Hoewel deze twee woorden zonder onderscheid worden gebruikt, is er een groot verschil tussen horen en luisteren dat bepalend is voor de grote fout die in hun onbewust gebruik wordt gemaakt.
Je kunt horen zonder te luisteren, maar nooit omgekeerd.
In dit artikel vindt u:
Wat is horen?
Horen is het waarnemen van geluiden door het gehoorzintuig, zonder onvermijdelijk te begrijpen wat er wordt gehoord. Het horen brengt het auditieve systeem in werking.
Mensen kunnen woorden, klanken, stemmen, geluiden, enz. horen.
Wat is horen?
Luisteren is het activeren van andere zintuigen bij het horen, om te begrijpen wat er gehoord wordt. Luisteren brengt een aantal cognitieve functies met zich mee, zoals opletten, denken, onthouden en redeneren, die de hersenen en het zenuwstelsel aan het werk zetten.
Mensen kunnen luisteren naar berichten, signalen, muziek, enz.
Verschillen tussen horen en luisteren
In de bovenstaande definities kunt u het basisverschil tussen deze termen opmerken, maar er zijn nog andere verschillen tussen horen en luisteren die ik hieronder volgens verschillende hoofdaspecten presenteer.
Begrip
Horen: Een van de zintuigen, het is het vermogen om via het gehoororgaan trillingen waar te nemen, die als geluiden worden gewaardeerd. De trillingen worden door de oren waargenomen, vervolgens omgezet in zenuwimpulsen en naar de hersenen gezonden. Horen gebeurt zelfs wanneer de persoon slaapt, aangezien het oor geluiden waarneemt en blijft doorgeven aan de hersenen.
Luisteren: Een communicatietechniek die de aandacht van de luisteraar vereist, zodat de persoon niet alleen hoort, maar door aandacht de boodschap kan begrijpen, analyseren en in sommige gevallen een reactie kan geven. Dat is wat bekend staat als terugkoppeling van informatie.
Betrokken organen
Horen: Horen activeert alleen het auditieve systeem, Om te horen is het voldoende om een gezond gehoor te hebben.
Luisteren: Luisteren activeert het auditieve systeem, de hersenen, het zenuwstelsel. Horen vereist meer dan alleen een gezond oor, het vereist concentratie, in sommige gevallen vereist het een extra inspanning om te begrijpen.
Als een handeling
Horen: het is een onvrijwillige handeling. Het is een fysiologisch fenomeen, vervat in het domein van de gewaarwording. Het gehoorzintuig maakt het mogelijk geluiden in meer of mindere mate waar te nemen. Horen is een passieve handeling.
Luisteren: Vormt een vrijwillige handeling en impliceert intentionaliteit. Het is een aangeleerd interpretatief verschijnsel met het vermogen om een boodschap van een gesprekspartner op te vangen, te vatten en te interpreteren door middel van woorden, de gebruikte stemtoon en zelfs lichaamstaal. Luisteren is een actieve handeling, het omvat horen plus afleiden, begrijpen, interpreteren en zin geven aan wat gehoord is.
Algemeenheden tussen horen en luisteren
Iemand kan u wel horen, maar als hij niet oplet, zal hij niet begrijpen wat u zegt, daarom hebben ze u wel gehoord, maar niet naar u geluisterd.
Om dit gemakkelijk te zien hebben wij een vrij gebruikelijk voorbeeld: In een overvol restaurant hoort gij het lawaai van meerdere gesprekken, maar gij hoort slechts het gesprek waarin gij geïnteresseerd zijt, namelijk dat van uw metgezellen. Je hoort en neemt het omgevingslawaai waar, je hoort zelfs sommige woorden duidelijk, maar je luistert en schenkt alleen aandacht aan wat voor jou van belang is, en dat is waar je aandacht aan schenkt en moeite voor doet om te luisteren temidden van al het lawaai. Je zou het gesprek aan de volgende tafel gemakkelijk kunnen horen, maar door niet op te letten kun je het niet verstaan, horen of herhalen.
Aan de andere kant is het duidelijk dat de meest voorkomende fout in het gebruik van deze termen is bij het vragen aan de ontvanger of gesprekspartner, het is niet hetzelfde, noch is het onverschillig het gebruik van: kun je me horen? of kun je me horen?
- Kun je me horen? Het verwijst naar de wetenschap of het geluid de luisteraar adequaat bereikt.
- Kun je me horen? Verwijst naar de vraag of u de boodschap begrijpt.
Tijdens het telefoneren, als er een of ander technisch probleem optreedt, treedt er een of andere interferentie op en bereikt het geluid de andere persoon niet, daarom hoort u niet, ook al besteedt u de nodige aandacht, omgekeerd luistert u wel (u besteedt aandacht) maar hoort u niet (geen geluiden geen stem bereikt het gehoorzintuig.
Een ander zeer uniek geval doet zich voor wanneer u een land bezoekt waar een andere taal wordt gesproken, u kunt horen wat zij spreken, maar de woorden die zij uitspreken zijn voor u onbegrijpelijk. Uw oor stelt u in staat de geluiden ervan op te vangen, maar aangezien u de betekenis ervan niet van tevoren kent, zijn het slechts geluiden voor uw hersenen. Luisteren naar boodschappen in een andere taal wordt een complex proces, je hebt het vermogen nodig om ze te interpreteren en te begrijpen, hetzij door gebruik te maken van je geheugen of van de lichaamstaal van de spreker.
Tot slot moet je weten dat veel mensen denken dat horen en luisteren hetzelfde zijn en dat ze een natuurlijke en normale handeling zijn, dat ze om dat te vermijden gewoon hun oren moeten bedekken, zodat ze nooit een echt vermogen ontwikkelen om te luisteren, waardoor ze hun zintuigen en kennis beperken.
Ze zijn niet in staat om te horen wat er gezegd wordt, maar ze zijn wel in staat om te horen wat er gezegd wordt.