De Nintendo Switch heeft veel succes gehad als console/draagbare hybride. Komt er nog een 3DS-opvolger, of is Nintendo afgestapt van echt handheld gamen?
De Nintendo 3DS kwam in 2011 uit. Met zijn zeven jaar begint de ooit unieke DS-opvolger zijn leeftijd te tonen.
De graphics van de games op de 3DS zijn ondermaats voor de technologie van vandaag, en de gamebibliotheek zit boordevol geweldige titels, maar niet veel toekomstige releases.
Gerelateerd: WarioWare Gold review: Een 3DS must-have
Als ik het voor het zeggen had, zou ik de 3DS lichtjes de wei in duwen en me opmaken voor de volgende geweldige handheldconsole van Nintendo. Oh wacht, volgens mij heb ik die al?
De Nintendo Switch is een raadsel (zoals bijna alles wat Nintendo doet), maar dat is prima. Nintendo lijkt, net als Apple in de afgelopen jaren, het meest uit te blinken als het zich verdiept in het vreemde of innovatieve. Maar toch, is de Nintendo Switch een thuisconsole of een handheld?
De Switch maakt gebruik van minuscule (verliesbare) cartridges, heeft ongeveer dezelfde batterijduur als de originele 3DS, en is bijna van draagbaar on-the-go formaat. Hij bevat echter veel games die alleen op een grote tv met luidsprekersysteem tot hun recht komen, zoals de kaskrakers Super Mario Odyessy en The Legend of Zelda: Breath of the Wild.
Ik neem aan dat het allebei kan, ja, maar hoe zit het dan met ons Nintendo-trouwelingen die de 3DS op de eerste dag hebben gekocht? De 3DS, een falende console op het moment van zijn release, had heel weinig games om te spelen, en was een lompe, onhandige puinhoop van een ding.
Nintendo ging zelfs zo ver dat het zich verontschuldigde voor hun misstappen in de oorspronkelijke functies, MSRP en titels met de 3DS, en deelde iets genaamd een 3DS Ambassador Program uit aan vroege adapters.
Met het 3DS Ambassador Program (klassieke spellen variërend van Metroid tot Mario werden gratis weggegeven), bleef Nintendo laten zien dat hun core fanbase altijd bij hun handheld gamers zou zijn.
Het voelde even fijn om te weten dat ik, zelfs met een console waarvan ik niet wist wat ik ermee aan moest, in ieder geval had geïnvesteerd in een bedrijf dat zich om mij, de handheldgamer, bekommerde.
De 3DS kreeg veel Pokémon- en Mario-spellen om de verkoop te stimuleren, en werd een zeer succesvolle zakelijke onderneming voor Nintendo.
En toen kondigde Nintendo in 2016 plotseling de console met codenaam NX aan. Het zou draagbaar zijn met een groot touchscreen en vooral niet de zoveelste Wii.
Onmiddellijk werd ik radeloos.
Ik weet het, ik weet het, het is maar een videogameconsole, relax. Voor sommigen is de Switch misschien alles wat ze ooit van een Nintendo-console hebben gewild. Ik wil een kleinere, draagbare console met een veel langere batterijduur en een lagere prijs voor de games en de console zelf.
De kinderen van nu zullen de strijd nooit kennen
Er zit een groter historisch element aan dit alles. Het spelen op een draagbare console doet denken aan enkele van de beste herinneringen die ik heb aan het spelen van videogames. Series als Pokémon en Fire Emblem brengen hun grote titels uit de hoofdserie bijna uitsluitend naar de draagbare consoles van Nintendo.
Maar nu kan dat allemaal het raam uitgaan voor de technisch superieure maar batterij slurpende en onhandig semi-draagbare console, de Nintendo Switch.
Dat is altijd de verkoop geweest met handheld Game Boys en DS’en: goedkopere versies van consoles die je gemakkelijk tevoorschijn kunt halen en waar je snelle stukjes op kunt spelen voor trein- of autoritten. Met de Switch voel ik me gewoon niet op mijn gemak om mijn grote, duur uitziende Nintendo-console in het openbaar mee te nemen.
Het is niet zozeer een veiligheidsding (hoewel je er misschien een beetje als een doelwit uitziet als je zo’n dure console in het openbaar vasthoudt), maar meer een conformiteitsding. Als je de Switch in het openbaar in je handen hebt, ziet dat er onhandig en vreemd uit en wordt er soms te veel aandacht besteed aan de persoonlijke game-ervaring.
Nooit heb ik mijn Nintendo Switch in een vliegtuig kunnen spelen zonder dat iemand er commentaar op had of hem had aangeraakt. Het is prima, ik snap het, Nintendo wil dat deze console zichzelf aanprijst, maar gamers zijn over het algemeen wat meer introvert. En op een gegeven moment begint het te voelen als het hele “hoe krijg je iemand met een koptelefoon op in de sportschool om met je te praten?” ding.
Ik hou van de Nintendo Switch, zo, zo veel. Ik zal er nog meer van houden als Nintendo besluit een 3DS-opvolger aan te kondigen. In de tussentijd zal ik altijd dezelfde vraag blijven stellen: is het een thuisconsole, of is het een handheldconsole?