Inktvispopulatie
Sinds de jaren vijftig is de inktvispopulatie astronomisch gegroeid. Wetenschappers weten niet precies wat de oorzaak is van de explosieve groei, en speculaties gaan van natuurlijke cycli in de oceaan tot menselijke visserijpraktijken. Onderzoek suggereert dat als je alle mensen op de planeet en alle inktvissen in de oceaan zou wegen, de inktvispopulatie meer zou wegen. Omdat ze zo overvloedig zijn, worden ze vaak het “onkruid van de oceaan” genoemd.
De pijlinktvissen als roofdieren
De pijlinktvissen spelen een belangrijke rol in het ecosysteem van de oceaan, zowel als roofdieren als prooidieren. Deze carnivoren voeden zich met kleine vissen, krabben en garnalen. Inktvissen zijn krachtige maar geduldige jagers, en ze zitten stil, hun prooi besluipend tot ze klaar zijn om ze te grijpen. Zodra de pijlinktvis zijn voedsel met zijn tentakels grijpt, hakt hij het in kleine stukjes en eet het levend op. Sommige inktvissen hebben ook gifstoffen in hun speeksel.
De pijlinktvis als prooi
De pijlinktvis is een van de grote jagers van de oceaan, maar wordt ook vaak opgejaagd. Potvissen zijn de grootste roofdieren van de pijlinktvis. Haaien, dolfijnen, andere walvissoorten, zeehonden en zeevogels eten ze ook. Om zich voor roofdieren te verbergen, heeft de pijlinktvis verschillende manieren om zich te camoufleren, waaronder tegenlicht. Sommige inktvissen gebruiken licht van symbiotische bacteriën en hun eigen lichaam om zich in de oceaan te verbergen, terwijl andere roofdieren afleiden door inkt naar hen te spuiten.
De pijlinktvis als menselijk voedsel
Ook buiten de oceaan eten mensen graag pijlinktvissen, dus wordt er vaak commercieel op gevist. Als u ooit calamari in een restaurant hebt gegeten, hebt u inktvis gegeten – “calamari” is het Italiaanse woord voor het dier. Het wordt meestal in beslag genomen, gefrituurd en geserveerd als voorgerecht. Spaanse en Italiaanse chef-koks voegen het toe aan alles van soep tot pasta. In veel Aziatische culturen wordt de inktvis in zijn geheel gegrild en alleen gegeten of in rijst- en noedelgerechten.
Kleinste en grootste pijlinktvis
Omdat er honderden soorten pijlinktvissen bestaan, zijn er nogal wat verschillen tussen hen, waaronder de grootte. Trouw aan zijn naam was de grootste pijlinktvis die ooit werd ontdekt een reuzeninktvis van 2 meter lang, die volgens wetenschappers ongeveer een ton woog. De kleinste inktvis is de Zuidelijke dwerginktvis, en hij wordt ongeveer 1,6 centimeter groot. De reuze pijlinktvis is het grootste ongewervelde dier op de planeet.
Levenscyclus van een pijlinktvis
De meeste soorten pijlinktvissen leven niet erg lang, en sterven meestal direct na het paaien van nakomelingen. Sommige leven een jaar, terwijl andere tot vijf jaar oud worden. De voortplanting begint met een mannetjesinktvis die in open water een vrouwtje ontmoet en de concurrentie afschrikt alvorens te paren. Daarna legt het vrouwtje eieren, op de oceaanbodem, op vegetatie of gewoon midden in open water, afhankelijk van de soort. Veel vrouwtjes leggen tot 11 pond eieren.
De pijlinktvis in de popcultuur
Van de Griekse mythologie tot de 19e-eeuwse literatuur, de pijlinktvis is goed vertegenwoordigd in de literatuur, kunst en cultuur. Dit geldt vooral voor de reuzeninktvis, die vaak wordt afgeschilderd als een zeemonster in verhalen als Twintigduizend mijlen onder zee van Jules Verne. H.G. Wells schreef over een mensenetende inktvis, en Aristoteles schreef zelfs al in de 4e eeuw over reuzeninktvissen.