Toen ik een kind was, hield ik van hardlopen, maar ik moest stoppen in de zevende klas vanwege mijn grote borsten. De pijn – en, helaas, schaamte – nam mijn plezier in hardlopen helemaal weg.
Toen ik ouder werd, was het niet alleen het missen van dingen zoals hardlopen dat ervoor zorgde dat ik gefrustreerd raakte over mijn 32H borsten. Ik had last van rug- en nekpijn waarvan ik aanvankelijk dacht dat het kwam door verkeerd slapen of gewichtheffen. Maar later, na het lezen van een artikel over een vrouw die een borstverkleining had ondergaan, realiseerde ik me dat mijn pijn door mijn borsten kon komen.
Het was alsof er een lampje ging branden! Ik besloot naar een plastisch chirurg te gaan, en zij bevestigde dat mijn rugpijn verband hield met mijn borst. Ze zei tegen me: “Je hebt dicht borstweefsel, en je borst is erg groot voor je kleine gestalte.”
Ik wist meteen dat ik een verkleining wilde. Ik besloot vanaf het begin om er heel open over te zijn en vertelde het meteen aan mijn familie in Australië en mijn vrienden. De meeste mensen zeiden dat ze me er niet dik uit vonden zien. Ik denk dat dat kwam omdat ik bh’s droeg die me zo insnoerden dat ze pijn deden, en ik droeg geen strakke of laag uitgesneden shirts.
Zowel mijn moeder als mijn man waren niet verbaasd over mijn beslissing, want ze wisten dat mijn borstomvang me al jaren dwars zat. Zij, en ook de rest van mijn familie, waren zeer ondersteunend. Mijn 12-jarige zoon, tegen wie ik altijd heel open ben geweest, zei: “Het is jouw lichaam. Doe wat voor jou werkt. Als je maar in orde bent.”
Om eerlijk te zijn was het herstel moeilijker en langer dan ik had verwacht. Ik was 39 jaar toen ik werd geopereerd en ik ben redelijk gezond en fit, dus ik dacht dat ik snel zou genezen en gewoon verder zou kunnen gaan met de dingen. Mijn enige ongerustheid betrof de narcose. Na de operatie had ik een paar open zweren langs de insnijdingslijn, veroorzaakt door hechtingen die doorkwamen, wat blijkbaar vrij normaal is.
Maar dat was me van tevoren niet verteld, dus ik vond het wel eng. De beperkingen na de operatie waren zwaar. Ik moest me langzaam bewegen; ik mocht niets tillen of autorijden. En het duurde een ruime maand voordat ik het gevoel had dat ik mijn normale leven weer kon oppakken. Midden in het herstel vroeg ik me af wat ik had gedaan. Maar het was een korte periode waarin ik me slecht voelde – nu, maanden later, heb ik het gevoel dat het het ongemak helemaal waard was.
Mijn chirurg heeft goed werk geleverd. Ik liet het aan haar over om de grootte te bepalen, omdat ze al zo veel van dit soort operaties had gedaan. Ik wilde alleen dat de borsten bij mijn figuur pasten. Ik kan nu een kledingwinkel binnengaan en alles past. Ik heb geen beperkingen op welke kleren ik kan kopen.
Vóór de operatie kon ik geen hemden met knopen kopen, omdat ze dan open zouden springen. Ik kon ook geen coltruien of shirts met hoge halzen dragen, omdat mijn borst dan nog groter zou lijken dan hij al was. Ik moest veel geld uitgeven aan beha’s en zwempakjes omdat ik die op speciale plaatsen moest bestellen. Ik kon niet zomaar bij Target een badpak kopen. Maar nu kan ik dat wel. Misschien wel het beste van alles: ik kan eindelijk weer hardlopen. Ik heb een kleine sportbeha gekocht – ik heb niet langer een apparaat nodig dat moeilijk aan te trekken is en pijn doet als ik het draag.
Alledaagse taken zijn ook makkelijker. Afwassen gaf me vroeger rugpijn met al dat gewicht aan de voorkant van mijn lichaam. Nu voelen mijn rug en nek 100% beter aan.
Ik voel me zo veel zelfverzekerder na de operatie. Ik realiseerde me niet hoezeer mijn borsten invloed hadden op hoe ik me voelde over mijn lichaam en hoezeer ze interfereerden met alledaagse dingen, zoals winkelen, sporten en huishoudelijk werk. Ik realiseerde me dat mijn borsten, die tot aan mijn navel hingen, me groter deden lijken dan ik me voelde. Toen ik mijn borsten liet verkleinen, kreeg ik ook een lift. Dus nu passen mijn borsten niet alleen bij mijn figuur, maar zijn ze ook nog eens mooi! Ik heb al een paar mensen gehad die zeiden: “Ik wist niet hoe groot je was. Je lijkt zoveel kleiner nu. Ik wist niet dat je zo’n atletisch lichaam had en zo’n klein gestalte.”
Een paar vrouwen hebben me verteld dat ze het gevoel hebben dat ze een borstverkleining willen, maar ze weten niet of het het geld of de hersteltijd waard is. Ik bespreek mijn ervaring en de voordelen met hen, en ik raad aan vooruit te plannen. Ik moest mijn werkdruk en mijn gezinsleven een tijdje aanpassen, maar het was tijd om mezelf op de eerste plaats te zetten. Ik voel me gezonder, sterker en fitter. Ik ben heel gelukkig!