Twee treinen van ware grootte rusten rustig in de Northern Maine Woods, verlaten in het begin van de jaren 1930 van de Eagle Lake & West Branch Railroad. Hoe vind je ze? Dat is eenvoudig, en ik zal u de meest uitgebreide routebeschrijving geven die u op het internet zult vinden!
Locomotieven verlaten in de Noordelijke Maine Woods.
Neemt u het verkeerde seizoen? Klik hier voor een routebeschrijving om de verlaten locomotieven in de winter per sneeuwscooter te bezoeken!
Een paar waarschuwingen voordat u gaat:
- Gebruik deze routebeschrijving op eigen risico en zorg dat u goed voorbereid bent, vooral in de koudere maanden. Neem extra voedsel en water mee, en een deken of kleding om u warm te houden voor het geval u pech krijgt of een lekke band krijgt die u niet kunt repareren.
- Merk op dat het grootste deel van de rit om er te komen over houtkapwegen zal gaan. Houtkap wegen zijn onverharde wegen en zijn gebouwd voor trekker-oplegger vrachtwagens geladen met boom-lengte logs om het hout te verplaatsen uit het bos en naar de molen. Dit betekent dat zij voorrang hebben op de wegen. Ze rijden niet zoals uw grootmoeder, dus blijf uit hun buurt als u ze ziet aankomen. Beter nog, je zou zelfs aan de kant kunnen gaan als je ze ziet aankomen, als je hier nieuw in bent.
- Houthakkerswegen zijn meestal bedekt met gebroken leisteen, wat betekent dat er een groot risico is op het krijgen van een lekke band van het rijden op deze wegen- vooral in de buurt van de randen van de weg. Zorg ervoor dat u een reserveband (of twee!) bij u hebt, een krik, een bandenlichter, een bandenreparatieset, een luchtpomp, en iemand die een lekke band kan verwisselen!
- Wanneer de houthakkers niet langsrijden, zijn de wegen in handen van elanden en herten. Kijk uit voor hen, want ze kijken misschien niet uit voor jou.
- Er zijn nauwelijks herkenbare verkeersborden op de houthakkerswegen, dus doe geen moeite om er naar te zoeken.
- Als je eenmaal boven Kokadjo bent, kun je met je mobieltje de tijd zien en foto’s maken… dat is het wel zo’n beetje.
- Als je van plan bent om in de winter te gaan, raad ik je aan om alleen met een sneeuwscooter te gaan. Als dat het geval is, volg dan niet deze aanwijzingen- er zijn sneeuwscooter routes die u er veel sneller zullen brengen. Volg gewoon de borden op het pad.
- Als u van plan bent om tijdens het modderseizoen (lente) te gaan, kunt u misschien beter uw plannen wijzigen. Of zorg ervoor dat uw voertuig een lier aan de voorkant heeft.
- Als u tijdens het insectenseizoen gaat (laat modderseizoen tot midden in de zomer), wilt u zeker wat insectenspray meenemen. Geloof me maar.
Als je de Noordelijke Maine Woods en de houtwegen al niet kende, dan nu zeker wel!
Nog een paar opmerkingen over hoe ik aanwijzingen geef:
“Rechts aanhouden” betekent dat er twee wegen voor u liggen, inclusief de weg waarop u zich bevindt, en dat u op de weg wilt blijven die rechts van u ligt. Dit zou als “recht” beschouwd kunnen worden, maar ik noem het “rechts”. In de foto hierboven is er een weg die naar links gaat-in dit geval, zou ik zeggen “naar rechts gaan” (aka “rechtdoor gaan”) omdat het soms verwarrend kan zijn welke weg de “hoofdweg” is, aangezien er geen verkeersborden staan op houthakkerswegen!
Ik heb ook CHECKPOINTS opgesomd waar je naar moet zoeken zodat je weet dat je op het juiste spoor zit. Als een controlepost een bord is, betekent dat NIET dat u die kant op moet! Het betekent alleen dat u het bord ziet, en dus op de juiste weg bent. Borden kunnen omwaaien door het weer, of verwijderd zijn sinds ik deze routebeschrijving heb gemaakt. Als u geen bord van een controlepost ziet, hoeft dat nog niet te betekenen dat u op de verkeerde weg bent. Zoek naar het volgende controlepunt en controleer uw kaart! (Neem altijd een kaart mee).
