Dus als je het nog niet gehoord hebt, ik liep de 1812 Challenge halve marathon op 1 september 2019. Het was mijn comeback race. Het was geweldig. Deze race is zo geweldig dat ik besloot dat het zijn eigen “Rocks!” post nodig heeft, vergelijkbaar met die van Garmin. In willekeurige volgorde, hier zijn de vijf redenen waarom de 1812 Challenge mijn nieuwe favoriete race is.
- Vrijwilligers
Elke loper, van 1 mijl tot een hele marathon, zal je vertellen dat elke wedstrijd draait om vrijwilligers. Zonder hen kunnen we niet rennen. Geen vrijwilligers, geen race. Net als ’s morgens – geen koffie, geen werk. Ja, ja, we horen het de hele tijd.
Serieus, deze race heeft de beste vrijwilligers. Het heeft een leger van vrijwilligers. De race veld was 1.200 lopers. Er waren 200 vrijwilligers. Er werd op alle mogelijke manieren voor onze behoeften gezorgd. Niet alleen waren de vrijwilligers er in overvloed, maar ze waren waanzinnig blij. Je kon zien dat ze er echt wilden zijn en het belangrijk vonden dat we een geweldige race hadden.
Deze vrijwilligers hoefden niet gecoacht te worden om te glimlachen, te juichen of ons aan te moedigen op onze weg. Ze deden het gewoon en het was oprecht. Ze wilden er zijn en de lopers waren het middelpunt van het universum. Dat gevoel heb ik nog nooit eerder van vrijwilligers gekregen.
Trouwens, heb je ooit vrijwilliger voor een race geweest? Zo niet, dan moet je dat doen. Wees niet die loper die altijd maar racet zonder iets terug te doen door vrijwilliger te zijn bij een wedstrijd van iemand anders. Wij zijn degenen die alle kleine trucjes kennen, zoals dat de persoon met de doos kleenex een engel is, want als je benen lopen, doet je neus dat ook. Als je racet, moet je ook vrijwilligerswerk doen. Geef terug. Doe iets terug.
- Toeschouwers
Dit parcours heeft de beste toeschouwers. Het was de eerste keer dat mensen “goedemorgen” tegen me zeiden op een renbaan. Er stonden mensen buiten in hun tuin met een mok koffie (zoals de keramische mok van 12 oz uit je keuken, niet een reismok) te genieten van ons voorbijgaan. Mensen zetten hun stereo’s harder voor ons.
Een persoon speelde viool op de baan. Een ander speelde doedelzakpijpen. Geen van deze mensen hoefde buiten te zijn. Maar ze waren er wel. Ze waren ons aan het aanmoedigen. Ze waren geweldig. Ik genoot vooral van alle Disney-figuren bij kilometerpaal 12. Er waren mensen van alle leeftijden, van kinderen tot volwassenen, en iedereen was blij om daar te zijn. Het was niet zoals in de grote steden, waar je het gevoel krijgt dat de toeschouwers er alleen maar zijn om te feesten. Deze mensen waren de 1812 race voor ons aan het bekijken. Het is mogelijk dat sommige van die koffiemokken wodka bevatten, maar ik denk het niet.
Dit parcours was behoorlijk landelijk. Als er geen toeschouwers waren geweest, zou het eenzaam en saai zijn geweest. Bedankt aan iedereen die naar buiten kwam om in hun tuin te zitten en naar ons te kijken. Jullie zijn geweldig.
- Organisatie
De 1812 Challenge heeft een vlekkeloze organisatie. Van de expo tot de finish, alles verliep vlekkeloos. Ik weet zeker dat er achter de schermen veel is gebeurd, maar vanuit het perspectief van de loper was dit een perfecte race.
Ten eerste werd de Expo op zaterdag gehouden op dezelfde locatie als de start/finish van de race. Ik ben zo blij dat dit het geval was. Ik zou waarschijnlijk verdwaald zijn op de ochtend van de race als ik niet naar de Expo was geweest de dag ervoor. De Expo had veel dingen te doen en was niet saai zoals sommige andere exposities. Er was swag, muziek, en hardloopkleding verkoop.
Parkeren was verrassend gemakkelijk, gratis, en had ik al gezegd gemakkelijk? Voor zowel race start en ook voor het verlaten van de race locatie na afloop. Een van de meest stressvolle momenten van het race weekend is om op tijd bij de startlijn te zijn. Het kan ook stressvol zijn een race te verlaten om terug te krijgen om te douchen, rusten, en hebben een volledige maaltijd. Het parkeren voor deze race was geweldig. Het was gemakkelijk in, gemakkelijk uit. Een groot deel van de reden waarom de wedstrijddag zo goed verliep, was dat ik niet gestrest en gefrustreerd naar de startlijn probeerde te komen. Het was gemakkelijk om de startlijn te vinden, dus ik kon me ontspannen en me op mijn race concentreren.
Een ander onberispelijk onderdeel van de organisatie van deze race was de routebeschrijving. Je kunt je niet voorstellen hoeveel marathons ik al heb meegemaakt en waar de lopers gefrustreerd raakten omdat we verward raakten over bochten en waar we heen moesten. Dit parcours was zeer goed gemarkeerd en zeer goed bemand. Er was geen enkel moment dat we ons afvroegen waar we moesten zijn. We wisten op elk moment dat we op koers lagen en waren ons goed bewust van de bochten.
