- Zelfzorg
- Relaties
- Gewekt leven
Het gevoel is visceraal. Ik vergelijk het met woest peddelen in een grote, donkere oceaan, niet in staat om land te vinden. Er is niets om je aan vast te houden. Het is een afgrond van het niets, die voor mij vooral ’s nachts verschijnt, als ik alleen ben na het einde van een dierbare romantische relatie. De afgrond steelt mijn slaap, ondermijnt mijn vertrouwen, en stuurt me in een staat van vechten-of-vluchten.
Wat ik ervaar, volgens psychotherapeut Susan Anderson, is de angst voor verlating-een oer-en universele gevoel dat zijn oorsprong vindt in de sensaties van scheiding en loskoppeling dat we allemaal ervaren bij het verlaten van de veiligheid van de baarmoeder van onze moeders tijdens de geboorte.
“Verlaten is een gevoel van achtergelaten worden,” zegt Susan. “Het is een gevoel dat gemakkelijk wordt opgeroepen door elke volwassen ervaring die overeenkomsten vertoont met vroegere tijden van verlatingsangst. Een relatiebreuk, het verliezen van een baan, afgewezen worden door een vriend, of zelfs het verliezen van ons gevoel van doel – dit alles kan teruggrijpen naar het oorspronkelijke trauma van geboorte en scheiding, waardoor we overspoeld worden met gevoelens die niet in verhouding lijken te staan tot de gebeurtenis die de aanleiding vormde. Aan de basis van deze oergevoelens liggen angst en schaamte – de angst en schaamte om onwaardig te zijn en afgedankt te worden.”
Susan zegt dat gevoelens van verlating zulke krachtige emoties kunnen oproepen dat ze leiden tot zelfsabotage. “Het leed kan zich uiten in zelfbevredigend gedrag,” legt ze uit, “of snelle oplossingen zoals te veel eten, alcoholgebruik of afhankelijk gedrag. Deze gedragingen kunnen een gewoonte worden in diepgewortelde patronen van zelfsabotage.”
Wanneer onopgelost, kunnen verlatingskwesties werken als een virus dat het lichaam, de geest en de ziel binnendringt, en ons welzijn, gevoel van eigenwaarde en vermogen om gewenste doelen te bereiken verstoort. Een ander gevolg van onopgeloste verlatingsproblemen is dat mensen die eraan lijden zich aangetrokken kunnen voelen tot mensen die niet beschikbaar zijn. “Verlatingsgevoelens uit het verleden implanteren emotionele herinneringen in de hersenen van zoogdieren,” zegt Susan. “Ze conditioneren ons met sensaties van verlangen naar liefde die altijd ongrijpbaar of intermitterend blijven, waardoor we worden als laboratoriumratten, draaiend op een trainingswiel proberen te grijpen naar klompjes van een emotioneel niet-beschikbare of intermitterende partner.”
Erger nog, ze kunnen zelfverlating voortbrengen, waarbij lijders zichzelf in de steek laten. “Mensen nemen afstand van hun emotionele kern,” zegt Susan, “en vertonen patronen van zelfsabotage, zoals uitstelgedrag, wat hun vermogen belemmert om liefdevolle dingen voor zichzelf te doen.”
Om mensen te helpen verlatingskwesties te genezen, beveelt Susan Abandonment Recovery aan, een programma van geest-lichaamsoefeningen dat “scheidingstherapie” vergemakkelijkt. De therapie omvat geschreven en gesproken oefeningen die zich respectievelijk richten op het Innerlijke Kind (de emoties), het Buitenspel Kind (zelf-saboterende gedragingen), en het Volwassen Zelf (een hoger zelf). “Scheidingstherapie is spel-veranderend,” zegt Susan, “omdat tot nu toe onze emoties werden samengevoegd met onze gedragspatronen, waardoor we vatbaar werden voor automatische, maladaptieve, afweer-mechanismen sabotage. De oefeningen van de scheidingstherapie stellen ons in staat om ons reactieve gedrag af te scheiden, zodat het Volwassen Zelf zich erop kan richten en het kan vervangen door positief, doelgericht gedrag, dat gezonde gewoonten wordt.”
De sleutel tot scheidingstherapie is het opbouwen van een relatie met het zelf, die dient als sjabloon voor relaties met anderen. “Zelfliefde is een voorwaarde voor het accepteren van liefde van een ander,” benadrukt Susan. “Het is ook de drijfveer voor het manifesteren van ons steeds groter wordend vermogen tot liefde voor anderen en de wereld. Het helen van verlating wordt niet alleen bereikt door emotionele doorbraken. Door te leren hoe we onszelf kunnen koesteren met zelf-liefhebbende acties, leren we hoe we relaties met anderen kunnen koesteren.”
Deelnemers aan Susans workshops ontwikkelen tools om mee naar huis te nemen – voortdurende mondelinge en schriftelijke dialogen en dagelijkse actieplannen die stapsgewijs leiden tot het helen van oerwonden en het overwinnen van diepgewortelde patronen van verlating. “De tools stimuleren eigenliefde, keren zelfverlating om,” zegt Susan, “en ze helpen ons onze belangrijkste doelen en dromen te bereiken, inclusief het verhogen van ons ‘liefdesquotiënt’ in de wereld. Uiteindelijk denken we niet onze weg uit verlatenheid; we doen onze weg eruit.”
Wanneer mensen beginnen met het helen van langdurige verlatingskwesties, beginnen ze een pad te zien naar een meer expansief en gelukkiger leven. “Ze voelen een gevoel van hoop,” concludeert Susan. “Ze realiseren zich dat het volgen van dit pad hen zal helpen om eindelijk los te komen en zal leiden tot diepgaande persoonlijke verandering.”
Ontdek Susan Andersons Abandonment to Healing-programma’s bij Kripalu.
Portland Helmich doet al meer dan 15 jaar onderzoek naar natuurlijke gezondheid en genezing als presentator, verslaggever, schrijver en producent.