Over kaarten gesproken, ik gebruik “de bijbel” van alle Maine-kaarten: de Maine Atlas and Gazetteer van DeLorme. Ik raad u ten zeerste aan er in te investeren, en dit zijn de kaarten waarnaar ik verwijs wanneer ik kaartnummers geef. DeLorme is een bedrijf uit Maine en zij produceren verreweg de BESTE kaarten van Maine!
Voor een regenachtige dag moet je eens langs de DeLorme winkel in Yarmouth om Eartha te zien, ’s werelds grootste draaiende globe (Guinness World Record houder!) Het is een geweldig gezicht om te zien in de winkel!
Oké, genoeg aantekeningen en f.y.i.’s! Laten we aan de slag gaan. Hier zijn de aanwijzingen, eenvoudig en simpel:
- DeLORME MAP 41
- Rijd naar het kleine stadje Kokadjo, net ten noorden van Greenville.
- Het trottoir eindigt in Kokadjo direct na de vijver en de winkel en gaat over in onverhard.
- Neem linksaf waar het trottoir eindigt en u bent op Sias Hill Road. (Als u naar rechts gaat, komt u op North Shore Road.)
- Naar rechts (NIET richting Spencer Camps, die op Spencer Bay Road liggen.)
- Blijf op de hoofdweg, NIET de weg naar de sportkampen die op Smithtown Road ligt.
- CHECKPOINT: Plum Creek Sign.
- Ga rechtdoor, niet in de richting van Sias Hill Cutoff Road.
- DeLORME MAP 49
- Rijd door de grote gele pilaren.
- CHECKPOINT: Eenbaansbrug.
- Ga verder langs de weg naar Big Spencer Mountain Trail.
- DeLORME MAP 50
- CHECKPOINT: Ragged Riders bord en Ragged Lake East Bridge aan uw linkerhand
- CHECKPOINT: Eenbaansbrug dan een “Stop Ahead” bord.
- Wanneer u aan het einde van de weg en het stopbord komt, gaat u rechtsaf de Golden Road op. Er is geen bord dat aangeeft dat u Golden Road hebt bereikt, alleen een heleboel jachtkamp- en lodge-borden.
- CHECKPOINT: Bestrating!
- CHECKPOINT: Als u voorbij Chesuncook Lake rijdt, ziet u een strand van drijfhout.
- CHECKPOINT: De weg wordt een mix van verharding en aarde.
- CHECKPOINT: Allagash Gateway Cabins bord.
- CHECKPOINT: Rijd langs de weg naar Frost Pond Camps
- CHECKPOINT: Elektriciteitskabels.
- NATURAL LANDMARK: Er is een afslag in de buurt van de hoogspanningskabels- stop hier en zoek naar een pad. Nog een klein stukje lopen en u ziet de prachtige Ripogenus Gorge!
- De weg splitst zich- ga linksaf de Telos Road op.
- KENTPUNT: Ladd Hill.
- KNIP: Grindgroeve
- KNIP: U ziet een berg aan uw linkerhand (Soubunge Mountain)
- TELOS CHECKPOINT: U moet stoppen bij het Telos Checkpoint en daar uw persoonlijke informatie geven. Er is een vergoeding van $7/per persoon om de Telos Weg te gebruiken. Wanneer u terugkeert, moet u opnieuw stoppen bij het Telos Checkpoint om hen te laten weten dat u het gebied verlaat.
- CHECKPOINT: Witte en rode kilometerpaaltjes, Marker 48
- Ga voorbij Telos Mountain Road die zich aan uw rechterhand bevindt.
- DeLORME MAP 56
- CHECKPOINT: bord Allagash Wilderness Waterway.
- Als u op de kaart kijkt, lijkt het alsof de weg tot een “T” komt en u links of rechts kunt kiezen. In werkelijkheid neemt de hoofdweg (Telos Road) een scherpe bocht naar rechts waar een rustplaats voor u ligt. Het is echt een rustplaats, volledig uitgerust met porta-potties! Een goede plaats om even te pauzeren, en wanneer u dit punt bereikt, moet u LINKS afslaan van Telos Road en Guy Allen Road/Longley Stream Road oprijden. Ook hier hoeft u niet naar verkeersborden te zoeken, want die zijn er niet.