Zeker voor een race met meerdere afstanden, waar de 13.1 lopers soms afweken van de 18.12 lopers, was er geen enkele vraag over wie waar moest zijn. Dit is in groot contrast met grote wedstrijden die ik heb gelopen, waar we in de war raken over waar de volledige marathon splitst van de halve marathon. Als het niet goed georganiseerd is, is dat een verschrikkelijke fout om te maken. Gelukkig is de 1812 Challenge georganiseerd met precisie op elk aspect.
Een ander ding dat indrukwekkend was, waren de porta potties. Porta potties waren er in overvloed en hadden korte tot geen rijen. Ik gebruikte een porta potty bij mijl 5 en waardeerde het echt. Dit was een van de weinige races waar ik niet gewoon ergens achter een boom ben gaan zitten en gehurkt heb. Ik ben erg onder de indruk van de porta potty-situatie voor deze race.
- Het parcours
Als ze zeggen dat het parcours vlak en snel is, bedoelen ze ook dat het parcours vlak en snel is. Ik heb wedstrijden gelopen die te boek stonden als “vlak en snel”, maar de enorme heuvel tussen kilometer 10 en 13 zorgde ervoor dat ik langzamer liep en kramp in mijn benen kreeg. De parcourskaart was ook ruim voor de wedstrijd gepost. Ik gebruik vaak routekaarten als ik over een wedstrijd nadenk om te bepalen of ik hem kan lopen op basis van de hoogte.
Het parcours was ook goed uitgestippeld. Ik verveelde me niet. Ik had genoeg om naar te kijken. Ik vond het leuk om meerdere bochten te hebben. Ik heb de neiging om me te vervelen als ik alleen maar een rechte weg moet lopen voor 4 of 5 mijl. We hebben de schoonheid van Lake Ontario gezien, de rust van koeien op een boerderij en de prachtige hoofdstraat van Sackets Harbor. Een van mijn favoriete activiteiten is leren over een nieuwe plaats door het lopen van hun race. Dit parcours stelt je in staat de bezienswaardigheden te bekijken.
- Timing
Voorheen was deze wedstrijd eind augustus en dit jaar is hij verplaatst naar het weekend van Labor Day. Sommige mensen hebben geklaagd over de verandering, maar persoonlijk. Ik vind het geweldig. Ook al is de verandering maar één week, het verschuiven naar de herfst geeft me hoop op lagere temperaturen. Mijn optimale racetemperatuur is ongeveer 55 graden. Als het 70 graden of meer is, dan moet ik mijn MS koelvest gebruiken en kunnen we kijken naar fysieke problemen / symptomen.
Het weer was perfect voor deze race met 56 graden bij de start en een hoogte van ongeveer 72 voor de dag. Ik vond het fijn dat het Labor Day weekend was, want eind augustus is het vaak feest of hongersnood – iedereen is aan het rennen om zich klaar te maken voor school of iedereen is op vakantie. Voor mij was het Labor Day weekend perfect omdat ik de tijd had om van de race te genieten zonder me zorgen te hoeven maken over idioten om me heen.
Ik was erg blij met de starttijd van 7:30 uur. Nogmaals, dit is om temperatuurredenen in verband met mijn functioneren. Sommige halve marathons starten later in de ochtend en dan is het veel te heet! De 1812 Challenge heeft het timingaspect goed geregeld.
Ik was ook onder de indruk van de tijdwaarneming op het parcours. Toen ik klaar was, kon ik mijn startnummer in een klein apparaatje invoeren en kreeg ik een papiertje met al mijn racestatistieken. Dit is een van de meest ongelooflijke stukjes technologie die ik in de loop van mijn hardloopcarrière heb gezien. Ik vind het geweldig! Je hoeft niet meer voor borden te staan en je te verontschuldigen bij de groep mensen om je heen om je rugnummer en tijden te vinden. En dan nog proberen een pen te vinden om het op te schrijven, want wie heeft er nu een pen bij zich voor een marathon? Ik ben dol op de nieuwe tijdwaarnemingstechnologie. Die race stat slip is mijn favoriete stukje papier.
Bonus reden waarom de 1812 Challenge Rocks! Omdat ik niet kon stoppen bij slechts 5 …
Bonus = Thema/Swag
Ik vind het geweldig hoe deze race het 1812 thema herdenkt. Van de medailles tot de race swag, het thema is gewoon geweldig. De visuals zijn geweldig. Ik hou van de kunstzinnigheid van een patriot uit die tijd.
Deze race sluit ook aan bij het 1812 bier en heeft pint glazen en andere swag die bij het thema past. En niet te vergeten, een 1812 biertje is inbegrepen bij de race. Het bierticket is bevestigd aan het startbewijs.
Het uitdagingsthema is geweldig omdat 18.12 een ongebruikelijke afstand is. Het is meer dan een halve marathon, maar minder dan een hele marathon. Het is de perfecte manier om jezelf uit te dagen voor degenen die bang zijn om de sprong tussen de afstanden te maken. Terwijl iedereen stickers heeft met daarop 26.2 of 13.1, kun jij er een hebben met daarop 18.12. Zodat mensen denken wat? En het zal cool zijn. Doe de 1812 uitdaging. Plak de 18.12 sticker op je auto. Je zal iets beginnen. Je zult het zien.
Ik kijk er zo naar uit om in 2020 terug te keren naar de 1812 Challenge. Ik kan niet wachten om uit te zoeken welke uitdaging volgend jaar voor mij in petto heeft – 13.1 of 18.12!