De Europese steur (Acipenser sturio), ook bekend als Atlantische steur of gewone steur, is een steursoort die vroeger aan de meeste kusten van Europa voorkwam. Hij is anadroom en broedt in rivieren. Hij is momenteel een ernstig bedreigde diersoort. Hoewel de naam Baltische steur soms is gebruikt, is nu vastgesteld dat de steur van het Oostzeegebied A. oxyrinchus is, een soort die verder beperkt is tot de Atlantische kust van Noord-Amerika.
| Europese steur | |
|---|---|
 |
|
| Acipenser sturio | |
| Wetenschappelijke classificatie | |
| Kingdom: | |
| Phylum: | |
| Class: | |
| Order: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Soorten: |
A. sturio
|
| Binomiale naam | |
| Acipenser sturio
Linnaeus, 1758
|
|
| Synoniemen | |
|
Lijst
|
|
Kop van een Europese zeesteur
De wigvormige kop van de Europese zeesteur eindigt in een lange punt. Op het gezicht bevinden zich veel gevoelige weerhaken. De rugvinnen staan zeer ver naar achteren op het lichaam. Op het lichaam van de vis bevinden zich vijf overlangse lijnen van grote beenplaten. De buik is geel en de rug is bruingrijs.
De steur kan een lengte van 6 m en een gewicht van 400 kg bereiken, maar een meer gebruikelijke lengte is 1,25 m. Ze kunnen 100 jaar oud worden, en zijn laat geslachtsrijp (12 tot 14 jaar voor de mannetjes en 16 tot 18 jaar voor de vrouwtjes).
Ze komen voor op de kusten van Europa, behalve in de meest noordelijke streken en het Baltische gebied, en er is zelfs zelden bekend dat ze de Atlantische Oceaan oversteken naar de kusten van Noord-Amerika. Zoals vele andere steuren paaien zij in de rivieren landinwaarts vanaf de kust. Ondanks hun geschatte verspreidingsgebied zijn zij zo zeldzaam geworden dat zij zich alleen nog voortplanten in het stroomgebied van de Garonne in Frankrijk. Instandhoudingsprojecten voor deze soort omvatten herintroducties op basis van specimens uit de aquacultuur, waarvan de eerste zijn uitgezet in 1995. Zo werden in 2012 en 2015 87 steuren experimenteel uitgezet in de Rijn bij Nijmegen.
Zoals andere steuren eten ze weekdieren en schaaldieren die ze met hun weerhaakjes vinden.
Aan het begin van de 19e eeuw werden deze vissen op grote schaal gebruikt voor de productie van kaviaar, maar sinds 1982 zijn ze een beschermde soort in Europa.