- DeLORME MAP 50
- CHECKPOINT: De weg wordt smaller.
- DeLORME MAP 49
- Neem bij de splitsing rechtsaf de Grand Marche Road op. U ziet een bord “Trans Canada”, maar geen bord voor Grand Marche Road.
- DeLORME MAP 55
- KNOPPUNT: Scherpe hoek van 90 graden en een bord van Johnson Allagash Lodge. Er staat een bord dat zegt dat u op Ellis Roy Road bent- misschien is dat een andere naam voor Grand Marche Road, ik weet het niet, maar hoe dan ook, laat u niet voor de gek houden. U bent op de juiste weg, dus blijf op de hoofdweg.
- CHECKPOINT: Mijlpaal 21.
- CHECKPOINT: Eenbaansbrug (over Upper Deadwater/Ellis Brook)
- CHECKPOINT: Ga door op de hoofdweg, ga NIET linksaf naar Ledge Road, op weg naar Loon Lodge.
- CHECKPOINT: West Road zal aan uw linkerhand zijn en Chamberlin Lake Road zal aan uw rechterhand zijn, blijf op de hoofdweg.
- CHECKPOINT: Logging camp.
- CHECKPOINT: Mile marker 15
- U HAVE ARRIVED!
- Nu voorbij mile marker 15, zijn er 2 onverharde wegen aan uw rechterhand. Beide brengen je naar het pad naar de stoomlocomotieven. Wij namen de tweede weg rechts omdat die makkelijker te berijden leek. Als je de eerste weg neemt, heb ik geen aanwijzingen voor je- je bent op jezelf aangewezen! Als u de tweede weg neemt, rijdt u naar binnen tot u rechtsaf kunt, neemt u de afslag naar rechts en rijdt u door tot u bij een stenen barrière komt die de weg oversteekt.
Parkeer hier en begin te lopen! De wandeling duurt gemiddeld minder dan een uur.
Hier ziet u een close-up van de weg waarop u begint:
Eindelijk komt er een einde aan die weg en u komt dan in het bos, zoals u op de foto hieronder kunt zien. Blijf in de richting van het bos lopen en u zult zien dat er een pad begint. Blijf zoeken naar de gekleurde vlaggen die aan bomen en takken zijn vastgebonden om u de weg te wijzen.
Het pad het bos in gaat door verschillende veranderingen. U blijft een tijdje op een weg, maar soms zijn de bomen zo dik dat het moeilijk te zien is dat u zich op een weg bevindt, zoals u kunt zien op de tweede foto hieronder. Als u goed kijkt, kunt u rechts op de foto een klein paadje zien.
U weet dat u de trailhead in het bos hebt bereikt als u een heleboel vlaggenband, lint en bandana’s aan takken geknoopt ziet. De weg waarop u loopt loopt rechtdoor, maar u gaat hier linksaf om verder te gaan naar het pad naar de locomotieven.
Hiervandaan is het pad vrij duidelijk, maar blijf zoeken naar het vlaggenlint als u niet zeker weet of u op de goede weg bent.
Het pad kronkelt door het bos.
Het kan er behoorlijk modderig zijn, dus zorg dat u schoeisel aanheeft dat u niet erg vindt om modderig of nat te worden!
Soms is het pad duidelijk en goed begaanbaar.
Elanden en herten gebruiken het pad naar de stoomlocomotieven ook. Houd uw ogen open, misschien ziet u er wel een!
Sommige delen van het pad gaan door dicht bos. Maak veel lawaai als je geen wilde dieren wilt verrassen of tegenkomen!
…en je maakt de plaatselijke bevolking bijna gegarandeerd boos als je er bent!
Je weet dat je in de buurt komt als je spoorrails in het bos begint te zien! Het pad volgt de sporen in het begin niet, maar kruist ze een paar keer en slingert door het bos tot je uiteindelijk over de sporen loopt. Uiteindelijk zul je puin in het bos beginnen te zien (ijzeren stukken van ketels, ski’s, wielen, tandwielen, enz.) en weet je dat je dichtbij komt.