress-geïnduceerde ritmestoornissen
- Evaluatie van een ritmestoornis na behandeling
- Hoge bloeddruk
- Bepaling van de individuele fysieke belastbaarheid
Zoals bij een ECG in rust, worden de elektroden op de huid bevestigd en via een kabel verbonden met het ECG-apparaat. De patiënt wordt op een loopband of een stationaire fiets geplaatst. Het weerstands-/snelheidsniveau wordt met regelmatige tussenpozen opgevoerd (meestal om de 2-3 minuten) totdat de patiënt niet meer kan lopen, de maximale hartslag is bereikt of er symptomen en/of ECG-veranderingen optreden die op druk op het hart duiden. De ECG-aflezing, de hartslag en de bloeddruk worden tijdens de test, en gedurende enkele minuten daarna, voortdurend gecontroleerd om te zien of de hartslag terugkeert naar de uitgangswaarde.
Een inspannings-ECG mag niet worden uitgevoerd in de volgende situaties, omdat dit hartletsel kan veroorzaken:
- Hartinfarct in de laatste 5 dagen
- Hartspierontsteking
- Acute longembolie
- Acuut coronair syndroom
- Zeer sterk verhoogde bloeddruk
- bepaalde ventriculaire aritmieën
- ernstige angina pectoris (benauwdheid op de borst)
- vernauwing van de aorta
Lange-termijn ECG
Een andere manier om de activiteit van het hart te meten is een lange-termijn ECG. Dit meet de activiteit van het hart gedurende 24 uur en kan dus veel veranderingen detecteren. De elektroden worden op de huid aangebracht en via een kabel verbonden met een klein mobiel opnameapparaat. De verzamelde gegevens worden vervolgens door een arts geïnterpreteerd.
Een ECG op lange termijn wordt vaak gebruikt in de volgende situaties:
- Aanwezigheid van ECG-veranderingen onder stress
- Extra ventriculaire slagen
- Hartblok
- Atriale aritmieën
- Excessief hoge of lage polsslag
- Voorvallen van de hartslag met bewustzijnsverlies
Lange-termijn ECG’s worden meestal gebruikt om hartritme- of hartritmestoornissen te controleren.